In India zijn journaliste Stella Paul en enkele zogeheten Onaanraakbaren die ze interviewde, aangevallen door woedende mannen. Het interview ging over het ontbreken van toiletten. ‘Je vraagt niet om een toilet als je onderaan de maatschappelijke ladder bengelt.’
In India zijn de kasteloze Dalits nog steeds slachtoffer van discriminatie en slavernij. Journaliste Stella Paul interviewde enkele Dalit-vrouwen over de slavenarbeid die ze moeten verrichten in de mijn. Ze was volop bezig met haar interview toen ze, samen met de vrouwen die haar te woord stonden, werd neergeslagen door vier woedende mannen.
‘Eerst was er één man die een vrouw bij haar haren greep, op de grond trok en haar begon te stampen’, zegt Paul, correspondente voor nieuwsagentschap Inter Press Service (IPS) en zelf oorspronkelijk afkomstig uit India. Ze keerde terug naar haar geboorteland voor een reportage over vrouwen die gedwongen worden om in illegale mijnen in Zuidoost-India te werken.
Kort na de eerste aanval snelden nog drie andere mannen toe. Ze begonnen mee te slaan. Ook Paul kreeg daarbij een slag in het gezicht. ‘Het was blind geweld’, zegt ze.
‘Hoe durven jullie te praten over het ontbreken van een toilet’, riepen de mannen hen toe. ‘Jullie zijn Onaanraakbaren, jullie zijn Dalits.’
Dubbele slavernij
De Dalits of de Onaanraakbaren vormen een groep van ruim 260 miljoen mensen onderaan de maatschappelijke ladder. Ze leven voornamelijk in India (ruim 166 miljoen mensen, of 16 procent van de Indiase bevolking), maar ook in Bangladesh, Nepal, Pakistan en Sri Lanka.
De vrouwen die Paul interviewde, worden gedwongen om onbetaald in mijnen te werken.
Tijdens de dag worden de vrouwen verplicht om te werken in de mijnen, ’s nachts worden ze verplicht om seksuele diensten te leveren.
‘Hier worden de allerarmsten aan het werk gezet, heel vaak Dalit-vrouwen, vrouwen uit de groep van Onaanraakbaren, de extreem gemarginaliseerde klasse in India’, zegt Paul. ‘Tijdens de dag worden de vrouwen verplicht om te werken in de mijnen, ’s nachts worden ze verplicht om seksuele diensten te leveren. Het gaat hier om dubbele slavernij. Ze worden niet betaald voor hun arbeid en ze moeten gehoorzamen opdat mannen met hen en met hun dochters slapen.’
Omdat de vrouwen pas hadden vernomen dat ze kans maakten op een toilet, via een overheidsprogramma rond de bouw van sanitaire voorzieningen, vertelden ze daarover aan de journaliste, waarop het voorval zich voordeed.
Aangifte
‘Ik heb me het lot van de Dalit-vrouwen aangetrokken’, zegt Paul. ‘Niemand vertelt hun verhaal. Als je hier komt, hen ontmoet en even met hen optrekt, is het onmogelijk om nog cynisch te zijn en neer te kijken op arme mensen.’
Paul probeerde aangifte te doen van de aanval bij de plaatselijke politie. De dienstdoende commissaris had ‘het eerst te druk om haar te ontvangen’. Toen ze doorzette en een afspraak te pakken kreeg, zei de man dat hij haar Engels, noch het Hindi dat ze spreekt, kon verstaan. (IPS)
