Het huwelijksresort van Kate en William

Ik ben blij opgewonden, want de volgende bestemming is North Island, een recent resort, op een uur varen vanuit de Beau Vallon-baai op Mahé. Het is een onbewoond eiland waarop elf villa’s werden neergezet voor wat Managing Director Michael Poliza ‘low impact- high revenu’ toerisme noemt. Duur en exclusief, maar zonder negatieve impact op het milieu. De gasten zijn er, op de tv en de internetverbinding na, letterlijk weg van de wereld.

Hoewel de meesten per helikopter arriveren, had ik voor geen geld de boottrip willen missen. Na ontelbare postkaartzichten komt eindelijk North Island in beeld : een ongerept strand, de villa’s die helemaal in het decor opgaan, de eindeloze rij palmbomen.

Blotevoetenluxe Er is geen ponton, dus rol je je broek op en trek je je schoenen uit om via het strand aan land te gaan. De blotevoetenluxe op North Island is de vijfsterrenluxe voorbij : hier geen dresscode voor het restaurant of enige andere formele vereiste. “Onze gasten hebben niets te bewijzen,” vertelt Michael. “Ik vergelijk het met bij je beste vriend logeren. Niet thuis, want daar moet je zelf nog wel iets doen. Het is relaxen in stijl, bezoekers komen hier tot zichzelf.”

Op North Island is alles tot in de kleinste details geregeld. Ik heb het gevoel in een Vogue-decor te logeren. In de villa’s op palen overheerst een trendy natuurstijl. Badkamer en zithoek zijn halfopen, gericht op de oceaan. Alleen de slaapkamer kan afgesloten worden. In het keukentje vind ik espresso, versgebakken koekjes en chips van banaan en zoete appel.

’s Ochtends, wanneer ik na het ontbijt in het restaurant onverwacht langs mijn villa rijd (elke villa beschikt over een golfkarretje), zie ik dat ongeveer vijf mensen bezig zijn om alles perfect te houden : iemand maakt het zwembadje schoon, een ander vervangt de geurkaarsen, nog een ander ruimt de bloemblaadjes op die ’s avonds het bed versieren.

Overigens draagt het personeel geen strikt uniform, maar een oneindige variatie aan zomerjurkjes, shorts, sportieve pantalons, topjes, allemaal in wit, zachtgroen of oranjerood. Op het domein verplaatsen ze zich met identieke, esthetisch verantwoorde fietsen. Nog zo’n detail : telkens ik mijn golfkarretje ergens parkeer, staat het bij mijn terugkeer in de richting waarin ik wil vertrekken.

Ecologisch project Maar North Island is meer dan een luxueus resort waar de rich and famous in totale privacy hun vakantie doorbrengen, het wil ook een ecologisch project zijn.

Het eiland was nooit echt bewoond maar werd gebruikt als een moestuin voor Mahé. Er werden volop palmbomen aangeplant voor de kokosteelt, maar toen die business in elkaar zakte, werd North Island verlaten. De mens had wel katten en ratten meegebracht en dat zette het ecologische systeem dat tot voor tweehonderd jaar onaangetast was, behoorlijk onder druk.

Rattenvrij “We willen het eiland in de staat van tweehonderd jaar geleden brengen,” vertelt Michael. Een team van twintig tuinmannen onder leiding van environmentalist John werkt daar gestaag aan. Er komen nieuwe aanplantingen, sommige ‘vreemde’ planten of bomen gaan eruit.

De grootste klus was het eiland rattenvrij maken. Daarvoor werd in verschillende fases een helikopter ingezet die vanuit de lucht uitgebalanceerd gif verspreidde. Geleidelijk kan het eiland in zijn natuurlijke staat hersteld worden. Nu al keerden enkele vogelsoorten terug, maar het is werk van lange adem : de herintroductie van bepaalde vogels kan wel twintig jaar duren.

Wie er nooit zijn weggeweest, zijn de reuzenschildpadden. Ook die worden gevolgd en diegene die zich het meest laten zien, kregen een naam.

Gelukzalig zwijgen Het tochtje naar West Beach duurt vijf minuten, North Island is niet groot. Een hobbelige weg slingert door het donkere palmbos. Het pad eindigt aan een baai, waar de barman al cocktails aan het mixen is. Niet dat hij een massa volk verwacht : op het strand zitten er uit elkaar twee koppels onderuitgezakt in een designpoef.

Ik ben er met Andrew, een reisagent uit Manchester. We komen op aanraden van Michael naar de zonsondergang kijken. Het is een perfect moment (op het detail na dat zowel Andrew als ik hier liever in het gezelschap van onze man waren geweest).

We zitten, helemaal onder de indruk, gelukzalig te zwijgen. Andrew is gespecialiseerd in luxereizen. Ik kan het mij niet inbeelden, maar ik wil het toch checken. “Is dit de top ?” Hij stelt mij gerust.

Trui Moerkerke