Nieuw filmpje opgedoken van de tachtig jaar geleden uitgestorven Tasmaanse tijger

Op 7 september 1936 overleed de allerlaatste Tasmaanse tijger in een dierentuin in Tasmanië. Onlangs is een nieuw filmpje van het uitgestorven dier ontdekt.

Op 7 september 1936 overleed Benjamin, de allerlaatste Tasmaanse tijger, ook buidelwolf genoemd. Eigenlijk klopt de naam niet want het dier is geen tijger, maar een buideldier, het grootste vleesetende buideldier ter wereld. Hij wordt een tijger genoemd om de gestreepte vacht die wel aan die van een tijger doet denken.

Benjamin woonde de laatste drie jaar van zijn leven in de dierentuin van Hobart op Tasmanië. Er bestonden al enkele korte filmpjes van het dier, maar zojuist is er een clip van 21 seconde gevonden die als enige is voorzien van geluid en die een paar maanden voor zijn dood werd gemaakt, schrijft Smithsonian Magazine. Te zien is dat de tijger rondloopt in zijn kleine hok en dat zijn verzorgers aan de tralies trekken en rammelen. Ze hopen dat het dier daardoor zijn ‘bedreigde gaap’ laat zien.

Die gaap is niet te zien in de clip van 1935, maar wel in een filmpje uit 1933. Die gaap was bedoeld om alles dat het dier bedreigde af te schrikken.

Ooit kwam de Tamaanse tijfer in grote aantallen voor in Australië, Papoea-Nieuw-Guinea en Tasmanië. Zo’n tweeduizend jaar geleden verdween het dier uit Australië en Papoea-Nieuw-Guinea, waarschijnlijk door concurentie met de dingo.

In Tasmanië overleefde het dier wel. Totdat de Europeanen kwamen. In de tijd dat Abel Tasmas in 1642 als eerste Europeaan voet aan wal zette op het Australische eiland, kwamen er zo’n vijfduizend Tasmaanse tijgers voor. Vanaf het moment dat de Europese kolonisten schapen introduceerden op Tasmanië ging het bergafwaarts. Volgens hen waren de tijgers verantwoordelijk voor de dood van vele schapen. Ze openden de jacht op de dieren en de overheid moedigde het zelfs actief aan door beloningen uit te loven voor ieder gedood dier.

Het stomme is dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de Tasmaanse tijgers de schapen doodden. Het lijkt er eerder op dat verwilderde honden de schapen doodden en dat het ook te maken had met slecht beleid. Uit een onderzoek, in 2011 gepubliceerd in Journal of Animal Ecology, blijkt dat de tijgers niet sterk genoeg waren om een schaap te doden. Ze waren immers ook helemaal niet zo groot, ongeveer een middelgrote hond.

De dieren werden massaal gedood en omdat ze ook nog hun habitat verloren en getroffen werden door ziektes waren er in de jaren twintig van de twintigste eeuw bijna geen exemplaren meer over. In 1930 doodde de Tasmaanse boer Wilf Batty voor het laatst een Tasmaanse tijger in het wild.

Benjamin, de tijger die uiteindelijk de allerlaatste bleek te zijn, werd in 1933 gevangen en naar de Hobart Zoo gebracht. Drie jaar later, in juli 1936, kreeg de Tasmaanse tijger pas de status van beschermd dier. Maar toen was het al te laat. Benjamin overleed drie maanden later door verwaarlozing. Tijdens een ijskoude nacht bleek de deur naar zijn nachthok gesloten te zijn waardoor het dier de nacht moest doorbrengen op de steenkoude betonvloer. Dat overleefde hij niet.

De dierentuin ging vervolgens actief op zoek naar een andere tijger in het wild, maar die werd nooit meer gevonden. Pas in 1982 werd de Tasmaanse tijger officieel uitgestorven verklaard.