Hebriden

De Hebriden: Schotse eilandenrijk, waar zee en bergen, stacks, baaien, eilanden en vogelrotsen een magische, veelal lege wereld scheppen, een universum voor zielen die mysterieuze culturen, woeste landschappen en de ontembaarheid van de Atlantische Oceaan koesteren. De Isles zijn afgelegen en fabelachtige oorden: honderden klompen en grote eilanden snoeren de kust in een even chaotisch als gestileerd landschap.

De Hebriden, zo’n 500 eilanden waarvan er honderd bewoond zijn, liggen ten noordwesten van Schotland. De belangrijkste eilanden zijn Skye, Lewis en – voor toeristen – het legendarische St Kilda. De eilandengroep wordt onderverdeeld in de Binnen- en Buiten-Hebriden.

Skye
Skye, het grootste eiland, ligt helemaal in het noorden en trekt vooral bezoekers om de prachtige natuur zoals Loch Scavaig, een van de mooiste baaien van Skye die alleen met een boot of na een moeizame tocht over de bergen bereikbaar is. Ruw land met op de rotsen voor de kust zeehonden en met een beetje geluk otters in het water.

Leuk om te bezoeken zijn de hoofdstad Portree, een levendig stadje met kleurige huisjes gebouwd rond een natuurlijke haven, en vooral Dunvegan Castle, vanaf de dertiende eeuw tot op heden bewoond door de Clan McLeod. De lange geschiedenis van de familie McLeod, het kasteel en het eiland Skye vind je hierin terug.

Sinds 1995 is Skye via de Skye Bridge verbonden met het Schotse vasteland wat zorgde voor de nodige discussie: is Skye nog wel een eiland of behoort het nu tot het vasteland?

Lewis
Lewis is het grootste eilanden van de Buiten-Hebriden. In tegenstelling tot het eerder bergachtige Skye is het moerasachtige Lewis vlak met spectaculaire zandstranden en een grillige kust.

De meeste toeristen bezoeken dit eiland om de Callanish Standing Stones, 53 rechtopstaande enorme stenen in de vorm van een cirkel. In het midden is een grafkamer met menselijke resten gevonden. De begraafplaats is met 4000 jaar ouder dan Stonehenge en bijna net zo belangrijk.

Verder vind je op Lewis het negentiende-eeuws Blackhouse Village Gearrannan, een gerestaureerd authentiek dorpje waar je kan overnachten en van waaruit je prachtige kustwandelingen kan maken.

St Kilda
Het eiland St Kilda, Groot-Brittanniës beruchtste rots, dat iedereen St Kilda noemt, heet Hirta, terwijl St Kilda staat voor de archipel van Hirta, Bororay en Soay, Dun, een paar rotsklompen en stacks.

Langzaam rijst een van de meest dramatische landschappen op die je in Europa vindt, met zestigduizend jan-van-genten in de hemel en op de wand van Bororay en z’n twee naaldrotsen: eerst het loodrechte Stac an Armin dat met bijna 200 meter de grootste monoliet in het koninkrijk is, en dan Stac Lee, een paddenstoel die al even onneembaar is.

Waar hebben mensen 3500 jaar in zulke hardvochtige omstandigheden overleefd, met een dieet van aardappelen, wat groenten, schapen en hun wol, noordse stormvogels en jan-van-genten die ze voor de eieren, de olie en veren op de steile klippen doodknuppelden?

Langs High Street staat een rij vervallen huizen. Het is een vreemde aanblik: als molshopen is de helling bezaaid met cleits, opslagplaatsen van rotsblokken met turf en gras waarin eieren en gedroogd vogelvlees werden bewaard. Overal grazen Soay sheeps, die endemisch zijn zoals een muis en de winterkoning.

Eeuwenlang leven een paar honderd mensen een hard leven, tot in de achttiende eeuw schepen cholera en pokken meebrengen, maar ook aristocratische toeristen die het traditionele leven verstoren.

In 1930 verlaten de laatste 36 bewoners moegestreden het eiland. Een wrang gevoel: daar ligt de dorpsruïne in de baai van een overweldigende, maar even onverschillige natuur.