Riga

De toeristische troef van Riga is de combinatie van een middeleeuws centrum met nauwe straatjes en een modernere wijk met prachtige Jugendstil gebouwen.

De toeristische troef van de Letse hoofdstad is haar art-nouveauwijk. Rond 1900 was Riga compleet volgebouwd en besliste het een eerste perceel buiten de stadsmuren te verkavelen. Dat moment was perfect voor de nieuwe lichting Jugendstilarchitecten en kapitaalkrachtige opdrachtgevers waren er in overvloed, de handelaars hadden gouden tijden achter de rug.

Bezienswaardigheden
Geschiedenis
Aan tafel
After 8

De markantste figuur in de wijk rond de Albertstraat en Strelnieku is Mikhail Eisenstein, vader van de legendarische cineast. Organische motieven, draken, slangenvrouwen, mythologische figuren, sfinxen, maar ook ordinaire hondjes, alles kon hij gebruiken.

Zijn werk is gemakkelijk te herkennen : op straatniveau zit centraal een poort, eromheen evolueert de flamboyante stoet in perfecte symmetrie. Eisenstein was meer illustrator dan architect. Eerst tekende hij heel minutieus de voorgevel, met alle versiering erop en eraan, pas dan werkte hij een gebouw uit dat bij de façade zou passen.

Echt kleurrijk zijn alleen de gerestaureerde panden. Bij de onafhankelijkheid kregen de eigenaars (meestal de erfgenamen) een verpauperd gebouw terug. In zestig jaar hadden de sovjets geen likje verf besteed aan die bourgeoiskunst. In een prachtig gerenoveerd hoekhuis zit de Belgische diplomatie op de vijfde verdieping.

Vrijheidsstraat

Het resumé van de recentste eeuw vind je in de hoofdstraat, die heette achtereenvolgens Alexander-, Vrijheids-, Hitler- en Leninstraat. Nu hangen de bordjes ‘Brivibas bulvaris’ er weer en steviger vastgeschroefd dan ooit: Vrijheidsstraat.

Ook vóór de Russische tsaren had Letland tijdelijke heersers op bezoek gehad: Duitse handelaars natuurlijk, sinds de twaalfde eeuw al, maar ook Deense, Poolse en Zweedse bezetters. Aan dat laatste leger houdt de stad een fraai huizenblok over. Net buiten de stadspoort bouwden de Zweden een soldatenkwartier, nu zit de Zweeds-gele ‘Torna-iela’ of Torenstraat vol boetieks en advocatenkantoren.

Om zijn middeleeuwse centrum met de vele nauwe straatjes leefbaar te houden, bant Riga de auto’s zoveel mogelijk. Riga is een voetgangersstad en uiterst vriendelijk voor shoppers: de winkels zijn zeer laat open en hebben geen sluitingsdag.

Een ander Riga

De Daugava, wel 400 meter breed, is al eeuwen de economische slagader van Riga. Enkele kilometers verderop ligt de Baltische Zee, de opening naar elke Europese haven. De spectaculaire Vansu – de hangbrug is een van de laatste sovjetbouwwerken in de stad – leidt naar een heel ander Riga.

Op de westoever vind je niet alleen de hypermoderne glazen toren van de Hansabank, maar ook de ‘houten wijk’. De huizen ogen nog wat verveloos en vervallen, maar schijn bedriegt: dit is na de art-nouveauwijk de duurste vastgoedplek.

Wie zich een restauratie kan permitteren, heeft levenslang het panorama van de haven en de oude stad: het kasteel van Riga, nu residentie van de Letse presidente; de kopergroene spits van de Sint-Jakobskathedraal; de forse dom; de Sint-Petruskerk, waar een lift toeristen 72 meter hoog in de elegante toren brengt; het ‘gebouw van de wetenschap’, iedereen noemt dit gedrocht ‘Stalins verjaardagstaart’ en helemaal in het zuiden de ranke televisietoren.

Bron: Weekend Knack