Slapen met wilde dieren in Nederland: ‘Een leeuwenbrul moet je écht beleven’

Letterlijk slapen tussen de wilde dieren in een luxueuze lodge aan de rand van een uitgestrekte savanne op een boogscheut van Antwerpen? Safari Resort Beekse Bergen maakt zijn belofte meer dan waar.

Tien jaar geleden begon Safaripark Beekse Bergen in Hilvarenbeek met het plannen van een ambitieus project: het ultieme safarigevoel naar Nederland brengen met lodges, safaritenten en boomhutten verspreid langs savannes, waterpartijen en bosgebieden waar je de meest bijzondere dieren vanuit je verblijf van dichtbij kan zien. Vorige zomer startten de bouwwerken en sinds april 2018 is het “Safari Resort” een feit.

We betreden het park met de nuchtere ingesteldheid dat we al blij zullen zijn als we in de verte af en toe een vaag silhouet van een dier zullen kunnen ontwaren. Maar van zodra we de deur van onze sfeervolle, Afrikaanse lodge bij zonsondergang open maken, worden we verrast door twee enthousiast voorbij rennende neushoorns op slechts enkele meters van ons terras, gevolgd door een kudde rustig struinende giraffen. We zien ook dromedarissen achter elkaar aan schurken, met in hun kielzog zebra’s, gnoes en een kudde watusirunderen. Het is een onwezenlijk beeld voor een stadsmens die al overeind springt bij het zien van een simpel koolmeesje aan het raam. Zelfs ons anders zo levendig reisgezelschap wordt opvallend stil bij het zien van dit tafereel. Het maakt ons vooral nederig. Slapen wij écht hier vannacht?

Niels de Wildt, general manager van de Beekse Bergen, blinkt van trots tijdens de opening van het resort. ‘We hadden al een prachtig gelegen vakantiepark naast het bestaande safaripark, maar we wilden heel graag die twee werelden samenbrengen. Tijdens de ontwikkeling van het resort hebben we nergens, zowel binnen als buiten Europa, een exacte kopie gevonden van het concept dat wij hier hebben neergezet. In de Verenigde Staten zijn een aantal vergelijkbare voorbeelden, maar ook dat is niet één op één hetzelfde als wat wij hier hebben.’

Loeiende wekker

Het idee achter het resort is de bezoeker te laten genieten van de natuur in de breedste zin van het woord, van de dieren en de groene omgeving tot de ongedwongenheid en de rust. ‘Niets moet, alles mag’, is hier het motto.

‘Als Homo sapiens zijn we miljoenen jaren met de natuur verbonden geweest, maar we zijn die verbinding een beetje kwijt geraakt’, zegt De Wildt. ‘De dieren zorgen ervoor dat je hier volledig tot rust kan komen en genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft. Dankzij de ruimte heb je niet het gevoel dat je in een snel uit de grond gestampt “rijtjeshuispark” zit. Het is natuurlijk commercieel interessanter voor ons om veel huisjes op een kleine ruimte neer te zetten, maar daar hebben wij niet voor gekozen. Zelf heb ik een aantal dagen aan de leeuwenvlakte geslapen en dat is een bijzonder aparte ervaring omdat je de leeuwen heel goed kunt horen, zonder dat het vervelend wordt en je er ’s nachts wakker van ligt. Een leeuwenbrul moet je écht beleven. Dat kan ik niet omschrijven.’

Het geloei van de hongerige watusirunderen waarmee wij ’s morgens gewekt worden is al even onbeschrijfelijk. Slaapdronken wandelen we richting terras waar we ineens oog in oog met een struisvogel komen te staan die ons beteuterd aanstaart: ‘Waar bleef je zolang?’, lijkt hij zich af te vragen. De savanne is geen plek om lekker even uit te slapen. Het leven is er veel te boeiend. Maar voor we dat goed en wel beseffen, zet de struisvogel het op een lopen…

‘Het is een misvatting dat de dieren hier geen rust zouden kennen’, legt De Wildt uit. ‘Enerzijds zijn ze het gewend om mensen om zich heen te hebben en anderzijds weten wij dankzij onze jarenlange ervaring met het safaripark precies waar de dieren zich goed bij voelen. Onze verzorgers zijn getraind om te zien of er iets aan de hand is en merken elke gedragsverandering meteen op. De dieren kunnen op onze vlaktes rennen en ze kunnen gaan en staan waar ze willen. Als zij het te druk vinden aan de kant van de terrassen omdat mensen er zitten te lunchen, dan kunnen ze wat verder gaan staan.’

Ook het kunstlicht dat ’s nachts in een deel van de savanne het licht van de maan nabootst, is voor de dieren geen probleem, meent De Wildt. ‘De dieren vinden het zelfs eerder prettig dan dat ze het vervelend vinden omdat ze er zelf ook beter door kunnen zien. Als ze er geen zin in hebben, lopen ze gewoon de donkere delen in. De dieren hebben een grote zeggenschap in het geheel. Natuurlijk willen wij ze als onderdeel van onze educatieve rol zoveel mogelijk laten zien, maar als zij dat niet willen, dan is dat hun keuze.’

Aandacht voor dierenwelzijn en duurzaamheid

Natuur betekent ook duurzaamheid en dat valt helaas niet altijd makkelijk te rijmen met een luxeresort. Elke lodge is ingericht met een, weliswaar kleine, sauna en een afwasmachine om het leven van de gast zo aangenaam mogelijk te maken en dat doet de ecologische voetafdruk van het resort natuurlijk geen goed. Bovendien wil het resort de komende jaren nog uitbreiden van 240 naar maar liefst 425 lodges.

‘We zoeken naar een balans’, geeft De Wildt toe. ‘We doen heel wat, maar het moet natuurlijk ook economisch haalbaar blijven. We vinden de natuur allemaal belangrijk, maar we willen ook allemaal met de auto blijven rijden. Ook het resort probeert daarin de grenzen op te zoeken. Voor de bouw van het park hebben we nauw samengewerkt met de Brabantse milieufederatie. De bomen die gekapt zijn, werden ergens anders gecompenseerd en met de natuur die op het terrein gebleven is, gaan we zeer zorgvuldig om. Elke boom is individueel in kaart gebracht en beschermd. We hebben daarnaast heel veel duurzame materialen en gerecycleerd hout gebruikt, het resort is een all electric park en het afval wordt in alle huisjes gescheiden opgehaald. Tot slot zetten wij als dierentuin sterk in op de educatie over natuurbehoud. Het is niet voor niets dat we onlangs het Green Key keurmerk met het hoogste niveau goud hebben gehaald, hét internationale keurmerk voor duurzame bedrijven.’

Toch zijn er ook minder positieve reacties. De Nederlandse Partij voor de Dieren bijvoorbeeld ziet de Beekse Bergen, en bij uitbreiding alle dierentuinen, het liefst zo snel mogelijk verdwijnen omdat ‘aapjes kijken niet meer van deze tijd is.’ Een visie waar De Wildt tot op zekere hoogte voor open staat: ‘Het klinkt misschien gek, maar wij zijn blij dat zo’n partij er is om die stem te laten horen. Wij luisteren graag naar hun verhaal. Maar iemand die principieel tegen het houden van dieren achter een hek is, zullen wij nooit kunnen overtuigen omdat dat nu eenmaal onze business is. Al doen wij dat op een moderne, vooruitstrevende manier. Het probleem is dat wij onze menselijke percepties projecteren op dieren. Een tijger lijkt misschien eenzaam in zijn kooi, maar is dat niet. Kom kijken naar onze dieren. Je hoeft geen getrainde dierenverzorger te zijn om te zien dat ze zich hier goed voelen.’

Het mooiste compliment daarover kreeg De Wildt anderhalf jaar geleden van Jane Goodall: ‘Als ik een chimpansee was en ik moest kiezen tussen momenteel in het wild zitten of hier in het park, dan kies ik voor het park’, vertelde de Engelse biologe toen. ‘Ik krijg nog steeds kippenvel als ik daaraan terugdenk’, besluit De Wildt.