Wales

Grimmige burchten mogen dan omgevormd zijn tot comfortabele landhuizen met elegante tuinen, oeroude mythen en legenden blijven hier rondwaren. Tijd is immers relatief in Wales: dat de Engelsen het land in de Middeleeuwen veroverden, hebben ze hen nog altijd niet vergeven.

Grimmige burchten mogen dan omgevormd zijn tot comfortabele landhuizen met elegante tuinen, oeroude mythen en legenden blijven hier rondwaren. Tijd is immers relatief in Wales: dat de Engelsen het land in de Middeleeuwen veroverden, hebben ze hen nog altijd niet vergeven.

Het Middeleeuwse Chirk Castle was oorspronkelijk gebouwd door de Engelsen als onderdeel van een reeks versterkingen waarmee ze het nog niet zo lang veroverde Wales onder de knoet probeerden te houden. Niet echt sympathiek, als je bedenkt dat het vooral aan boogschutters uit Wales te danken was dat de Engelsen in de Honderdjarige Oorlog tegen Frankrijk grote successen behaalden.

En het is eigenlijk nooit meer goed gekomen tussen de Engelsen en de Welshmen. Zelfs nu het Welsh, een oude Keltische taal die nog steeds door een groot deel van de bevolking wordt gesproken, een officiële taal is geworden naast het Engels en het land steeds onafhankelijker wordt van Londen, blijft het wederzijdse wantrouwen groot.

De tuinen van Chirk zijn adembenemend: gigantische gemillimeterde gazons, formele, geometrische tuinen achter strak geschoren hagen en wild woodland, dat er natuurlijk uitziet maar waar elk effect en uitzicht bestudeerd is als ging het om een romantisch schilderij. Als er iets is waarin niemand de Britten overtreft, dan is het wel in het aanleggen van parken.

Mysterieuze ruïnes

New road, zo noemen de omwonenden de A5 nog steeds. In een oud land als Wales is tijd een relatief begrip, want zo nieuw is die weg niet: hij werd voltooid in 1826 en moest dienen als een ‘snelle verbinding’ voor postkoetsen tussen Londen en Dublin.

Maar de weg betekende ook de ontsluiting van Noord-Wales, tot dan toe een achtergebleven, moeilijk bereikbaar gebied. Wat niet wil zeggen dat de omgeving tegenwoordig een kosmopolitische uitstraling heeft: de A5 leidt door de groene Vale of Llangollen, waarin kleine, stille dorpjes aanleunen tegen woeste heuvels.

Mysterieuze ruïnes vind je in Wales volop. Volgens de legende zou de Heilige Graal een tijd verborgen gelegen hebben in het Castell Dinas Bran. Nog meer mysterie vind je in Valle Crucis Abbey. Eeuwen is deze trotse cisterciënzerabdij blootgesteld geweest aan weer en wind nadat ze in 1537 op last van Hendrik VIII werd gesloten.

Van heel Wales is het noorden het meest toeristische deel. Daar zit het Snowdonia National Park voor iets tussen: het bergachtige natuurgebied spreekt vooral avontuurlijke trekkers en sportievelingen aan. Doordat het gebied relatief onbekend is, is het er zelfs in het hoogseizoen nog rustig reizen. En dat weten ze blijkbaar ook in Hollywood, want het ongerepte gebied heeft dienstgedaan als decor voor de film First Knight.

Italiaanse charme in Wales

Portmeirion is de steengeworden droom van Bertram Clough Williams-Ellis (1883-1978), een soort rijke facteur Cheval, die tijd en geld genoeg had om zijn verbeelding haar gang te laten gaan. Een ideaal dorp wou hij creëren, dat harmonieus opging in een betoverende natuur. Wat die natuur betreft, is hij meer dan geslaagd in zijn opzet: dankzij de warme golfstroom en de beschermende heuvels rondom groeit hier een weelde aan exotische bloemen en planten.

Maar het dorp dat Sir Clough Williams-Ellis bouwde, heeft fervente voor- en tegenstanders. Het is bizar om na een tocht door het ruige binnenland van Wales aan te komen in iets wat eruitziet als een elegant Zuid-Italiaans kustplaatsje. Een aantal huizen zijn enkel decor – er is niets achter de mooie gevel – en niemand woont hier echt: alle cottages zijn bestemd voor hotelgasten.

Voor een regenachtige dag, die nog al eens voorkomen in Wales, is een bezoekje aan de leisteenmijn van Blaenau Ffestiniog ideaal. Tot aan de Tweede Wereldoorlog was deze mijn een van de belangrijkste centra van de Welshe slate-industrie, maar nu is het een toeristische attractie.

Beneden in de doolhof van gangen en grotten is een parcours uitgestippeld langs taferelen met levensechte poppen die een goed beeld geven van hoe het was om hier twaalf uur per dag te zwoegen.

De leisteenindustrie heeft in Noord- en Midden-Wales nog voor een andere toeristische attractie gezorgd: nergens ter wereld zijn er meer smalspoortreintjes. De Ffestiniog Railway bijvoorbeeld werd in 1832 aangelegd tussen de mijn Blaenau Ffestiniog: een speciale manier om dit ruige deel van het Verenigd Koninkrijk te ontdekken.

Bron: Weekend Knack