Met pak en jak door Mongolië: een avontuur dat vier mensen dichter bij elkaar bracht

Woeste vlakten, ontroerende ontmoetingen en overnachtingen in een tent. Meer heb je niet nodig voor de droomvakantie van een gezin met twee dochters. Verslag van een reis naar een mythische bestemming.

Als je kinderen 17 en 19 zijn, willen ze weleens iets anders dan de traditionele gezinsvakantie. Dus als je samen met hen op reis wilt, moet je wel met heel bijzondere argumenten komen. Omdat onze dochters dol zijn op paardrijden, leek het een goed idee om een vakantie te paard, of toch gedeeltelijk te paard, voor te stellen. Zelfs al had ik zelf al in geen eeuwen meer op een paard gezeten.

De volgende vraag was: waarheen? Naar het Amerika van de cowboys? Been there, done that. Naar Afrika voor een safari te paard? Beetje duur en gewaagd, gezien ons gebrek aan ervaring. Naar het Argentinië van de gaucho’s en de uitgestrekte vlaktes? Dat zou weleens een beetje eentonig kunnen worden. Dus gaan we voor een mythische streek waar paardrijden symbool staat voor een heel volk: dat van de nomaden van Mongolië. Wij kiezen voor de steppe, voor slapen in een joert en de gastvrijheid van de kinderen van Dzjengis Khan, die duizend jaar geleden het grootste rijk van de geschiedenis stichtte, van China tot Europa.

Te paard en te kameel

Om het iedereen naar de zin te maken, verdelen we in gezamenlijk overleg de reis in drie etappes. Voor de dochters: een week te paard door de provincie Övörkhangai in het midden van het land en door de vallei van de Orkhonrivier, waar de groene steppe doorkliefd wordt door spectaculaire canyons en waar de rivieren de dorst lessen van de kuddes die aan de meanders grazen. Voor de ouders: een trektocht van een week in het Naiman Nuur National Park, waarbij onze bagage gedragen wordt door jaks, de dieren die zo typisch zijn voor het land. Om dan te eindigen in schoonheid: een derde week in het hart van de mythische Gobiwoestijn, de grootste van Azië, waar we kamelenfokkers ontmoeten. Voor dat alles zijn we in de deskundige handen van Sylvain Recouras, een Fransman die in Ulaanbaatar woont. Hij leidt er samen met zijn Mongoolse vrouw een klein agentschap dat zich specialiseert in reizen die je onderdompelen in de cultuur van het land en je laten kennismaken met de plaatselijke bevolking, via arrangementen op maat waarbij je je op alle mogelijke manieren verplaatst door Mongolië en buurland Kirgizië.

We willen maar 24 uur in de hoofdstad blijven, net genoeg om het enorme standbeeld van de grote Khan te zien op het plein dat naar hem vernoemd is. Maar een voorstelling van traditionele dans in het beroemde Tumen Ekh-theater geeft iedereen een oppepper: de difonische gezangen zijn wonderlijk mooi.

Het leven zoals het is

Dan vertrekken we te paard naar de steppe, waar we eindeloos kunnen galopperen. We zitten zes uur per dag in het zadel, en volgen een bekwame gids, met ver achter ons een vrachtwagen met onze bagage en onze kokkin, een jonge studente die ons zal laten kennismaken met de plaatselijke culinaire specialiteiten. In Mongolië is de keuken van de nomaden voornamelijk gebaseerd op vlees (geit, schaap en jak) en gefermenteerde melkproducten – weinig joerten hebben immers een koelkast. We logeren vaak bij plaatselijke bewoners, in ronde tenten met een minimum aan meubelen, die midden in het woeste, schitterende landschap staan. We maken er kennis met het echte leven van een bijzonder gastvrij volk en doen er onvergetelijke indrukken op. Zo nemen onze gastheren onze dochters mee op hun motor om de kudde die over de steppe verspreid is bijeen te drijven, in een soort eigentijdse rodeo.

Onze week wandelen leidt ons door een nog woester, onherbergzaam berglandschap. Onze volgwagen is vervangen door vier jaks met dikke, zijdezachte vacht, die ons trouw en kalm begeleiden. Ze zullen ons tot aan de Gobiwoestijn leiden, waar we ons avontuur voortzetten, ditmaal per auto. Tussendoor maken we een tocht op een kameel en bij zonsondergang beklimmen we een gigantische duin.

Op de top van die duin trekken we alles wat er mis is met de wereld weer recht, samen met onze kinderen. Eén ding is zeker: ze hebben genoten van onze gezinsvakantie. We maken al plannen voor de volgende.