Mannen van morgen: hoe denken tienerjongens over het leven?

Hoe staan tienerjongens in het leven en hoe denken ze over de liefde, hokjesdenken of carrière maken? Vijf gasten op de drempel van volwassenheid vertellen hoe zij de toekomst zien. “Ik probeer ook respect te hebben voor mensen met ideeën die mij compleet voos lijken.”

Voor mij zijn er geen mannen- of vrouwenberoepen. Mensen kijken soms vreemd wanneer ze horen dat ik kinderverzorger wil worden en de enige jongen in mijn klas ben, maar daar kan ik tegen. Ik wil iets doen dat ik graag doe, en met mensen bezig zijn en kinderen begeleiden, dat ligt me. Kinderverzorging is ook niet flauw. Je moet stressbestendig zijn en de boel in de hand houden. Al zie ik wel verschillen tussen mezelf en de meisjes op school. Zij hebben er geen moeite mee om aandachtig de les te volgen, terwijl ik niet veel nodig heb om afgeleid te zijn.’ (lacht)

Niemand redt het alleen. Familie die achter je staat, een omgeving die je steunt: dat maakt een groot verschil. Al vind ik het wel normaal dat ik thuis wat meehelp en in de vakantie mijn eigen centen verdien. Alles vanzelf krijgen lijkt leuk, maar dat leert je niet om zelfstandig te zijn.

Bij mijn vriendin kan ik mezelf zijn. Dat vind ik het belangrijkste in een relatie: dat je elkaar accepteert en aanvult. Mijn vriendinnen noemen me een buitenbeentje, omdat veel jongens vooral belang hechten aan het uiterlijk. Of ze tonen niet wie ze echt zijn.

Als je down bent, maakt het niet uit of je een meisje of een jongen bent. Gevoelens opkroppen is voor niemand goed. Als het moet, ween ik gewoon, want dat lucht op. Net als af en toe sorry zeggen. Ik druk me soms harder uit dan ik bedoel, maar ik ben de eerste om toe te geven dat ik fout was.

Zelf ken ik geen zwarte leraar. Daaraan merk je dat een andere huidskleur hier soms moeilijk ligt. Maar ik geloof wel in mezelf. Een mooie kans zal ik niet snel laten liggen.

In deze periode van mijn leven wil ik zoveel mogelijk experimenteren. Ze zeggen vaak dat je moet genieten van je jeugd, maar ik wil vooral zoveel mogelijk fouten maken, zodat ik die later niet maak, wanneer ze veel grotere gevolgen hebben.

Ik wil mijn kinderen leren discussiëren, zodat ze kritisch in het leven staan. Ik zal later geen vader zijn die zijn kinderen regels oplegt, zonder hen uit te leggen waarom ik het zo zie. Met mijn eigen vader heeft het vaak gebotst, maar vandaag is onze band veel beter.

Waarom maken vluchtelingen zoveel fucking deprimerende dingen mee, terwijl ik hier op mijn gemakje woon? Die vraag stelde ik mij toen ik onlangs een portrettenreeks maakte over vluchtelingen, voor een schooltaak. Ik vind het verrijkend om mensen van andere culturen te kennen, maar ik begrijp totaal niet waarom mijn leven beter zou moeten zijn dan dat van een Roemeen of Syriër.

Ik heb net een hele lange relatie achter de rug. Vijf maanden. Mijn langste ooit. Mijn ideale partner is iemand met wie ik kan praten, die mij begrijpt en met wie het nooit saai wordt. Ik heb al veel geleerd uit vorige relaties. Over mezelf, hoe ik de dingen beter kan aanpakken en welke partner niet bij mij past.

Met vrienden filosofeer ik op café weleens over het nut van het leven. Toen ik jonger was, had ik het gevoel dat ik een voorsprong had op sommige klasgenoten. Zij speelden tikkertje, terwijl ik al bijna alles wist over seks, omdat mijn oudere zus mij alles vertelde. De eerste jaren in het middelbaar kon ik moeilijk contact leggen met anderen. Ik had ook veel puisten en dat maakte me onzeker. Vandaag durf ik gewoon mezelf te zijn.

Ik twijfel nog tussen vier jobs. De eerste is ingenieur. Tot vorig jaar studeerde ik wetenschappen-wiskunde, maar toen werd ik ziek, miste ik veel lessen en ben ik naar een kunstschool gegaan. Ik zie dit als een off-jaar, al wil ik later misschien ook wel iets met film doen. Of iets met dieren. Ranger zijn in een wildpark, lijkt me wel nice. Ofwel word ik modeontwerper. Samen met vrienden heb ik een eigen kledingmerk van T-shirts en sweaters met prints die we zelf ontwerpen. Kijk maar eens op coolbox-official.com. (lacht)

Ik heb weleens gewenst dat ik meer typische jongensdingen zou doen. Voetballen en gamen of zo, terwijl ik liever tekeningen maak en die op Instagram deel. Dat knaagde vroeger soms aan mijn zelfbeeld. Nu denk ik dat iedereen uniek is, en dat je dus maar gewoon jezelf moet zijn. Die uitspraak heb ik van Kanye West, denk ik. (lacht)

De klassieke hokjes gaan maar voor heel weinig mensen op. Jongeren zijn misschien wat meer open-minded, maar de stereotypen zijn er wel. Dat jongens nooit depri zijn bijvoorbeeld, of dat het kunstonderwijs vol meisjes zit. (lacht)

Ik wil later kunnen zeggen dat ik mijn hart gevolgd heb. Dat ik van mijn passie mijn beroep gemaakt heb, in plaats van zomaar met de stroom mee te gaan en voor veiligheid te kiezen. Makkelijk zal het niet zijn, maar er zijn genoeg mensen die eerst door de hel gaan, en dankzij hun drive en inzet toch ergens geraken.

Aan een lief denk ik nog niet. Een relatie vergt een stabiele state of mind, terwijl ik nog in volle ontwikkeling ben. Dan kan ik maar beter op mezelf focussen. Anders denk je voortdurend aan iemand anders en wil je dat die je leuk vindt. Met het gevaar dat je je gedrag daarop gaat afstemmen, en uiteindelijk jezelf verliest.

Al te zelfzeker zijn lijkt me niet goed. Je kunt altijd bijleren en beter worden in dingen, maar je moet er wel voor openstaan. Als je jezelf geweldig vindt, doe je dat niet meer. Bij het tekenen weet ik dat ik iets kan, maar ik ben ook graag onzeker over de keuzes die ik maak. Want dan denk ik er ook beter over na.

Ik probeer respect en begrip te hebben voor iedereen. Niet alleen voor mensen met een andere afkomst of genderidentiteit, maar ook voor mensen met ideeën die mij compleet voos lijken. Ik kan maar zeggen hoe ik het zie, denk ik dan. Misschien blijft daar dan toch iets van hangen.

Ik las ergens dat wie een plan B heeft in het leven, minder snel zijn plan A zal realiseren. Mijn plan A is filmmaker worden. Dingen creëren en kunnen verdwijnen in een andere wereld: dat maakt mij gelukkig. Twee jaar geleden maakte ik dertig kortfilms op één jaar, vorig jaar heb ik vooral veel films gezien. Mijn droom is om toegelaten te worden tot de filmopleiding van KASK, in Gent. Ik overweeg zelfs om niet mee te gaan met mijn klasgenoten op eindejaarsreis naar Italië, om me volledig te focussen op die toelatingsproef.

Volwassen zijn is iets waar ik naar uitkijk, alleen schrikken de verantwoordelijkheden die erbij horen me wel wat af. Koken. Belastingen betalen. Ik vind het wel interessant om na te denken over welke man ik later zal zijn. Ik weet bijvoorbeeld dat ik in België blijf wonen, want ik heb nood aan mijn familie en vrienden. Ik weet ook dat ik geen nine-to-fivejob wil. Mijn moeder werkt op die uren, moet na haar werk nog koken en is op het einde van de dag vaak heel moe.

#metoo is een goede zaak geweest. Het is belangrijk dat vrouwen durven te praten over grensoverschrijdend gedrag. Maar ik hoop dat we de individuele gevallen blijven bekritiseren en niet alle mannen gaan bestempelen als slechterik. Voor mij, als jongen, kan seksisme ook niet door de beugel.

De negatieve reacties op het verhaal van Bo Van Spilbeeck vond ik heel erg. Op sociale media las ik commentaren waar ik mij echt aan stoorde. Ik weet helaas dat er altijd mensen zullen zijn die tegen zaken als transseksualiteit zijn, al merk ik toch dat jongeren er veel normaler over praten.

Ik ben altijd vrij tenger geweest. Voor mijn zelfvertrouwen was dat niet ideaal. Sinds een halfjaar doe ik daar iets aan door vijf op de zeven dagen te fitnessen. Sindsdien sta ik steviger in mijn schoenen, bijvoorbeeld bij presentaties voor de klas. Bij toetsen panikeer ook niet snel: ik weet nu dat je door discipline iets kunt bereiken. Complimenten krijgen over mijn lichaam is leuk, maar die zijn bijzaak – ik doe dit voor mezelf.

Via mijn papa heb ik ook Marokkaanse roots. Daar ben ik trots op. Ik ben opgegroeid met twee culturen, en dan zie je sneller de twee kanten van een verhaal. Zeker als het over vluchtelingen gaat. Dan denk ik aan mijn grootouders langs vaderskant, hoe zij destijds naar hier kwamen in de hoop een beter leven te vinden.

Ik wil iemand zijn die zijn eigen mening vormt. Niet napraten wat andere mensen zeggen of wat de media schrijven, maar mijn eigen gedacht vormen. Iedereen heeft altijd een mening over de Soedanezen, de islam en de onderdrukking van de vrouw in de Arabische wereld, maar hoeveel weten ze er echt vanaf?

Met likes ben je niet veel. Daar de hele tijd mee bezig zijn, vind ik toch wat zielig. Zeker als je daardoor niet echt bij je vrienden bent, maar voortdurend foto’s en filmpjes zit te maken. Jammer genoeg gaat het er bij velen wel zo aan toe.

Zo lang mogelijk single blijven zegt me niets. Als een meisje de ware is, mis je niets. Ik denk wel dat je samen eerst van het leven moet genieten, voor je aan kinderen begint. Want die veranderen alles.

Met meisjes kun je net zo goed viben als met jongens. Gewoon bevriend zijn, zonder drama, dat is de max. Een vriendin kan je ook uitleggen hoe meisjes dingen zien, terwijl vrienden daar zelf ook mee knoeien. Hoe ik me moet gedragen met een meisje en wat dan gepast is, dat weet ik wel – ik denk dat elke jongen het vanbinnen weet als hij niet respectvol bezig is.