De Amerikaanse Emily Ruskovich wint op 12 juni met haar debuut Idaho de International Dublin Literary Award, ’s werelds grootste geldprijs voor een roman (100.000 euro).
Els Depuydt (49) van de openbare bibliotheek in Brugge nomineerde het boek voor de prijs en veranderde daarmee het leven van de jonge schrijfster.
‘Ik zat aan de ontbijttafel toen mijn man, die de Britse krant The Guardian aan het lezen was, plots zei: ‘De bib van Brugge wordt vermeld in een artikel over een jonge schrijfster.’ Ik was op dat moment volledig uit het oog verloren dat ik het boek Idaho van Emily Ruskovich had genomineerd voor een grote literatuurprijs die elk jaar in Ierland wordt uitgereikt en waarvoor bibliotheken van overal ter wereld de favorieten insturen. Dat was precies waar het krantenartikel over ging: een jonge Amerikaanse schrijfster wint 100.000 euro, dankzij één bib uit Brugge.
Ik werk al 24 jaar voor de hoofdbibliotheek van de Openbare Bibliotheek van Brugge, waar ik verantwoordelijk ben voor de aankoop van de fictieboeken. Ik krijg dus alle nieuwe boeken te zien die binnenkomen en Idaho was me meteen opgevallen door zijn mooie cover: geelgroene bomen, die me aan een schilderij van Gustav Klimt deden denken. Ook de inhoud van het boek sprak me onmiddellijk aan: een koppel woont heel afgesloten op een berg in Idaho, waar de vrouw het verleden van haar man onderzoekt. Je weet als lezer dat hem iets afschuwelijks is overkomen, en stukje bij beetje wordt de waarheid onthuld.
Ik lees zo’n vijftig boeken per jaar en slechts enkele ervan blijven in mijn hoofd hangen. Idaho was daar een van. Toen ik, net als ieder jaar, drie romans mocht nomineren voor de International Dublin Literary Award, de grootste geldprijs die een schrijver kan krijgen voor een boek, gaf ik Idaho op als een van mijn favorieten. In mijn argumentatie schreef ik dat ik de sfeer waarin het verhaal verteld werd erg interessant vond, beklemmend maar mooi. Bovendien speelt de natuur een grote rol doorheen het boek en kom je telkens maar kruimeltjes van de waarheid te weten, wat voor een bijzonder intense leeservaring zorgt. Ik nomineer altijd boeken die ik zelf graag heb gelezen en houd nooit rekening met de erkenning die een auteur al dan niet geniet. Honderden bibliotheken sturen hun nominatie in voor deze award, waarna vijf romans de shortlist halen. Al drie keer had een van mijn suggesties de shortlist gehaald, maar nooit viel mijn nominatie in de prijzen.
Het voelt surrealistisch maar prettig om van achter mijn bureau in Brugge de carrière van een jonge, vrouwelijke schrijver een boost te kunnen geven. In haar speech bedankte Emily ‘de onbekende bibliothecaris uit Brugge die haar leven had veranderd’ en ik ben blij voor haar dat haar boek dankzij die prijs in de top tien van Amazon belandde en een herdruk kreeg. Ook in de Brugse hoofdbibliotheek, en onze dertien kleinere filialen, wordt Idaho goed uitgeleend. Ik had 28 exemplaren aangekocht en het boek werd ondertussen al 258 keer uitgeleend. Die cijfers zijn vergelijkbaar met boeken van Pieter Aspe of Griet Op de Beeck. Een debutant haalt dat normaal gezien niet.’