Ruth Van Soom worstelt met haar zelfbeeld na chemo: ‘Ik voel me een dikke zwarte rups in de rouw’

Wie zijn leven omgooit, al dan niet vrijwillig, verandert vaak ook van kledingstijl. Na een chemokuur tegen borstkanker kwam mode-influencer Ruth Van Soom (37) twaalf kilo en twee broekmaten bij.

“Ik vind het een vreselijk woord, maar ik was al een mode-influencer voor het een begrip werd. Sinds mijn zesde ben ik graag met kleren bezig en ik behoor nog tot de generatie die een modeblog had, voor ik mee het onlinemagazine Enfnts Terribles oprichtte.

Tot twee jaar geleden haalde ik veel vreugde uit het maken van een outfitpost op Instagram. Dan keek ik ernaar uit om naar een event te gaan en iets tofs te dragen, daar creatief mee bezig te zijn en het resultaat te delen met mijn volgers. Vandaag word ik al depri bij het idee dat ik op de foto zou moeten.

Twee soorten chemo

Twee jaar geleden kreeg ik borstkanker. Het bleek een snel delende hormoongevoelige kanker te zijn waarvoor twee soorten chemo nodig waren, een zware en een lichtere. Omdat chemo je vruchtbaarheid aantast, liet ik eerst eicellen invriezen. Door de zware chemo vielen mijn haar, wimpers en wenkbrauwen uit en werd mijn lichaam in een kunstmatige menopauze gebracht, maar mijn gewicht bleef doorheen die ingrepen stabiel.

Het was pas na de start van die lichtere chemo, Taxol, dat mijn lichaam vocht begon vast te houden. Ik merkte het eerst aan mijn polsen en armen, die opzwollen. Na elke kuur kwam ik een kilo bij. Na twaalf weken was ik twaalf kilo zwaarder. In een paar maanden tijd was ik mijn haar, mijn vruchtbaarheid en mijn gewicht kwijt, zowat alles wat je vrouwelijkheid bepaalt. En wat nog het ergste is: die zwelling staat niet bekend als bijwerking van de chemo. Verder dan ‘een allergische reactie’ komt de verklaring van artsen niet. In plaats daarvan zeggen ze dingen als ‘heb je misschien wat vetter gegeten?’ of ‘amai, dan was je vroeger wel erg mager’.

Onbekende in de spiegel

Het is intussen anderhalf jaar geleden dat ik de laatste chemo kreeg, maar het vocht trekt niet weg. Ik heb alles geprobeerd: lymfedrainage, fasciatherapie, acupunctuur, plaspillen, supergezond eten en veel sporten. Niets helpt, al vond ik in die alternatievere gemeenschap wel veel steun en begrip. Mijn haar is na de chemo ook veranderd. Vroeger was het blond en steil, vandaag heb ik bruine krullen. Op zich wel tof, maar het bepaalt allemaal mee dat ik vandaag een vrouw in de spiegel zie die ik niet herken.

Bovenstukken droeg ik altijd al oversized, maar in mijn broeken had ik vroeger maat 36 of 38, vandaag 42. Ik moest dus nieuwe broeken kopen, terwijl ik daar liever geen geld aan wou uitgeven. Ik weet natuurlijk dat ik niet extreem dik ben, en uiteraard ben ik blij dat ik nog leef, maar mijn hele lichaamsbeeld is in korte tijd erg veranderd. Dat is een mindfuck en ik weiger te aanvaarden dat dit mijn nieuwe ik is. Laatst vertelde ik tegen mijn psycholoog dat ik momenteel alleen zwarte kleren draag omdat ik in de rouw ben. Ik voel me een dikke zwarte rups, in haar cocon, die rouwt.”