Walter Van Beirendonck blikt terug op zijn afscheid in 2022: ‘Ik ben niet in een zwart gat gevallen’

De prestigieuze modeafdeling van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen neemt na 37 jaar afscheid van Walter Van Beirendonck.

Walter Van Beirendonck is docent sinds 1985, afdelingshoofd sinds 2007. Het Antwerpse icoon moet, met enige tegenzin, met pensioen.

‘Op 3 en 4 juni vond het jaarlijkse eindejaarsdefilé van de studenten plaats. Hoewel ik daarna nog een paar dagen op de Academie ben komen werken, was het weekend van die shows toch de apotheose van mijn loopbaan. Emotioneel was die hele tweedaagse best heftig. Dat was deels mijn eigen schuld. Voor de internationale jury die de studenten elk jaar mee beoordeelt, had ik alleen oud-studenten uitgenodigd aan wie ik de voorbije 37 jaar heb lesgegeven. Die brachten een rollercoaster aan herinneringen en geknuffel met zich mee, sommigen helemaal vanuit Zuid-Korea en Japan, zoals Minju Kim en Mikio Sakabe.

‘Toen ik ’s avonds frontrow naar de show zat te kijken, voor de laatste keer als afdelingshoofd, kreeg ik een dubbel, bitterzoet gevoel. Aan de ene kant was ik enorm trots op alles wat we bereikt hebben. Aan de andere kant was ik ook verdrietig dat iets waar ik zo lang met zoveel energie aan gewerkt heb nu moest eindigen. Na de finale sleurden mijn collega’s me op het podium voor een ereronde met confetti, een kroon en borden met ‘Bedankt Walter!’ erop. Een tsunami aan emoties was wat ik toen voelde. Eerder die dag had ik het al lastig gehad.

‘Op de trappen van het MoMu, in de blakende zon, had ik de prijsuitreiking en proclamatie voor de studenten gedaan. Nadien werd ik zodanig overstelpt met vragen en tientallen boeketten bloemen, dat ik even in de ziekenboeg van het museum op een bank ben moeten gaan liggen om te bekomen, met Dirk (Van Saene, zijn partner, red.) naast mij. (lacht) Na de show van die avond zijn we met collega’s en oud-studenten tot vier uur ’s nachts gaan feesten. En dan was het ineens echt voorbij. Sinds het schooljaar in september opnieuw begon, en Dirk nog wekelijks op de Academie is om les te geven, besef ik nog meer dat die twee dagen die ik elke week onder studenten doorbracht een belangrijke pauze waren in mijn werk als ontwerper.

‘Lesgeven was soms heftig, maar het maakte me ook blij. Vandaag loopt mijn werk als modeontwerper de hele tijd maar door, zonder pauze. Ik ben niet in een zwart gat gevallen, maar mis de Academie wel erg.’