Blogger Kelly Coudijzer: ‘Hoe maken we samen van menstruatie(armoede) een bespreekbaar onderwerp?’

Kelly Coudijzer startte een tijdje geleden de Instagram-pagina Bloedzusters, waarop ze menstruatie en vulva’s ter sprake brengt. Vandaag is ze op deze 110e Vrouwendag een van de 110 stemmen die antwoorden op de vraag waarom een dag als deze nog nodig is. ‘Twaalf procent heeft al eens niet genoeg geld gehad om menstruatieproducten te kunnen kopen.’

Ik ben 26 jaar, waarvan ik 14 jaar menstrueer. Iets waar ik uiteraard niet voor gekozen heb. Helaas ben ik wel verplicht om een groot deel van mijn leven geld uit te geven aan menstruatieproducten. Ik kan me dat veroorloven, maar niet iedereen bevindt zich in deze ‘luxepositie’. Vorig jaar kwam het woord ‘menstruatiearmoede’ voor het eerst ter sprake in ons land. Een reëel probleem waar te weinig aandacht aan wordt geschonken.

De merken die we kunnen bewonderen in reclamespotjes – je weet wel, waarin vrouwen witte broeken dragen op de eerste dag van hun menstruatie en waar geen enkele hormonale puist te bespeuren is – promoten meestal producten gemaakt van synthetische materialen, zoals plastic. Niet goed voor de fragiele vulva. Ik kies daarom bewust voor het Nederlandse merk Yoni. Zij gebruiken 100 % biologisch katoen en produceren op een ethische wijze. Hiervoor betaal ik zo’n 20 euro per maand. Ik bespaar jullie de wiskundige berekeningen, maar richting mijn menopauze zal ik ongeveer 4 800 euro hebben uitgegeven aan maandverbanden.

Hoe maken we samen van menstruatie(armoede) een bespreekbaar onderwerp?

Ik ben dus op zoek naar een goedkoper en milieuvriendelijker alternatief. Ik kan me dat permitteren. Maar heel wat mensen kunnen dat niet. Caritas Vlaanderen kwam eind vorig jaar met resultaten van hun onderzoek naar menstruatiearmoede in Vlaanderen. Enkele cijfers: ongeveer vier procent van de vrouwen past vrijetijdsplannen aan omdat ze geen financiële middelen hebben om producten te kunnen kopen, twaalf procent al eens niet genoeg geld gehad om menstruatieproducten te kunnen kopen en de helft gebruikte al eens een dubbelgevouwen zakdoek of een dubbele onderbroek in plaats van menstruatieproducten.

Cijfers die binnenkomen. Na het onderzoek was er even sprake om gratis menstruatieproducten aan te bieden op scholen. Helaas heeft de Vlaamse Overheid enkel gereageerd, maar ondernamen ze geen verdere actie. Minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) noemde het een ‘weinig gerichte maatregel’. Minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) vindt dat ‘de scholen niet elk probleem kunnen oplossen’. Maar waarom krijgt dit niet meer gehoor?

Omdat er nog steeds veel onwetendheid heerst over de menstruatiecyclus. Zelf heb ik het ook jarenlang proberen vermijden. En op school werd ik er helaas ook niet veel wijzer over. Ik voelde me alsof menstruatie – en alles wat erbij komt kijken – iets was waarover je je moet schamen. Maar waarom zou ik me moeten schamen over iets wat doodnormaal is en bij zoveel mensen maandelijks gebeurt?

Ik besloot erover te praten. Willen of niet, iedereen in mijn omgeving zal weten wanneer ik menstrueer. Daarbij merk ik dat sommige mensen (lees: cisheteromannen) nog steeds walgen wanneer ik hen probeer te informeren met de meest bloederige details over mijn menstruatie. Maar wat als ik mijn aanpak louter droog en informatief houd, zouden jullie dan wel luisteren? Zouden jullie dan mee actie ondernemen om ons te helpen? Hoe maken we samen van menstruatie een bespreekbaar onderwerp?

Het enige wat ik weet, is dat ik erover zal blijven praten. Op ludieke wijze, of net bloedserieus. Daarom startte ik de Instagram-pagina Bloedzusters, waar iedereen welkom is. Want we hebben iedereen nodig in de strijd tegen menstruatiearmoede.