Een ontsnapte koe bij de Noorderburen doet ons nadenken over morele kwesties in de vleesindustrie en onze eigen avontuurlijke aard.
Nederland is in de ban van de rebelse koe Hermien. Op weg naar het slachthuis wist ze te ontsnappen en zich te verstoppen in de bossen van Lettele. ‘The one that got away’ staat nu symbool voor de discrepantie tussen dierenliefde en het eten van vlees. Maar ook het contrast tussen de menselijke hang naar vrijheid en de saaie realiteit wordt door Hermien in de verf gezet. Zou Hermien weten hoeveel emoties ze losweekt?
Save Hermien, maar zouden we niet beter concrete stappen ondernemen tegen de dieronvriendelijke vleesindustrie?
Samen met haar zus brak Hermien los tijdens het transport naar het slachthuis. Zus werd gevangen, maar Hermien liet zich niet naar de slachtbank leiden en doolt nu al zes weken rond in de bossen van het Nederlandse Lettele.
Dierenartsen met verdovingsgeweren, jagers, boeren, de politie: niemand kon haar tot nu toe verschalken.
Avontuur
Waarom beroert dit avontuur ons zo? Zelfs verstokte vleeseters prevelen vandaag schietgebedjes voor de rebelse koe. Op sociale media regent het steunbetuigingen voor Hermien, die overigens gewoon Joke 18 heet, naar de vrouw van de kweker.
‘Zo’n dappere koe verdient een mooie, oude dag,’ klinkt het. We kennen die flinke Hermien menselijke, sprookjesachtige kenmerken toe en plots wil iedereen haar redden van het slachthuis. Van #FreeHermien tot #MeKoe: wie had ooit gedacht dat een limousinkoe vergeleken zou worden met Jeanne d’Arc of Robin Hood?
We juichen zij die kunnen ontsnappen aan de ratrace toe omdat we dat zelf niet kunnen.
Toch is het niet zo vreemd dat we de parabel van Hermien op de voet volgen.
We juichen zij die kunnen ontsnappen aan de ratrace immers toe omdat we dat zelf niet kunnen. We erkennen de moed van Hermien en stoppen energie in het vrijkopen van de symbolische heldin in plaats van in onszelf los te rukken van rottige banen en vervelende verplichtingen. Zo’n wekenlange vakantie in de bossen klinkt zo gek nog niet. Goed van Hermien dat ze zichzelf dat gunt!
Dromen van escapisme is niemand vreemd. Vanavond misschien nog eens de film ‘Into the Wild’ opzetten of ‘Walden – Life in the Woods’ van Thoreau ter hand nemen?
Cowfunding
Wie de ondernemende Hermien overigens wil helpen met haar avontuur, kan dat doen middels een gulle gift. De Partij voor de Dieren startte namelijk een c(r)ow(d)fundingsactie om Hermien te redden van de slacht. Ze willen de dappere koe vrijkopen en een rustige oude dag bezorgen in koeienrusthuis de Leemweg in Friesland.
Tweede Kamerlid Esther Ouwehand liet weten dat de eigenaar van Hermien niet de hoofdprijs vraagt voor het dier en dat ze daarom na één dag al voldoende geld hadden ingezameld om haar vrij te kopen. Maar daarmee is de kous nog niet af, want de nog jonge Hermien zal nog zo’n vijftiental jaar leven, wat honderdvijftig euro per maand kost. ‘We zijn nu ongeveer op driekwart van het benodigde bedrag’, zegt Ouwehand.
Aflaten
Wat als we de ontsnapping van Hermien zien als de start van een nieuwe dialoog?
Leuk, hartverwarmend nieuws, waar de dierenliefhebbers van ons buurland erg trots op zijn. Natuurlijk zijn er ook enkele kanttekeningen te plaatsen bij deze reddingsactie. Wat met de zus van Hermien? Of met alle andere runderen die de rest van het jaar naar de slachtbank worden geleid? Om nog maar te zwijgen van het stukje biefstuk dat op het bord ligt van de mensen die scrollen door het nieuws over flinke Hermien. Save Hermien, allemaal goed en wel, maar zouden we niet beter concrete stappen ondernemen tegen de dieronvriendelijke vleesindustrie?
We eten minder vlees dan vroeger, maar toch zijn er nog meer vleeseters dan vegetariërs te tellen in de Lage Landen. Niet iedereen die Hermien aanmoedigt, is bijgevolg vegetariër of veganist. Dat kan je enerzijds hypocriet noemen, maar anderzijds ook als een interessante kans beschouwen.
Hermien herinnert ons allemaal aan een belangrijke les: geen enkel dier wil naar de slacht.
Het vrijkopen van die mooie, roodbruine koe doet denken aan het kopen van aflaten in de katholieke kerk: we kopen letterlijk ons schuldgevoel en onze zonden weg. Moest het verhaal daar ophouden, zou het jammer zijn. Maar wat als we de ontsnapping van Hermien zien als de start van een nieuwe dialoog? Zoals Esther Ouwehand zegt: ‘Hermien herinnert ons allemaal aan een belangrijke les: geen enkel dier wil naar de slacht.’
Actie
Eva Kestemont schreef het al als reactie op de slachthuisschandalen, ‘zolang we niets veranderen aan hoe we eten, zullen er ons regelmatig verhalen over dierenmishandeling ter ore komen.’ Laat Hermien dus, net zoals de gruwelijke verhalen over de slachthuizen, een aanleiding voor verandering zijn.
Laat Hermien een aanleiding voor verandering zijn.
‘Het is menselijk en normaal dat je verontwaardigd bent over onnodig leed. Het is terecht dat je het nodig vond om kwaad te reageren op Facebook toen je het nieuws vernam, of dat je er een ontzette tweet over de wereld in stuurde. Maar als je meende wat je zei op die sociale media, is het je verdomde plicht om te handelen naar je woorden.’
Free Hermien, geniet van dit leuke verhaal en informeer je als het even kan ook over de milieuvervuiling* en het dierenleed dat de vleesindustrie op z’n kerfstok heeft.
*Niet om oude koeien uit de sloot te halen, maar een extra reden om de dialoog over vleesconsumptie niet uit de weg te gaan is het milieu.
De vleesindustrie is een van de hoofdoorzaken van de klimaatverandering. De broeikasgassen die veroorzaakt worden door veeteelt zijn volgens studies gelijk aan die van de ganse transportsector.
Koeien zijn herkauwers. Wanneer het voer in hun maag gist, komt er methaangas vrij. Dat is een broeikasgas. De scheten van deze dieren vervuilen ons milieu dus rechtstreeks. En ook mest is een grote vervuiler, aangezien de dierlijke uitwerpselen lachgas vrijlaten.
Bovendien is het eten van rundsvlees ook niet efficiënt. Voor 1 kilogram rundsvlees is er 10 tot 14 kilogram graan en 15.000 liter water nodig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier