Geschiedenis

Een Keltisch klooster was het eerste gebouw op het grondgebied van Cork. Niemand weet zeker wanneer het klooster gebouwd werd, maar men vermoedt ergens in de zesde of zevende eeuw. Vandaag staat op diezelfde plek de St Finbarr’s kathedraal.

Door de eeuwen heen kreeg de stad heel wat invallen te verduren van onder andere Vikings en Noormannen. Cork werd steeds opnieuw heropgebouwd. Van de oorspronkelijke stadsomwalling zijn nog steeds restanten te zien.

1185 was een goed jaar voor de stad. Toen kreeg Cork voor de eerste keer stadsrechten. Toch bleef de ellende niet lang weg. Zo kreeg de stad het moeilijk toen de Zwarte Dood in de 14de eeuw zijn intrede deed. Van de 2000 stadsbewoners stierf één derde. Maar aan de ellende kwam een einde en in de 18de eeuw schopte Cork het zelfs tot belangrijkste handelaar in boter. Ook de textielindustrie bloeide open.

In de 19de eeuw leed ook Cork onder de nationale hongersnood die veroorzaakt werd door een mislukte aardappeloogst. Door slechte hygiënische omstandigheden kregen de mensen last van infecties. Deze periode eiste heel wat mensenlevens. Tegen het einde van de 19de eeuw begon de economie terug lichtjes te groeien.

Tijdens de Ierse onafhankelijkheidsoorlog in 1920 werd de stad grotendeels verwoest door een brand die werd gesticht door het Britse leger. Deze strijd noemt men ‘The Burning of Cork’. Deze oorlog, tussen Ierse verzetsstrijders en Britse machten, leidde tot de onafhankelijkheid van Ierland in 1921.

Kort daarna volgde er, van 1922 tot 1923, een korte Ierse burgeroorlog waarbij Cork door de Republikeinen bezet werd. De stad werd door een zeeaanval van het Nationaal Leger bevrijd.

In de jaren tachtig begon de stad Cork aan een heuse opmars. Nieuwe wijken werden aangelegd, het oude stadscentrum werd opgewaardeerd en infrastructuren werden vernieuwd. De metamorfose was enorm. Daardoor is Cork vandaag een jonge, bruisende en actieve stad waar het fijn vertoeven is voor bewoners én bezoekers.