Amélie Rombauts
‘Sneller en nog meer van hetzelfde maken via AI, gaat design de fast fashion snelweg op?’
Kartell en sterontwerper Philippe Starck onthullen deze week ‘A.I. family’ in Milaan. Het is de eerste collectie gemaakt door artificiële intelligentie, die de vormentaal van de ontwerper met de expertise van het bedrijf heeft gecombineerd. ‘We wilden de eersten zijn die deze nieuwe technologie in de meubelsector benutten’, verklaart een woordvoerder in het persbericht. ‘Een technologie die ons in staat stelt generatief design, industriële technologie en respect voor het milieu te combineren, zonder in te boeten aan esthetische kwaliteit en prestaties, en erin te slagen de time-to-market aanzienlijk te verkorten.’
Bij het schrijven van dit stuk heb ik de AI-loungestoel alleen maar op beeld gezien. En terwijl ik zeker positief sta ten opzichte van de technologie – ik gebruik haast dagelijks AI-tools die me helpen bij mijn werk – onthaal ik hem met gemengde gevoelens. Was de wereld nu echt aan het wachten op deze ‘nieuwe’ stoel?
Toegegeven, ik ben visueel verwend, door mijn job ook meer dan gemiddeld. En de vele AI-gegenereerde beelden van interieurs en designs die ik zie op sociale media versterken dat nog meer. Onlangs stond ik versteld van een reeks badkuipontwerpen van kunstenaar Shira Barzilay die tot mijn teleurstelling, en die van een veertigduizendtal andere mensen, niet echt bleken te bestaan.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het programma Midjourney had ze gecreëerd op basis van Shira’s prompts, de zinnen en begrippen die men moet intikken om artificiële intelligentie duidelijk te maken wat men wil dat het uitvindt. De designs waren vernieuwend, zeg maar ongezien, en toch geloofwaardig genoeg om heel echt te lijken.
‘Niet getreurd!’ reageert een volger onder de beelden, ‘met de juiste vakmensen kun je wel degelijk zo’n badkuip maken.’ Iemand met veel kennis en ervaring met beton, het maken van tegels, of het plaatsen van mozaïeken, bijvoorbeeld.
Het valt te betreuren hoe men, verblind door de wens om ‘iets nieuws’ te willen presenteren, vergeet wat het is om echt te innoveren.
Het zou dan ook jammer zijn om het initiatief van Kartell en Starck enkel op esthetiek af te rekenen. Smaken verschillen. Dat ze door AI minder materiaal verspillen – gemaakt uit gerecycleerde koffiecapsules, aldus het persbericht – is absoluut toe te juichen. Maar is het sneller op de markt brengen van een nieuwe stoel die al lijkt te bestaan, de ambitie die designers en bedrijven voorop moeten stellen wanneer ze AI inzetten? Sneller en nog meer van hetzelfde klinkt – ondanks het gebruik van gerecycleerde materialen – niet bepaald respectvol ten opzichte van het milieu, maar eerder als een manier om met meubels de fast fashion snelweg op te gaan.
Toen Hella Jongerius, een van de invloedrijkste designers van de afgelopen decennia, Beyond The New schreef in 2015, klonk AI nog als sciencefiction. Toch blijft haar manifest, dat je nog steeds online kunt nalezen, actueel. Het valt immers nog altijd te betreuren hoe men, verblind door de wens om ‘iets nieuws’ te willen presenteren, vergeet wat het is om echt te innoveren. Ze schreef toen: ‘Goed design vereist voortdurend onderzoek, het verleggen van grenzen en het voortdurend verfijnen van antwoorden op fundamentele vragen. Zoals “wat kan dit design toevoegen aan een wereld van overvloed? Wat betekent functioneel zijn in het hier en nu?”’
Welk antwoord zou AI daarop bedenken?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
