De onderwijskloof tussen mannen en vrouwen wordt steeds kleiner, maar een globale studie in het kader van gendergelijkheid toont aan dat deze positieve ontwikkelingen geen invloed hebben op het aantal vrouwen in topposities of de overheid.
De studie, uitgevoerd door de universiteit van Vermont, onderzocht data van onder meer de Wereldbank en de International Labor Organization uit meer dan 150 landen. Uit dat onderzoek blijkt dat het educatieniveau van vrouwen 91% van dat van mannen bedraagt en 70% van het tewerkstellingsniveau. Vrouwen hebben amper 25% van de politieke vertegenwoordiging die mannen genieten.
Deze bevindingen maken de bewering dat gelijk en evenwaardig onderwijs zal leiden tot gelijke en evenwaardige jobs (en verloning) met de grond gelijk. “Onderwijs alleen kan deze genderkloof niet dichten”, aldus Stephanie Seguino, auteur van de studie die gepubliceerd werd in Journal of African Development. “We hebben concrete wijzigingen in het beleid nodig om de barrières af te breken, want de zogenaamde ‘onzichtbare hand’ is duidelijk niet effectief genoeg.”
Twee schuldigen
De studie wijst twee schuldigen aan: een uitsluiting van jobs (en dus inkomens) op topniveau, en de ongelijke verdeling van onbezoldigde huishoudelijke taken, zoals de zorg voor kinderen of gepensioneerde ouders. “Level the playing field!” is het advies van Seguino, die grote veranderingen wil zien op vlak van ouderschapsverlof, betaalbare kinderopvang en eventueel zelfs opgelegde quota. Een gelijke tewerkstelling is cruciaal volgens Seguino. “Zonder gelijke toegang tot kwaliteitsvol en goedbetaald werk blijven vrouwen kwetsbaar en blijft het stereotype van de man als kostwinner overeind.”
Deze gender gap is het grootst op vlak van politieke representatie. De wetgevende en uitvoerende machten in sommige naties, waaronder Haïti en Qatar, omvatten geen enkele vrouw. “Zonder vrouwen is de overheid meer geneigd om (onbewust) belastinggeld uit te geven aan zaken die nadelig zijn voor de vrouw, of in het voordeel van de man. We hebben vrouwen in de regering nodig om ervoor te zorgen dat alle andere vrouwen in het land niet geraakt worden door bepaalde wetten of maatregelen.” Seguino wijst naar Canada, waar de vrouwelijke overheidsrepresentatie tot 50% werd opgetrokken, maar ook Rwanda heeft politieke genderquota ingesteld.
Mannen voelen zich bedreigd
Seguino onderzocht ook de ondertussen bekende frase dat vrouwen (in Amerika) slechts 77% van het loon van hun mannelijke collega’s verdienen. “In de realiteit en in het algemeen is het zelfs nog minder dan 77%”, zegt ze. “Aangezien wereldwijd de meeste topjobs naar mannen gaan, zien steeds meer vrouwen zich genoodzaakt een job die minder betaalt aan te nemen. Vrouwelijke werkloosheid ligt overigens nog steeds 30% hoger dan die van mannen.”
Eén van de grootste problemen ligt net in het feit dat in sommige landen heel wat mannen die tewerkgesteld waren in de industriële sector hun jobs verliezen omdat er beroep wordt gedaan op lageloonlanden of robots, terwijl er net meer en meer vraag is naar mensen in de dienstensector – waar doorgaans meer vrouwen werken. Dit kan volgens Seguino leiden tot een genderconflict, want de rol van de man als kostwinnaar wordt bedreigd door het hoge aantal tewerkgestelde vrouwen. “Mannen zullen niet snel een slechtbetaalde job aannemen, omdat dat hun genderidentiteit bedreigt”, zegt ze. “En ondertussen zien ze hun vrouwen het steeds beter doen.”
Seguino vindt dit cruciale info voor beleidsmakers. “We gaan geen steun vinden voor de wettelijke aanpassingen en investeringen die nodig zijn om vrouwen meer toegang tot (goedbetaalde) jobs te bieden als men ervan uitgaat dat vrouwelijk welzijn enkel bereikt kan worden door mannen te benadelen.”
(via ScienceDaily)
