Het seksisme van de sneakerindustrie
De winkels en catwalks lijken uit te puilen van het platte, sportieve schoeisel maar toch breekt Weekend.be graag de lans voor nòg meer sneakers. Sneakers voor (en door) vrouwen, welteverstaan.
Limited. Het woord gaat hand in hand met de sneakerindustrie, waar passionele verzamelaars releases met rode viltstift in hun agenda aanduiden en uren in de kou staan om een paar te kunnen bemachtigen. Voor chicks met kicks smaakt de term ‘limited’ echter heel wat wranger. Een beperkt aantal maten. Een beperkt aantal kleuren. Een beperkt aantal verkooppunten. Wie als vrouw een sneakercollectie wil aanleggen stoot maar al te vaak op muren die al lang met hand en tand afgebroken moesten zijn, en niet alleen omdat nu toevallig ook fashionistas het verschil tussen een Huarache en een Roshe kennen.
Letterlijk en figuurlijk op grote voet
Hoeveel geld ze ook binnenrijft en hoeveel mensen ze ook aanspreekt: de sneakerindustrie is jammer genoeg nog steeds overwegend mannelijk. Het zijn (vooral) mannelijke sporters die grote deals aangaan met de grote merken, die handjes schudden met de mannelijke zaakvoerders van deze labels zodat ze samen met de mannelijke ontwerpers van het bedrijf een sneaker kunnen ontwerpen die allicht ook alleen maar in mannenmaten op de markt zal komen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Vrouwelijke sneakerheads kunnen het vast beamen: voor deze passie moet je letterlijk en figuurlijk op grote voet leven. Zo zijn er heel wat meisjes die bepaalde zeldzame exemplaren zo graag aan hun collectie wilden toevoegen dat ze die gewoon een paar maten te groot kochten en extra dikke sokken dragen. Of ze nemen een kijkje op de kinderafdeling (die soms schoenen tot maat 38 stockeert) want jawel, voor jongens zijn die schoenen er soms wél.
Pink it and shrink it
Maar zelfs wie haar oog heeft laten vallen op minder exclusieve sloeffen krijgt vaak te maken met hindernissen: als die schoen er al in jouw maat is, dan is-ie er hoogstwaarschijnlijk niet in de kleur die je graag zou hebben. Heel wat marketingafdelingen werken jammer genoeg nog altijd volgens het “pink it and shrink it” principe waardoor die marineblauwe sportschoen aan de mannelijke muur van de Footlocker speciaal voor jou in een paars jasje is gegoten.
Er is zoveel testosteron in die wereld. Sneakers maken echt deel uit van ’the cult of boys’ – Elizabeth Semmelhack
Het hoeft dus niet geschreven dat heel wat vrouwen bijzonder gefrustreerd zijn door deze stok in hun verzamelwielen. Emily Hodgson en Emilie Riis bundelden in 2013 hun ergernis op een webstek waar ze hun fictieve lievelingswinkel samenstelden met onder andere exemplaren van de Nike Lunar Force 1 Fuse Premium en Air Force One-lijnen die ze maar wat graag aan hun collectie zouden willen toevoegen. Op de site staat ook hun correspondentie met de klantendienst van Nike te lezen, die hen telkens moet uitleggen dat nee, de bewuste schoen die ze zoeken niet in vrouwenmaten wordt geproduceerd, maar dat ze “alle feedback ten zeerste appreciëren.”
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Out of the box
Hoe komt het dat deze industrie (nog steeds) zo seksistisch is? Waarom zijn limited editions zo vaak gelimiteerd tot mannenmaten? En is er érgens verandering in zicht?
Elizabeth Semmelhack, curator in het Bata Shoe Museum van Toronto en de vrouw achter de reizende tentoonstelling “Out of The Box: The Rise Of Sneaker Culture” zoekt al een hele tijd naar het antwoord. “Ik dacht vroeger altijd over schoenen in relatie tot vrouwen. Toen ik naar de sneakers begon te kijken zag ik het testosteron. Ze maken echt onderdeel uit van de ‘cult of boys’ en de obsessie wordt ook goedgepraat. Wanneer een vrouw veel stiletto’s heeft dan is ze een hysterische shopverslaafde, maar wanneer een man een volledige logeerkamer decoreert met sportschoenen dan is hij een toegewijd verzamelaar”, laat Semmelhack optekenen door The Cut. Ze vervolgt dat ze net met deze sneakertentoonstelling begonnen is omdat het haar opviel hoe weinig vrouwen aanwezig (mogen) zijn in die wereld.
