Caïro

Niet voor niets betekent de Arabische naam van Caïro, Al-Qahirah, ‘de triomfator’. De Egyptische hoofdstad heeft ongetwijfeld een aantal sterke troeven. Het Egyptische museum, met de grootste collectie faraonische kunst ter wereld, de talrijke islamitische monumenten en de nabijheid van de piramides van Gizeh en voormalige hoofdstad Memphis. Het toerisme is dan ook de belangrijkste bron van inkomsten.

De stad ligt in het noorden van het land en wordt door de Nijl in tweeën gedeeld. Het oude Caïro ligt op de rechteroever, de moderne wijken op de linkeroever. In het oude stadsdeel liggen meer dan vijfhonderd moskeeën. Daarom wordt de stad ook wel eens de ‘stad van de duizend minaretten’ genoemd. De moderne wijken bestaan uit brede boulevards en open pleinen, naar het voorbeeld van Parijs.

Caïro is dan ook, zowel cultureel als architecturaal, een mengelmoes van faraonische, Griekse, Romeinse, Arabische en Europese karakteristieken. De moderne gebouwen liggen in het Westen, een gebied dat vroeger woestijn was.

Als grootste stad van Afrika telt Caïro een kleine twintig miljoen inwoners. Daaraan dankt de ‘poort tot Egypte’ haar overweldigende dynamiek, 24 uur per dag is er beweging. Tegelijk veroorzaakt het inwonertal problemen zoals armoede en vervuiling van de historische sites. Bovendien bleef de stad niet gespaard van terroristische aanslagen.