Lynn Wesenbeek: ‘Het was nooit mijn droom om een schoonheidskoningin te worden’

Lynn Wesenbeek (56) was van 1989 tot 2012 omroepster, reportagemaakster en nieuwsanker bij VTM. Ze keerde onlangs terug naar het kleine scherm op Kanaal Z. Ze richtte in 2015 de Belgische Federatie voor Robotica op en schreef met levenscoach Kris Colpaert 50 tinten wijs, met levenslessen voor vijftigplussers.

Ik heb lange tijd gedacht dat ik een normale jeugd had. Nu mijn twee dochters stilaan op eigen benen staan, zie ik dat anders. Een eenoudergezin op Luchtbal, mijn moeder die op mijn veertiende kanker kreeg en zes jaar later overleed, de verplaatsingen naar het ziekenhuis en de intensieve thuisverzorging – eenvoudig was dat allemaal niet. Ik moest grotendeels zelf mijn weg zoeken en vooruit geraken, en dat bepaalt tot vandaag hoe ik in het leven sta. Anderzijds kom ik uit een hecht en warm gezin en dat was genoeg. Ik heb niet het gevoel dat ik echt iets gemist heb.

Het was nooit mijn droom om een schoonheidskoningin te worden. Als jonge twintiger wilde ik vooral loskomen van de zwaarte die tot dan toe op mijn schouders hing. Miss België zal wat vrolijkheid in mijn leven brengen, dacht ik. In 1987 was die wedstrijd ook nog niet het mediagebeuren en de springplank die het later geworden is. De winnares kreeg een koffiezetapparaat en wat keukenhanddoeken en dat was het. (lacht) Dat die titel dertig jaar later nog altijd aan mij kleeft, verbaast me elke keer opnieuw. Miss België was één jaar in mijn leven, toen ik twintig was. Dat meisje ben ik al lang niet meer.

Met glamour en glitter heb ik nooit gedweept. Ik werd in de markt gezet als het gezicht van VTM en was een van de eerste BV’s, dan is het normaal dat mensen je ook door die bril zien. Maar achter dat imago schuilde een introvert meisje dat de knepen van het vak al doende leerde, voor het oog van een miljoen Vlamingen. Dat ik toen vaak op straat werd aangesproken vond ik niet erg. Het was dankzij het publiek dat ik die job kon doen.

Stilstaan is achteruitgaan. In het bedrijfsleven heeft men de mond vol van levenslang leren, en daar geloof ik echt in. Zelf heb ik nooit anders gedaan. Voor Miss België was ik junior marketeer bij de Bank of America en studeerde ik economie in avondonderwijs, en nadien heb ik altijd geprobeerd om mezelf te voeden met nieuwe kennis. Toen ik na acht jaar omroepen naar de nieuwsredactie van VTM verhuisde, werd ik achter de schermen opnieuw een groentje, maar dat stoorde me niet. Ik ging via de redactie van Royalty uiteindelijk naar Telefacts en VTM Nieuws, en zo hoorde het ook. Je kunt maar van A naar Z gaan door een aantal tussenstappen te nemen.

Voor mij is de weg altijd vooruit. Bij mijn ontslag als nieuwsanker in 2012 verloor ik mijn professionele houvast, maar de moeilijkheid was vooral dat het allemaal zo abrupt ging en dat ik nooit een antwoord kreeg op de vraag waarom. Terugkeren naar de nieuwsredactie zag ik niet zitten. Niet uit boosheid, die verblindt je alleen maar. Maar ik wilde wel zelf mijn toekomst bepalen en niet vasthouden aan iets wat voorbij was. Verandering is soms moeilijk, maar het is wel op die manier dat we groeien.

Op het scherm komen was voor mij nooit een doel op zich. Ongelukkig ben ik de zes jaar tussen mijn vertrek bij VTM en mijn eerste dag bij Kanaal Z niet geweest, integendeel. Ik leidde conferenties en debatten voor bedrijven en federaties, en omdat ik geen rekening hoefde te houden met mijn schermprésence kon ik des te meer met de inhoud bezig zijn.

Ik ben nog geen dag jaloers geweest op mannen. Het klopt dat vrouwelijke schermgezichten strenger afgerekend worden op hun leeftijd, en dat de media wat gendergelijkheid en beeldvorming nog niet perfect zijn. Het is niet normaal dat vrouwen boven de vijftig minder zichtbaar zijn. Tegelijk geloof ik in assertiviteit, en dan dienen vrouwen nog sneller hun kunde en ambities uit te spreken. Treed naar voren en speak up, want als je niets zegt, word je sowieso niet gehoord.

Ik vergelijk het leven graag met de zee. Met eb en vloed, onderliggende stromingen die je meetrekken en plots in woelig water kunnen brengen. Rustig water is voor iedereen gemakkelijk, maar met tegenslagen omgaan, dat moet je leren. Uiteraard had ik mijn kinderen liever een scheiding bespaard. Toch zoek ik van nature altijd naar het positieve. Op het einde van een dag zijn er altijd wel redenen om ergens ontevreden over te zijn. Ik draai het om. Wie bewust zoekt naar het positieve, zal versteld staan.