Een dag in het leven van redactiesecretaresse Annelien

Redactiesecretaresse Annelien is het zonnetje van Knack Weekend. Geen weetje, roman of interview dat aan haar nieuwsgierige oog kan ontsnappen. Ze staat steevast paraat om iedereen met haar vlotte babbel en al even vlotte pen ter hulp te schieten. Speciaal voor secretaressedag hield ze voor ons haar dagboek bij.

9u00 Ik kom aan op de redactie. Voorlopig is het nog muisstil, de meeste collega’s dwarrelen binnen rond een uur of tien. Bij elke entree van een collega piep ik even van achter mijn persoonlijk fort om hallo te roepen, want ik zit helemaal verdoken achter een constructie gebouwd van stapels magazines, een computerscherm en postsorteerbakjes. Ik slaag er zelfs in om iemand te doen schrikken. Ja, de kleine pleziertjes in het leven. De computer wordt opgestart en ik laat de mails inlopen.

9u30 De meneer met de postkar komt langs. Ik zou hem dringend eens moeten vertellen dat hij beter wat olie aan de wieltjes smeert. Zijn postronde heeft meer iets weg van de douche-met-mes-scène uit Psycho. De stapels post belanden op mijn bureau en ik start met sorteren. De post van de hoofdredactrice maak ik zelf open. Curieuzeneuzemosterdpot en zo. Geen grote geheimen, enkel hopen persberichten waar de journalisten zich een weg door moeten banen.

Op dinsdag zitten de ‘boekskes’ bij de post. Ik blader wat, een blik op het dolle leven van de Vlaamsche Bekende Medemens. Geen wereldschokkend nieuws, dat weet ik. Maar dat hoeft ook niet altijd, we moeten al eens kunnen lachen. Ik word af en toe geplaagd met mijn boekjeskennis, maar de journalisten weten mij altijd te vinden als er een interviewee moet gezocht worden. Mijn interesse in BV’s, celebrities en consoorten komt dan aardig van pas. Ik ben zowat de Michel Wuyts van de ‘boekskeswereld’, al zit mijn fichebak in mijn hoofd en gaat het niet om gladgeschoren wielrenners.

10u00 Een groot deel van mijn dag bestaat uit mailtjes en telefoontjes beantwoorden (ik ben het aanspreekpunt voor lezers en pr-mensen). Dikwijls komen collega’s ook aan mijn mouw trekken voor vragen in de categorie ‘ik heb geen idee bij wie ik moet zijn, dus we sturen het probleem door naar Annelien’. De tune van The A-Team springt soms in mijn gedachten, ‘if you have a problem no one else can solve’. *tuu-tuu-tuu-tuu tuu-tuu-tuu*

11u00 Ik ben journaliste van opleiding en mijn honger naar nieuws kan ik gelukkig stillen op de redactie. (Mijn gewone honger ook. Het is tenslotte al 11u. Meestal valt er wel een koekje te rapen, of zelfs een praline. Maar ‘het leven is voor de rappe’, ook geldig in het geval van lekkernijen op de redactie.)

Een journaliste komt bij me aankloppen (figuurlijk, want ik heb geen deur) en vraagt me om haar te helpen bij een human interest-stuk. Ze geeft me een korte inleiding over wat ze precies zoekt, en hup, Zoekmachien Annelien doet haar werk. Het is een samenwerkende vennootschap met Google, Mediargus en Lexis Nexis. Ik maak een mapje aan op de server en drop er al de gevonden documenten. Geen stapels kopietjes, maar lekker ecologisch. (groen) Vuistje!

12u00 Ik schrijf een stuk over de nieuwe webshop Butik voor de Weekendrubriek ‘radar mode’. Ik hou van schrijven en dat weten ze op de redactie gelukkig ook. Zo schuift moderedactrice Ellen me regelmatig schrijfopdrachtjes door. Ik lever (met plezier) korte artikels af en ik schrijf heel wat inleidingen bij modeproducties. Opmerking hierbij: inleidingen verzinnen is één van de moeilijkste taken. Dit is geen ‘zelfstoef’, want de sfeer van een modeshoot vatten in twee zinnen is geen makkie. Het is telkens een uitdaging, maar het voelt supergoed als Ellen goedkeurend knikt.

12u30 Van op de redactie weerklinkt in echo de vraag ‘gaan we eten?’ Dat moeten ze mij geen twee keer vragen. Dikwijls leiden middaggesprekken ons heel ver, naast de kwestie, maar af en toe komen er ook leuke ideetjes naar boven. Socializen met de collega’s vind ik wel belangrijk. Ik ben hier tenslotte elke dag. Zonder een praatje af en toe zou het maar een saaie boel zijn.

13u30 Ik maak een Excellijst van de advertenties in de voorbije magazines. (Heel tof. Ahum.) Maar een secretaresse zou geen secretaresse zijn zonder af en toe een portie Excel of wat lijstjes. Geen rocket science, maar wel handig voor de collega’s om het overzicht te behouden.

14u30 Voor de Knack Weekend – Black Beauty heeft beautyredactrice Sofie me ingeschakeld. Ik mocht haar helpen met een stuk over yoga en een interviewreeks rond ‘natuurlijke schoonheden’. Ik lees de interviews nog eens na en ik geef ze in het centrale systeem in. Op die manier kan de eindredactie de tekst onder handen nemen. Beste mensen, allemaal te lezen vanaf volgende woensdag. Ik gloei alvast van trots. Je eigen naam onder een artikel zien staan, is toch wel erg leuk!

15u30 Ik schuim het internet af naar leuke nieuwsberichten over mode en people (denk ‘Rihanna lanceert eigen collectie’ of ‘Cara Delevingne nieuwe gezicht van DKNY’). Daarna spam ik de internetredactie met die nieuwtjes. En af en toe hebben ze geen tijd om zelf een stukje te schrijven, en dan schiet ik hen te hulp.

16u00 Tijd voor de post. Ik maak enveloppes klaar met exemplaren van ons magazine voor geïnterviewden, stylisten en pr-bureaus.

16u30 Nog een rondje mailtjes nakijken, deze keer is de algemene Weekend-mailbox aan de beurt. Dagelijks lopen hier honderden mailtjes binnen (de teller staat vandaag op 235), hoofdzakelijk persberichten en vragen van lezers. Ik doe mijn best om iedereen te helpen en stuur interessante nieuwtjes door naar de collega’s.

17u00 Mijn werkdag zit er bijna op. Ik fix snel nog een vraag van onze art director Iris. Ze is last minute op zoek naar wat foto’s van de film The man with two brains. Ik kijk even in de verschillende fotodatabanken en selecteer enkele beeldjes, zo kan ze haar lay-out vandaag nog afwerken.

17u30 Ik verzamel mijn spullen en vertrek naar huis. Onderweg hou ik even halt bij de receptie. Ik maak snel nog een praatje met receptionistes Suzy en Carine. Na een portie small talk (‘Oh een nieuw lief?’ ‘Zijn ze bij Thuis nu helemaal gek geworden?’) stap ik door de schuifdeur naar mijn auto.


Annelien Boens