Inge Geurts beleeft als moderne heks haar kinderdromen: ‘Ik geloof in magie en mirakels, maar niet in het instituut van de kerk’ 

Inge Geurts (49) was een van onze topmodellen in de jaren 90 en 00. Ze sierde internationale covers, ook die van Knack Weekend. Nu leeft ze met haar kinderen in de Limburgse bossen, waar ze haar sprookjesbos deelt met jong en oud.

Heksen, dat zijn toch booswichten met een haakneus en een punthoed, of de griezelige buurvrouw die ’s nachts op een geit naar Satan rijdt? Dit soort heksen behoren tot de verbeelding en bestaan niet echt, maar wie sociale media, krantenartikelen, podcasts en blogs erop naslaat, kan er niet omheen: heksen zijn overal en ze leven tussen ons.

Jonge heksen overspoelen sociale media onder de hashtag #WitchTok, miljoenen keken naar de film Wicked, en Kamala Harris en andere machtige vrouwen worden weggezet als witch. Waarom zijn we vandaag zo gefascineerd door heksen? Lees hier meer over de evolutie van de heks als zondebok tot symbool van empowerment.

‘Er is in mijn ogen niets spiritueler dan jezelf te durven zijn. Van daaruit gaat alles vanzelf stromen en wordt duidelijk wat je blij maakt. Dat gaat vaak terug naar de kindertijd. Voor mij was het als kind al duidelijk dat ik een heks wilde worden, al is dat natuurlijk geen beroep. (lacht) In deze samenleving is het niet makkelijk om te weten welke richting je uit wilt. We worden overladen met prikkels en verwachtingen.

Succes stellen we gelijk aan veel geld verdienen. Ik heb me nooit thuis gevoeld in de prestatiegerichte maatschappij, wat resulteerde in een heel woelige jeugd. Ik geloof in magie en mirakels, maar stelde me tijdens de godsdienstlessen als kind vragen bij de kerk en de bijbel. Dat was ook de periode dat ik veel begon te lezen, zowel romans van Monica Furlong en Thea Beckman, als boeken over heksenvervolgingen in Europa. Daardoor groeide mijn weerstand tegen het instituut van de kerk, net zoals mijn sympathie voor vrouwen en de natuur.

Tijdens scoutskampen haalde ik mijn hartje op. We konden de hele tijd buiten zijn en koken op zelfgestookt vuur. Ik vond het ook heerlijk om hout te gaan sprokkelen. Het hoogtepunt van het kamp was de laatste avond, omdat we dan liedjes zongen rond het kampvuur en onze totemnaam kregen. Omdat ik als kind aanvoelde dat “heks” nog vaak een negatieve bijklank heeft, zei ik er altijd bij dat ik een goede heks wilde zijn.

Ook toen ik als model voor het eerst in New York was en er een boek werd gemaakt met foto’s van alle nieuwe gezichten, stond er bij mijn foto “I want to be a good witch“. Model zijn was niet mijn droomjob, omdat ik me vaak eenzaam voelde. Nu kan ik wel met dankbaarheid terugkijken op die periode en zien hoeveel creatieve zielen er in die sector werken.

Ik ben blij dat ik mijn plekje heb gevonden, hier in de Limburgse bossen tussen de bomen en paddenstoelen. Mijn kinderdromen zijn uitgekomen. Ik zit samen met anderen rond het vuur en we zingen liederen. Ik houd me bezig met heilzame kruiden en planten en door heel mijn huis staan altaartjes waarmee ik de elementen eer. Magie zit in alles rondom ons: in gesprekken, de levenskracht van alles op aarde, heilzame planten, het vieren van de seizoenen, een balans tussen mannelijke en vrouwelijke energie, telepathische momenten met mijn kinderen, hulp krijgen uit onverwachte hoek. Als je bewust stilstaat bij de dingen in het hier en nu, kan alles magisch aanvoelen.

In religies wordt kracht gezocht in goden, maar die kracht kunnen we ook vinden in onszelf, en in de mensen en de natuur rondom ons. Ik wil de regisseur van mijn eigen leven zijn en me niet wentelen in een slachtofferrol als dingen misgaan. Als er echt zaken zijn die ik niet kan tolereren, kom ik in opstand, maar voor de rest probeer ik te aanvaarden, te vertrouwen en los te laten.’

Lees ook: Murielle Scherre over haar leven als moderne heks: ‘De enige regels waar ik me aan houd zijn de natuurwetten’