Kinderrechtencommissaris Caroline Vrijens: ‘Mannen worden aangenomen op basis van hun potentieel, vrouwen omwille van hun ervaring’

‘Vrouwen moeten meer in zichzelf durven geloven’, schrijft kinderrechtencommissaris Caroline Vrijens naar aanleiding van de 110e Internationale Vrouwendag.

Met verbijstering luisterde ik een tijd geleden in mijn auto naar de resultaten van een onderzoek. Daaruit bleek dat vrouwen, in tegenstelling tot mannen, slechts solliciteren voor een job wanneer ze over alle gevraagde kwalificaties beschikken. Mannen daarentegen, stelden de onderzoekers, kandideren wanneer ze 60 procent gekwalificeerd zijn. Mijn eerste idee, dat dit komt omdat mannen meer zelfvertrouwen hebben, bleek niet de hoofdreden te zijn. Wel dat vrouwen het selectieproces strikter interpreteren en zich meer aan de regels houden. Op carrièrevlak worden vrouwen hier echter minder voor beloond en is risico’s nemen ook belangrijk. Ook een studie van McKinsey wees onlangs nog uit dat mannen sneller worden aangenomen op basis van hun potentieel en vrouwen eerder voor hun ervaring en cv. Berichten zoals deze, maar ook persoonlijke ervaringen, maken het voor mij glashelder dat een dag als Internationale Vrouwendag belangrijk blijft.

Ik ben geboren in 1975 en hoorde in mijn kindertijd mannen soms nog lachend over vrouwen zeggen ‘sois belle et tais-toi’ of ‘dat een vrouw zich niet moest komen moeien in de discussie’. Als jong meisje neem je dat mee, op één of andere onbewuste manier. Na mijn rechtenstudies wist ik dat, hoewel mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn, ze soms niet gelijk behandeld worden en dat daar iets aan moet gebeuren.

Ook op Twitter krijgen vrouwen soms zeer vrouwonvriendelijke opmerkingen naar het hoofd geslingerd enkel en alleen omdat ze een mening hebben.

Eén ding is duidelijk, er is veel veranderd de afgelopen decennia, maar het is een illusie om te denken dat we er al zijn. Dat heb ik ook zelf ervaren in mijn professionele leven, in de welzijnssector en bij de overheid, een zeer ‘vrouwelijke’ sector, met heel vaak mannen aan het roer. Ooit stapte ik een zaal binnen toen de vergadering – met overigens allemaal mannelijke directeurs – net afgelopen was en iedereen rechtstond. Ik had een vraag voor iemand. Maar één van de directeurs, slaagde erin om luid te roepen dat ik gelukkig net op tijd was om de koffie af te ruimen. Ook op Twitter krijgen vrouwen soms zeer vrouwonvriendelijke opmerkingen naar het hoofd geslingerd enkel en alleen omdat ze een mening hebben.

Gelukkig zijn veel mannen vandaag overtuigd van het recht op gelijke behandeling en werken ze met veel respect samen met vrouwen. Ik heb ontzettend veel geleerd van een mannelijke leidinggevende die mij en de andere vrouwen in het team vooral aanmoedigde om ervoor te gaan en ons ding te doen. Ik hoop dat een dag als Internationale Vrouwendag vrouwen aanmoedigt om – als ze twijfelen – meer in zichzelf te geloven, de sprong te wagen, hun hoofd boven het maaiveld uit te steken en opportuniteiten te grijpen. Maar ook hulp te zoeken als ze vastzitten in een moeilijke of onveilige situatie die hen ongelukkig maakt. Vrouwendag is voor mij het signaal geven dat meisjes en vrouwen hun stem mogen laten horen en dat ze evenveel kansen op geluk verdienen. En hen aanmoedigen om voor hun rechten op te komen begint al in de kindertijd.