Costa Rica
Costa Rica wordt wel eens het land van de eeuwige lente genoemd om de prachtige natuur. Het kustgebied is het hele jaar door een grote bloemenpracht en in het binnenland is de verscheidenheid aan landschappen, flora en fauna zo groot dat dertig procent van Costa Rica is gereserveerd als natuurpark.
Op 18 september 1502 ontdekte Columbus dit land met de uitroep: “Que costa rica” (Wat een rijke kust). Zijn ontdekking vormde de aanzet tot de vernietiging van de pre-Columbiaanse culturen.
Er rest weinig of niets: geen pre-Columbiaanse ruïnes, geen koloniale gebouwen. De troef is de rijke natuur die haar veelzijdigheid dankt aan gunstige factoren. Costa Rica is het laatste stuk land dat uit de oceaan is opgerezen. Noord- en Zuid-Amerika waren gescheiden. Door beweging van de aardschollen en vulkanische activiteiten zijn eilanden ontstaan die de landengte van Centraal-Amerika hebben gevormd. Twee miljoen jaar geleden is Costa Rica geboren.
Een landbrug tussen twee continenten maar ook tussen twee wateren, de Stille Oceaan en de Caribische Zee, met daartussen cordilleras, bergketens met dode en actieve vulkanen zoals de Arenal die geregeld uitbarst. Een tropisch klimaat met veel regen, zeestromingen en winden, een veelheid aan vegetatietypes en temperaturen op verschillende hoogten. Droog bos, mangroves, regenwoud, bergbos, nevelwoud en paramo (een neotropisch alpine ecosysteem op en hoogte tussen 3500 en 5000 meter).
Het resultaat is dat op een kleine oppervlakte van 51.000 vierkante kilometer (bijna twee maal zo groot als België) vijf procent van alle levende organismen leeft: 850 vogelsoorten, 350 reptielen en amfibieën, 120 kikkers, tienduizenden insecten, mieren, kevers en vlinders, 250 zoogdieren waaronder honderd vleermuizen, 1200 orchideeën, bomen en planten in een oneindige variëteit. Costa Rica is een explosie van leven.
Dreigend en mysterieus
Bijna een kwart van het land is natuurgebied, opgesplitst in parques nacionales en reservas biologicas, die alle ecosystemen omvatten en makkelijk bereikbaar zijn. Elk met een specifieke vegetatie, neerslag en klimaatzone is het dieren- en vogelleven rijk en afwisselend.
Een greep uit de belangrijkste natuurgebieden: Tortuguero (een moerassig regenwoud in het noordoosten tegen de Nicaraguaanse grens waar zeeschildpadden leven), Braulio Carrillo (bergachtig regenwoud), Monteverde (nevelwoud waar de quetzal, een van de mooiste en meest mythische vogels ter wereld, leeft), Carara (rond vijf uur in de vooravond trekken ara’s over de brug van Tarcoles), Manuel Antonio (het kleinste maar drukste park), Chirripo (hoogste berg), La Amistad (grootste park, samen met Panama) en Corcovado (meest afgelegen regenwoud.
Net als Tortuguero is Corcovado onbereikbaar over land. Legenden spreken over verboden land, het schiereiland Osa dat enkel bij gunstige weersomstandigheden met een stevige boot bereikbaar is. De riviermonding, de branding van de onstuimige oceaan, wilde golven en opspattend water en een kustlijn van eindeloos regenwoud. Corcovado is het einde van Costa Rica, de meest afgelegen plek. Een geschenk van de goden, ongerepte natuur vol geheimen.
De magie van een woud waar een koppel briluilen zit te slapen, matapalos of boomwurgers die zich rond stammen kronkelen, fladderende schoonheden die in het Spaans mariposa heten, een fluorescerende uilvlinder, reuzenvarens en gifkikkers, vochtige temperaturen, klauwende boomkruipers, modderpoelen en lianen en mossen als spookgordijnen, een wereld even onheilspellend als bekoorlijk, dreigend en mysterieus.
Bron: Weekend Knack
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier