Deze Belgen leven the American dream: Maxime Quoilin maakte visuals voor Beyoncé
Knack Weekend ging op zoek naar landgenoten die naar de VS getrokken zijn. Stuk voor stuk hebben ze een droom, een project dat hen beroert. Stuk voor stuk beproefden ze hun geluk in het verre “land of the free and home of the brave“. Vandaag: Maxime Quoilin, creative director/visual artist, woonachtig in New York City en op de loonlijst van Beyoncé.
Amerika. Land der beloften, oord van filmsterren, cowboy’s en oranjekleurige presidentskandidaten. “Het is niet gewoon een land, het is een idee”, zei Bono ooit. Neil Diamond bezong het in ‘America’, F. Scott Fitzgerald schreef erover in ‘De grote Gatsby’. Er gaat een vreemde aantrekkingskracht uit van de Verenigde Staten. Sommigen verafschuwen het, anderen dwepen ermee. De Amerikaanse droom, leeft die nog?
Dat onderzoeken we in een reeks vol landgenoten die hun droom proberen waar te maken aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. De eerste: Maxime Quoilin, 28 jaar, creative director/visual artist, afkomstig uit Verviers, woonachtig in New York City en Beyoncé is een klant van hem.
Hoe is Beyoncé eigenlijk bij jou terechtgekomen?
Via via. Tijdens de NY Fashion Week werkte ik samen met Nate Brown, aan de show van de designer John Eliott. Nate werkt ook geregeld met Kanye West, Beyoncé en Jay Z. Mijn werk sprak hem aan en hij stelde voor om samen met hem naar Florida te reizen. We gingen de visuals maken voor de show van Beyoncé’s Formation World Tour. Ik was natuurlijk heel enthousiast, maar tegelijkertijd hield ik me ook koest. Ik wou vooral veel leren.
Had je veel artistieke vrijheid om aan de show te werken?
Uiteindelijk was ik redelijk vrij om te doen wat ik wou. Er was een regisseur die het geheel coördineerde en een vrij groot artistiek team, maar geen grote ego’s. Zodra je een idee hebt, stel je dat voor en als Beyoncé het goed vindt, dan zit dat wel snor.
Was Beyoncé blij met je werk?
Ik denk het wel. De mensen met wie ik samenwerkte, waren alleszins tevreden en zij hebben mijn hulp gevraagd voor nieuwe projecten. Zo ben ik nu de nieuwe artistieke directeur van de Jordan-campagne van Nike, met een team dat voor mij werkt. Eigenlijk word ik nu gewoon betaald voor wat vroeger mijn hobby was (lacht).
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je krijgt hier vooral opdrachten dankzij mond-tot-mondreclame. Het is al twee jaar geleden dat ik mijn portfolio bijwerkte en toch heb ik elke dag werk als ik dat wil. Elk groot project leidt naar een ander groot project. Maar ik probeer dat niet te zien als een persoonlijke prestatie. Ik weet dat ik op het juiste moment op de juiste plaats was en dat ik nog een lange weg heb te gaan.
Het is dus geen mythe, dat Amerika een land van opportuniteiten is?
Laat ik het zo zeggen: als je honger hebt, dan is er eten. Daarmee bedoel ik dat als je goed werk levert, je deadlines respecteert en er een klik is met je collega’s, deze jou ook opbellen voor een volgende opdracht. Er is hier veel werk, en interessant werk.Vooral de laatste jaren is er enorm veel aan content bijgekomen, als je video’s maakt dan zijn de mogelijkheden enorm.
Voel je dat sterker in New York dan in België, die creatieve energie?
Ik geloof van wel. Hier leef ik eigenlijk nog een beetje als een achttienjarige. Ik doe wat ik wil, en dat is een vrijheid die ik niet had in België. Dan is het ook makkelijker om die vrijheid in creativiteit om te zetten.
Heeft iemand zonder diploma meer kansen om te slagen in de VS dan in België?
Ik zit in een industrie waarin een diploma niet noodzakelijk is, en dat voel je nog sterker hier in NY. Ik ben van mening dat je overal werk kan vinden, zolang je goed bent in wat je doet. Maar ik denk ook dat het systeem in België een grotere focus legt op de hiërarchische relatie tussen de werkgever en werknemer, en in NY ligt de focus meer op samenwerkingsverbanden en op freelance werken. Het systeem is hier minder afgebakend.
Is het gemakkelijk om een sociaal leven uit te bouwen in New York?
Ik vond dat niet moeilijk, nee. In België was ik meer introvert. Hier in NY kon ik niet anders dan me openstellen, ik kende hier niemand. Maar ik ben hier ook heel gelukkig en als je een positieve energie hebt, dan trek je meer mensen aan.
Hier leef ik eigenlijk nog een beetje als een achttienjarige. Ik doe wat ik wil, en dat is een vrijheid die ik niet had in België.
Ik heb ook altijd de indruk gehad dat Belgen op een bepaalde manier conservatiever zijn dan de New Yorkers wat hun sociaal leven betreft. Hier in NYC willen mensen voortdurend nieuwe personen leren kennen, in België blijf je al sneller hangen bij je eigen vriendengroep. Of zo voel ik dat toch aan. Daar komt ook bij dat het gros van de bevolking niet van de stad zelf is, maar naar New York is gemigreerd om een droom te verwezenlijken. Dat zorgt ervoor dat iedereen een interessant verhaal heeft om te vertellen.
Heb je al gewoontes gekweekt die van jou een echte New Yorker maken?
Ik drink veel te veel koffie en ik kook nooit.
Hoe reageren New Yorkers wanneer je zegt dat je Belg bent?
“Frietjes, bier”, en opgelucht dat ik geen Fransman ben.
Een afsluitende vraag: blijf je in New York als Trump de presidentsverkiezingen wint?
(lacht) Goeie vraag. Ik geloof niet echt dat hij het tot president zal schoppen.
Meer zien van het werk van Maxime? Volg hem dan op Instagram voor meer moois. (Lisa Billen)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier