Emily Ratajkowski: ‘Waarom mag Mick Jagger doen wat Madonna niet mag?’

De actrice Emily Ratajkowski, die vooral bekend werd door haar deelname in de ophefmakende Blurred Lines-videoclip van Robin Thicke, doet in een artikel in Glamour haarfijn uit de doeken waarom vrouwen geen verantwoording zouden moeten afleggen voor hun seksualiteit.

Blurred Lines zorgde voor behoorlijk wat verdeeldheid: kan dat wel, een vrouw die haar seksualiteit zo inzet? Het ene kamp vond de hele clip onzedig, het andere beschuldigde de zanger van antifeminisme. Beide kampen zaten fout, volgens Ratajkowski, die in een artikel voor Glamour stelt dat vrouwen seksuele wezens én tegelijk meer dan dat kunnen zijn.

“In onze samenleving wordt er regelmatig aan vrouwen gevraagd om zichzelf te verklaren of te verdedigen, terwijl mannen kunnen doen wat ze willen zonder dat daar vragen bij worden gesteld.” Als voorbeeld schetst ze de stijl van twee gelijkaardige muzikanten: Mick Jagger is 73 jaar en maakt op het podium zijn regelmatig hemdsknopen los. “Iedereen begrijpt dat dat een deel is van zijn performance en artistieke handelsmerk.” Maar dan heb je Madonna, die 58 jaar oud is en al haar hele carrière dezelfde artistieke seksualiteit uitdraagt. En zij wordt uitgescholden als ‘a hot mess’ en ‘wanhopig’ als ze op een gala verschijnt in een jurk die weinig aan de verbeelding overlaat.

“Maar maakt ze op dat moment niet gewoon een van haar signature statements over vrouwelijke seksualiteit (en misschien ook wel over de haar omringende sexistische cultuur)? In elk geval: Jagger en Madonna zijn allebei artiesten die zonder twijfel van wat aandacht houden. Waarom krijgt Madonna dan de wind van voren, terwijl Jagger geëerd wordt?”

Ratajkowski, die eerder dit jaar ook een foto op Instagram zette waarop zij en Kim Kardashian pronken in ontbloot bovenlichaam, is duidelijk over hoe de maatschappij moet evolueren. “De ideale feministische wereld zou er geen moeten zijn waarin vrouwen hun instinct om geliefd te willen worden en aandacht te krijgen, moeten onderdrukken. We zouden niet elke keer opnieuw onze keuzes moeten verklaren. We zouden ons niet moeten verontschuldigen omdat we aandacht willen. We zijn niemand een verklaring verschuldigd. Het is niet onze verantwoordelijkheid om de manier waarop we worden gezien te veranderen – dat is de verantwoordelijkheid van de samenleving.” (EK)