‘Geloven psychologen dan zelf niet dat je méér bent dan het etiket dat je krijgt toebedeeld?’

Sopraan Astrid Stockman reageert bezorgd op het tuchtvonnis voor psychologe Kaat Bollen omdat zij ’te sexy’ zou zijn. Ze schrijft een open brief naar de Psychologencommissie. ‘Besef dat u niet enkel Kaat, maar ook uw eigen cliënten in deze ‘veroordeelt’.’

Geachte mevrouw, mijnheer,

Graag spreek ik bij deze mijn bezorgdheid uit omtrent jullie beslissing in de zaak Kaat Bollen.

De inhoud hoef ik jullie vast niet voor de zoveelste keer uit de doeken te doen.

Het is geen nieuws dat de algehele mentale gezondheid er op dit moment slecht aan toe is. De drempel naar een psycholoog is voor veel mensen nog steeds erg hoog, vaak net omdat zij angst hebben om hierom beoordeeld te worden of een stempel te krijgen. In die context (en wat mij betreft elke andere context) is jullie uitspraak op zijn minst een vreemd signaal naar de buitenwereld.

De worsteling om jezelf te aanvaarden, met al je kwaliteiten en je kleine kanten, om los te komen van het etiket dat een samenleving op je plakt, om je eigen stem te vinden, om erachter te komen wat je nu eigenlijk zelf wil en daar geluk in te vinden, los van druk van buitenaf, is iets waar ook ik aan werk, dag in dag uit.

Geloven psychologen dan zelf niet dat je meer bent dan het etiket dat je krijgt toebedeeld?

Het is erg jammer te vernemen dat ‘de psychologen’ (want die zou u dan vertegenwoordigen) hier blijkbaar zélf niet achter staan of in geloven: dat je als persoon meer bent dat het etiket dat een ander je toebedeelt. Dat etiket krijgt trouwens – zoals u zelf, psycholoog zijnde, wel weet – niet zelden vorm vanuit de kwetsuren, onzekerheden en allergieën van de observator. Het is belangrijk dat wij als individuen in 2021 inzien dat onze waardigheid en onze bekwaamheid los staan van dergelijke waardeoordelen en projecties van buitenstaanders. Dat we complexer, vollediger en vooral genuanceerder zijn dan het meer eenzijdige beeld dat men onvermijdelijk van iemand krijgt via bijvoorbeeld social media.

Wanneer men in de praktijk van een psycholoog terecht komt, mag men toch hopen dat er niet geoordeeld zal worden over de bagage die iemand – vaak met een klein hartje – met zich meebrengt. Als de persoon tegenover je dan van mening blijkt dat outfitkeuzes in je vrije tijd en het omarmen van je vrouwelijkheid – of ruimer: goed in je vel zitten en dat vieren – getuigen van onwaardigheid, bemoeilijkt dat een open gesprek. Als men dan nog termen als ‘imago’ en ‘imagoschade’ in de mond neemt, vraag ik me al helemaal af waarmee we bezig zijn. (Hyacinth Bucket, is that you?) De uitspraak in dit dossier maakt de drempel om zich te laten begeleiden in mijn ogen dus enkel hoger.

Eén van de dingen die ons als mensen verbindt, is dat we vroeg of laat allemaal fouten maken. Eén van de mooiste eigenschappen die een mens in mijn ogen kan hebben, is kunnen zeggen: ‘Ik zie nu in dat ik fout zat.’ Ik hoop dat jullie dit dossier en deze beslissing opnieuw onder de loep nemen en met een minder veroordelende blik bekijken. Besef dat u niet enkel Kaat, maar ook uw eigen cliënten in deze ‘veroordeelt’.

Met de vriendelijkste groeten,

Astrid Stockman