Christel Cabanier (52) maakte een flinke carrière in de hotelwereld en dat met enkel een A1-diploma. Sinds 2022 is ze general manager van het Antwerpse boetiekhotel Franq. Daarvoor runde ze grote hotels voor ketens als Radisson, Hilton en Disney en was ze jurylid in ‘Mijn Restaurant’.
“Dertig jaar geleden had ik in mijn branche drie nadelen: ik was klein, blond en vrouw. Op netwerkevents vroegen zakenmannen geregeld: ‘En u zit aan de receptie?’, waarop ik hun mijn kaartje van hotelmanager gaf. Ik was de eerste Belgische vrouw die die functie had, op mijn 25ste dan nog. Ik was zo gedreven dat ik op mijn werk bleef slapen, om drie uur opstond om de nachtreceptionist te controleren en met de kamermeisjes mee de rondes te doen. Een van de redenen waardoor het tot dan weinig succesvolle Hylitt in Antwerpen een schot in de roos werd.
Een van de meest ontroerende momenten beleefde ik toen ik mijn ouders had uitgenodigd op een event voor onze klanten waar ik speechte. Ik had hun altijd gezegd dat ik hen op een dag trots zou maken. Mijn mama pinkte een traantje weg en eindelijk kregen zij en mijn papa vertrouwen in mijn carrière.
Tot dat moment waren ze teleurgesteld omdat ik geen universiteit had willen doen. Ook de hoofdzuster op het internaat was kwaad omdat ze vond dat ik er het verstand voor had. Maar op mijn achttiende had ik mijn eigen willetje en ik weigerde nog jaren op school te slijten. Ik zou er wel komen op mijn manier. Ik beperkte me tot een korte communicatieopleiding en tijdens mijn stage bij Switel ontdekte ik wat mijn roeping was: hotelier worden. Het past bij mijn karakter om elke dag voor andere uitdagingen te staan en met internationale gasten te communiceren.
De perfectionist in mij twijfelde nog even om de specialisatie hotelmanagement te volgen, maar toen ik geen vrijstellingen voor de taalvakken kon krijgen, zag de directeur van hotelschool Spermalie mijn ontgoocheling. Hij troostte me door te zeggen: ‘Het is tegen mijn winkel, maar je moet niet per se verder studeren. Als het erin zit, komt het eruit.’ Dat overtuigde me om meteen aan de slag te gaan in verschillende hotels, waar ik meer leerde dan ik op de universiteit zou opsteken.
Ik heb altijd aan zelfstudie gedaan en stelde mijn bazen veel vragen, zelfs toen ik al in hogere functies zat.
Ik zeg het vaak tegen jongeren in mijn vak én tegen mijn 21-jarige dochter, die TEW studeert: een opleiding is belangrijk, maar alleen daarmee haal je het niet. In onze branche moet je vooral veel en onregelmatige uren kloppen. Dat maakte het op familiaal vlak niet gemakkelijk – ik ben gescheiden toen Margot twee was en kon geen doorsneemama zijn. Maar dankzij mijn sociaal netwerk en mijn zin voor organisatie lukte het. Margot noemt mijn aanpak nu inspirerend.
Uiteraard moest ik aan zelfstudie doen, bijvoorbeeld over food & beverage, en stelde ik mijn bazen veel vragen, zelfs toen ik al in hogere functies zat. Ik leerde ook dat ik soms minder direct moet zijn en bijvoorbeeld beter een nachtje reflecteer voor ik sommige mails beantwoord. En dat niet elke collega mijn tempo aankan, al zeggen veel van mijn vroegere afdelingshoofden dat ze veel van mij opstaken. Als ze dan uitgroeien tot general manager vind ik dat het mooiste wat er is.
Toen ik van 2019 tot 2021 zelf het Hilton Charles de Gaulle leidde, had ik een stagiaire van wie ik zag dat ze ‘het’ had: oog voor detail, communicatietalent, gedrevenheid… dus benoemde ik haar ondanks haar jonge leeftijd tot housekeeping manager. Daarna werd ze gouvernante générale in een prestigieus Parijs hotel. Zo was dat zinnetje van de Spermalie-directeur heel bepalend: voor mij én voor de collega’s die ik al mocht inspireren.”
