Een studie van de Oxford Wildlife Conservation Research Unit bewijst dat drie op vier toeristische attracties waarin dieren de hoofdrol spelen op één of andere manier bijdragen aan het onwelzijn van die dieren.
De universiteit zegt dat jaarlijks zo’n 110 miljoen mensen gecharmeerd zijn door deze activiteiten zonder ook maar een idee te hebben dat de dieren in feite mishandeld worden.
World Animal Protection stelde daarom een lijst op van de tien wreedste toeristische activiteiten met dieren, en Peta geeft een woordje uitleg bij de meest populaire attracties. Wij delen graag hun advies. Rode draad: als je een dier mag aanraken is het meestal niet ok.
Een rit op een olifant:
Olifanten zijn ontzettend intelligente en zelfbewuste dieren die logischerwijs geen zin hebben om luidruchtige toeristen op hun rug rond te dragen. Bovendien worden de dieren regelmatig geslagen en gestoken door de mahouts (de “verzorgers”) om ze in het gareel te houden. Het is niet voor niets dat touroperator Jetair alle excursies waarbij olifanten als entertainment worden gebruikt uit het programma geschrapt heeft.
Selfies met babydieren:
Wat voor jou een moment van enkele seconden en een leuke profielfoto is, kan een beest een leven vol miserie opleveren. Welpjes, kleine aapjes en beren of zelfs baby-krokodillen die voor dit soort doeleinden gebruikt worden zijn bruut weggerukt van hun moeder wanneer ze nog maar enkele dagen oud zijn, en worden vervolgens blootgesteld aan extreem stressvolle situaties en zelfs fysieke mishandeling.
Laat je dus niet wijsmaken dat sommige van deze bedreigde diersoorten gekweekt worden om hun overleving te vrijwaren: ze worden gekweekt zodat jij je portefeuille blijft bovenhalen. Wanneer deze dieren te oud geworden zijn om nog schattig bevonden te worden, worden ze opgesloten in kooien en quasi aan hun lot overgelaten.
Knuffelen met een tijger:
Ze worden vaak gepromoot als “reservaten” of “shelters” waar deze dieren zogezegd een beter leven wordt aangeboden omdat ze niet meer terug kunnen in de natuur, maar dit soort instellingen zijn even misdadig.
De meeste dierenzijn in dit soort reservaat immers niet beter af: ze worden vaak “gered” uit de entertainmentsector om vervolgens te dienen in, jawel, de entertainmentsector. De dieren worden platgespoten en vetgemest zodat ze zeker rustig zouden blijven en jij hen kan knuffelen, wassen of -weeral- selfies kan maken. Hier vind je een handige lijst met échte, legale en geaccrediteerde dierenopvangcentra die je kan bezoeken – al is het twijfelachtig of je daar de dieren mag knuffelen.
Zwemmen met dolfijnen:
Het is niet omdat dolfijnen er altijd uitzien alsof ze lachen, dat ze effectief vrolijk zijn. Dankzij films als Blackfish wordt er heel hard opgetreden tegen aquariums waar dolfijnen en orka’s in gevangenschap worden gehouden, maar vaak worden toeristen misleid wanneer ze denken met deze dieren “in open water” te kunnen zwemmen. Hotelketens in het Caribisch gebied bieden vaak excursies aan waarbij zwemmen met dolfijnen als hoogtepunt wordt aangeschreven. Hoewel je dus niet in een met chloorwater gevulde tank interageert met de beestjes is ook deze vorm van entertainment niet fijn voor de dolfijnen.
Ze worden vaak naar afgesloten delen van de zee gelokt waar ondertussen zoveel toeristische viezigheid in drijft dat de dieren er ziek van worden. Bovendien krijgen de beesten zo’n tien schepen vol toeristen per dag te verwerken. Maagzweren bij dolfijnen zijn niet zeldzaam, en veel dieren sterven van de stress, zelfs buiten dolfinaria. Een gewone dolfijnenexcursie -waarbij je de zee optrekt en de dieren voor je bootje uit ziet springen en met elkaar ziet spelen zonder dat je zelf in het water gaat- is doorgaans wel ok.
Een vispedicure:
Tegenwoordig vind je ze in heel wat winkelcentra, de geinige visjes die zogezegd het eelt op je voeten zo lekker vinden dat ze het maar wat graag opknabbelen. “Ja maar, ze aten het écht” is in dezen geen argument, aangezien de beestjes zodanig uitgehongerd worden dat ze zelfs een vuile afwasspons hadden kaalgevreten als je die in de tank zou laten zakken. De diertjes die al langer in de bassins leven en -hoe gek het ook klinkt- een volle maag hebben (en dus niet meer van het eelt hoefden te eten) worden gewoon doorgespoeld.
Een ritje met de paardenkoets:
Het zou romantisch moeten zijn, maar voor de paarden die voor de koets gespannen worden is het een ware nachtmerrie. Je gewicht (en dat van de koets) kunnen paarden best wel dragen, gegeven dat ze regelmatig kunnen ontspannen, maar je leven lang voor een kar gespannen worden om in het drukke verkeer in plensende regen, vrieskou of brandende zon ontzettend lange dagen te maken weegt veel zwaarder door. De lijst met ongevallen waar paardenkoetsen bij betrokken waren wordt steeds langer omdat heel wat paarden bezwijken onder de werkomstandigheden. Een wandeling hand in hand is ook romantisch, toch?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
