‘Covid-19 treft Marokkaanse homo’s op meer dan één manier’

Instagraminfluencer Naoufal Moussa riep haar volgers op uit te zoeken wie van hun broers, vaders, ooms, vrienden of kennissen homo is. ‘Heel wat mannen kwamen in zware problemen terecht. Iemand outen doe je niet,’ schrijft Bruno De Lille, gewezen Brussels staatssecretaris voor Groen en LGBTI+-activist.

De VN verspreidden enkele dagen geleden een wereldwijde oproep om rekening te houden met de noden van de kwetsbare LGBTI-groep bij de aanpak van Covid-19. Ze hadden het dan zelfs niet over autoritaire leiders zoals Viktor Orban die van de pandemie gebruikmaken om LGBTI-rechten terug te schroeven. De VN stellen vast dat heel wat LGBTI-mensen (meer dan veel andere groepen) in armoede leven, dakloos zijn, getroffen zijn door AIDS, … en dat ze door het stigma dat er nog altijd over bestaat, moeite hebben hun stem te laten horen.

Datingapps

Daarbovenop zorgt de lockdown, die in veel landen van kracht is, ervoor dat veel LGBTI-personen hun ‘gekozen families’ niet kunnen opzoeken maar vastzitten in (de kast in) het eigen gezin. En zo kon het vorige week gebeuren dat Instagraminfluencer Naoufal Moussa haar volgers opriep uit te zoeken wie van hun broers, vaders, ooms, vrienden of kennissen homo is.

Covid-19 treft Marokkaanse homo’s op meer dan één manier

De Marokkaanse transvrouw, die ook vlogt onder de naam Sofia Taloni, droeg haar bijna 600.000 fans op fake accounts te maken op Grindr, Planet Romeo, Hornet of andere gay datingapps zodat ze konden ontdekken welke homo’s zich vlakbij hen ophielden. ‘Aangezien iedereen samen thuiszit,’ zei ze volgens de website PinkNews, ‘kan je makkelijk zien of je man of je zoon van de app gebruikt maakt.’ Het resultaat: verschillende Marokkaanse homo’s werden geout.

Paniek

Daarbij mogen we niet vergeten in Marokko homoseksualiteit nog altijd strafbaar is. Heel wat mannen kwamen dan ook in zware problemen terecht. Ze werden uitgesloten door hun familie en vrienden, sommigen werden in volle lockdown op straat gezet en riskeren hun job kwijt te raken. Anderen leven in grote angst over een mogelijke ontdekking. De Marokkaanse schrijver en journalist Hicham Tahir vermeldt op zijn Twitter-account verhalen van homo’s die onder druk staan, depressief zijn en zelfs moeten onderduiken. Hij linkt al minstens één zelfmoord aan het outing-initiatief van Naoufal Moussa. Ook op de website insider.com staan getuigenissen van homo’s die in paniek zijn omdat ze geout werden of denken dat ze geout zullen worden.

Het Instagramaccount van Naoufal Moussa is door de LGBTI-gemeenschap massaal gerapporteerd en is intussen verwijderd maar dat stopt haar niet haar boodschap te verkondigen. Ze heeft meerdere nieuwe accounts aangemaakt en blijft de Marokkaanse homogemeenschap aanvallen. Van spijt over de slachtoffers die ze gemaakt heeft, is er geen sprake. Integendeel, in één van haar recente video’s maakt ze zich vrolijk ‘ik heb ze hun neuk-apps afgepakt’.

Verwarrend

Wat de kwestie zo verwarrend maakt, is dat Naoufal Moussa een transpersoon is én zichzelf soms als ‘gay’ omschrijft. Als Marokkaanse leeft ze in Turkije waar homoseksualiteit legaal is maar zegt letterlijk in video’s dat ze hoopt dat Marokko (waar het grootste deel van haar volgers woont) homoseksualiteit nooit wettelijk zal erkennen. Tegelijk zet ze op verschillende van haar nieuwe Instagram-accounts de regenboogvlag naast haar naam.

Aangevallen worden, is één ding. Aangevallen worden door iemand uit je eigen gemeenschap, is veel pijnlijker. Moet je zoeken naar het waarom? Voelde Naoufal Moussa zich zelf in de steek gelaten en neemt ze wraak? Misschien. Het is psychologie van de koude grond en het maakt de rekening niet van al die mannen die nu, tegen hun zin en met grote risico’s, geout werden.

Voor mij is het duidelijk: iemand outen doe je niet. Ik kan me maar één reden voor de geest halen om dat wel te doen. Als iemand actief anti-LGBTI-standpunten verkondigt of initiatieven zou nemen om de rechten van LGBTI-personen in te perken en je weet dat hij of zij zelf deel uitmaakt van onze gemeenschap, dan lijkt het me gerechtvaardigd dat je die hypocrisie aan de kaak stelt.

Respect

Maar in alle andere gevallen hebben we elkaars privéleven te respecteren. Natuurlijk is het jammer dat niet iedereen activist is want er is nog altijd veel ongelijkheid. En dat sommige mensen hun seksualiteit liever verborgen houden, zorgt ervoor dat het voor iedereen moeilijker wordt om openlijk zichzelf te kunnen zijn. Maar dat is niet van die aard dat wij voor iemand kunnen beslissen hoe hij of zij zijn of haar leven moet leiden. Zeker als LGBTI-groep moeten we daar gevoelig voor zijn: als we zelf respect vragen, dan kunnen we niet anders dan daar zelf heel consequent in te zijn.

Sommige mensen vinden die kast-homo’s die wel op dating apps als Grindr, Hornet en Planet Romeo zitten, hypocriet. ‘Als je niet wil dat mensen weten dat je homo bent, waarom neem je dan zoveel risico?’ Meestal wordt dat gezegd door mensen die het geluk hebben dat ze vrij en blij zichzelf kunnen zijn. Als je bij je familie en vrienden uit de kast bent, als je op je werk geen schrik moet hebben om als man/vrouw over je man/vrouw te spreken en je bent omringd door LGBTI-vrienden en -kennissen die dezelfde fijne ervaringen mogen delen, dan is het inderdaad moeilijk om naast die roze bril te kijken.

De angst voor ontdekking is zo groot dat heel wat mensen de apps de volgende maanden niet zullen durven gebruiken

Maar niet iedereen leeft zo. Ook in België zijn er nog altijd mensen die veel kunnen verliezen als ze openlijk voor hun seksualiteit uitkomen. Nog altijd zijn er LGBTI-mensen die verstoten worden door hun familie, die hun sociale netwerk en vangnet verliezen op de dag dat ze uit de kast komen. Le Refuge, het LGBT-vluchthuis in Brussel kan de vragen voor hulp zelfs niet aan. En natuurlijk helpt het niemand vooruit als die mensen in die kast blijven zitten. Maar willen we hen de kans geven om eruit te komen, dan moeten we dat doen door de maatschappij verder te veranderen. Hen outen, forceren om open te zijn, levert niet veel vrienden of begrip op. Willen ze via een app-ontmoeting af en toe wat stoom aflaten, dan heeft niemand het recht om dat te veroordelen of hypocriet te vinden.

20 jaar terug in de tijd

En wat moeten LGBTI’s in een land als Marokko of Iran, waar homoseksualiteit wettelijk strafbaar is, anders doen? Hun hele leven celibatair leven? Nooit een liefdevolle knuffel krijgen, een hartstochtelijke zoen geven of fijne seks beleven? Denk je echt dat je dat verlangen naar intimiteit je hele leven kan wegduwen? De tientallen dating apps waren voor heel wat mensen dan ook een welkome uitlaatklep. Een manier waarop ze, relatief veilig en min of meer anoniem, op zoek konden naar gelijkgezinden. Ja, het was een risico maar dat was kleiner dan als je op straat, in een park of in een bar op zoek moest naar genegenheid. Door de heksenjacht en de paranoia die deze Instagraminfluencer veroorzaakt heeft, duwt ze een hele gemeenschap 20 jaar terug in de tijd. De angst voor ontdekking is zo groot dat heel wat mensen de apps de volgende maanden niet zullen durven gebruiken.

Steun en decriminaliseren

De LGBTI-gemeenschap in Marokko heeft op de outing gereageerd door op te roepen om onderdak te geven aan dakloze LGBTI’s. Ze lanceerden ook de online campagne #Révolution_Queers_Maroc waarmee ze laten zien dat er heel wat LGBTI-personen in Marokko zijn en dat liefde nooit een misdaad zou mogen zijn. Maar helaas is de actieve gemeenschap in Marokko niet groot. Door de homofobie in de maatschappij en de wettelijke criminalisering ervan is het moeilijk om openlijk voor je rechten op te komen.

Denk je echt dat je dat verlangen naar intimiteit je hele leven kan wegduwen?

En daar ligt ook een taak voor België en Europa. Er kunnen in Marokko maar belangrijke stappen vooruit gezet worden als homoseksualiteit niet meer strafbaar is. Als land hebben we historisch banden met Marokko. En ook tussen de EU en Marokko zijn er sterke linken. Laat de vraag naar decriminalisering van homoseksualiteit constant terugkomen in de officiële contacten en maak van het respect voor mensen/LGBTI-rechten een breekpunt. Steun intussen de lokale LGBTI-beweging zodat zij op korte termijn de ergste slachtoffers kan opvangen.