Wanneer een vrouw veel stiletto’s heeft dan is ze een hysterische shopverslaafde, maar wanneer een man een volledige logeerkamer decoreert met sportschoenen dan is hij een toegewijd verzamelaar – Elizabeth Semmelhack
De expo omvat zo’n 150 paar sneakers en toont zowel OG Air Jordans, originele Converse All-Stars uit 1917 als Kanye Wests Adidas Yeezy Boost 750. Niet meer dan twee paar schoenen in de tentoonstelling zijn ontworpen door vrouwen. Slechts één bord bespreekt de geschiedenis van vrouwensneakers.
Sneakers met een hak
De tentoonstelling werd opzettelijk zo opgebouwd om een relevant beeld te schetsen, niet alleen van de sneakergeschiedenis, maar van de hele historie van athleisure (in de Verenigde Staten). “Vrouwen en sport werden lang gescheiden gehouden. Sporten was nu eenmaal niet vrouwelijk genoeg”, zegt Lisa Small aan Huffington Post. Small is curator bij het Brooklyn Museum waar momenteel Out Of The Box tentoongesteld wordt.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De vrouwenrechtenbeweging van de vroege twintigste eeuw heeft wel wat verandering teweeg gebracht. Zo had volgens The American Association of University Women in 1922 zo’n 22% van de Amerikaanse universiteiten ook vrouwelijke sportteams, al werd het onderscheid met de mannen nog steeds gemaakt in de schoenen waarin ze deze sport moesten uitoefenen: de vrouwelijke sneakers hadden een hak. Belachelijk, ongetwijfeld, maar deze blok aan het been had dezelfde functie als de in pastel gehulde colorways van vandaag: duidelijk maken dat die schoenen voor vrouwen bedoeld zijn.
Je moet proberen om de mooiste en best functionerende schoen te ontwerpen, ongeacht een man of een vrouw straks je product koopt – Sophia Chang
“Designers mogen zich niet laten leiden door genderrollen”, zegt grafisch ontwerpster Sophia Chang aan The Cut. Haar sneaker die ze in 2014 voor Puma ontwierp is één van de twee door vrouwen ontworpen sneakers in de tentoonstelling. “Het is belangrijk om na te denken waar de schoen voor moet dienen: wandelen, lopen, springen, … om vervolgens die beweging te bestuderen en daar de mooiste en best functionerende schoen voor te maken, ongeacht een man of een vrouw straks jouw product zal aankopen.”
(KS)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Noot: sportswear bedrijven hebben – allicht gevoed door de sneakertrend van de laatste jaren – doen stilaan wel beter hun best om hun vrouwelijke klanten aan te spreken. Vooral Puma lijkt door te hebben dat vrouwelijke ambassadrices wel eens een positieve invloed zouden kunnen hebben op de verkoopscijfers van hun footwear. Zo mochten onder meer Solange Knowles, Rihanna en Vashtie (overigens ook de eerste en enige vrouw om een Nike Air Jordan te ontwerpen) er de tekenpen al in een andere richting duwen. Rita Ora deed hetzelfde bij concurrerend broederbedrijf Adidas. Nike heeft dan weer een eerste basketballijn door en voor vrouwen -inclusief schoenen!- op de markt gebracht en Serena Williams heeft nadat ze al 12 jaar samenwerkte met het label eindelijk haar eigen kicks gekregen – de NikeCourt Flare (al moest men de inspiratie hiervoor wel grotendeels halen bij Kobe Bryants exemplaar).
Het probleem is daarmee echter niet van de baan: de meeste exclusieve sneakers worden nog steeds uitgebracht vanaf maat 40-41. De creatieve en zakelijke top van de sportswearbedrijven is nog steeds overwegend mannelijk. Vrouwelijke atleten die endorsed worden door die bedrijven krijgen zelden een sneaker achter hun naam. De sneakerafdeling van heel wat sportwinkels blijft gegenderd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier