‘Het nieuwe is eraf bij moeder worden, en net dat is het probleem’

Vroedvrouw en schrijfster Uwe Porters is op deze 110e Vrouwendag een van de 110 stemmen die antwoorden op de vraag waarom een dag als deze nog nodig is.

Tijdens grote levensgebeurtenissen, zoals het ter wereld brengen, houden en moederen van een kind, houdt een vrouw de wereld recht. Dat gaat gepaard met zelfopoffering en het ondoordringbare vergeten om als mens iets voor zichzelf te vragen. Zoiets zien we in de geschiedenis of het heden maar zelden bij een man. Zonder daarbij genderbepalend of seksistisch te willen klinken, kunnen we dat verhalen op programmatie lijkt mij, want die zelfopoffering heeft op zich niets te maken met de fysieke onmogelijkheid om een kind te baren.

Los van de kracht en kwetsbaarheid van dat moment, gaat het daarbij vaak om keuzes vanuit een soort oerinstinct. En laat ons nu wel zeker enorm hard verschillen van elkaar in dat oerinstinct van mannen.

Het nieuwe is eraf bij moeder worden, en net dat is het probleem

Ik ben een vroedvrouw en een mama en mag me daardoor de titel ‘expert’ toe-eigenen als het gaat om de verandering van een vrouw naar een moeder en naar een vrouw én een moeder. Je kan denken ‘goh, we doen dat al eeuwen en dat ging nooit gepaard met groot vuurwerk of applaus.’ En dat klopt. Is zo’n Vrouwendag vandaag dan nog wel relevant? Vrouwen worden al moeder sinds het begin der tijden. Het nieuwe is eraf.

En net dat is het probleem.

We vervallen vanaf die bevruchte eicel in onze schoot tegenwoordig vaak in protocollen, systemen, routine. We dragen, bevallen, herstellen, en gaan weer werken en dat op repeat. Wat we zien met het blote oog wordt voorspelbaar, maar wat er zich afspeelt in het hoofd en hart van een vrouw die zich bevindt in de tuimeling van haar leven is vaak onbesproken, onbemind. Ze botst daarbij op muren, lelijke hormoonschommelingen en trauma dat soms geheel onverwacht komt piepen. Ze botst op verwachtingen van vele generaties, in stand worden gehouden tegen beter weten in. Tegen beter voelen in.

Vrouwendag mag gaan over de vele transformaties die een vrouw in zich heeft en mag omarmen. Ze mag daar begrip en hulp en veel liefde voor krijgen. En tijd. Er is nooit een weg terug naar wie ze was voor het moederen,. Vanaf nu is het voor altijd ‘kijk maar eens wat ik zal worden als ik mezelf heruitgevonden heb’.

Een vrouw houdt soms niet eens zichzelf, maar altijd de wereld recht.