Ontwerpster EVA MARIA: ‘Tijd is luxe in onze maatschappij, maar we hebben het broodnodig’

In deze reeks belichten we Belgische merken die bewust kiezen om de kring rond te maken door te recycleren, te werken met deadstock-textiel of afval een nieuw leven te geven. EVA MARIA kiest voor tweedehands of vergeten textiel in plaats van nieuwe stoffen.

Eva-Maria Bogaert kiest als ontwerpster van haar gelijknamige vrouwenlabel bewust om met haar beperkte collecties buiten de seizoenen om te werken. De handgemaakte stuks bestaan uit originele en exclusieve stoffen, zowel design- als reststoffen die ze toevallig op haar pad vindt. Heel soms vult ze haar werkmateriaal aan met GOTS-gecertificeerde stoffen, die ze zelf nog kan kleuren en bewerken.

Ik noem m’n stoffen mijn trouvailles

‘De hoeveelheid water die nodig is om de vele stoffen te produceren, zelfs de biologische, maakt dat ik voor upcycling kies. Er is zoveel overschot. Ik werk daardoor vooral met ‘deadstock fabric’ van uitzonderlijk degelijk materiaal. Dat kunnen zowel stoffen zijn van haute couture, maar evengoed komen ze uit de kringwinkel of van rommelmarkten. Ik noem ze mijn trouvailles,’ klinkt het. De stoffen worden geselecteerd op hun kwaliteit. Duurzaamheid schuilt immers ook in het lang kunnen dragen van kleding.

Reflecteren

De tijdloze vrouwencollecties van EVA MARIA zijn opgebouwd rond haar visuele wereld en haar voorliefde voor texturen, materialen en vormen. Het samenbrengen van deze drie elementen vertaalt zich in boeiende ‘composities’, waarbij haar achtergrond in de Beeldende Kunsten een leidraad is. ‘De beeldende kunstwereld is een wereld waar originaliteit, bewustzijn, integriteit, traagheid en reflectie een vereiste zijn,’ klinkt het. ‘Hoe ik werk en wat ik maak, ligt in het verlengde hiervan.’ Het spreekt voor de ontwerpster dus voor zich dat ze kiest voor duurzaamheid.

Slow fashion in hart en nieren

Een andere rode draad in de ontwerpfilosofie van Eva-Maria is het concept ’tijd’. ‘In deze samenleving is tijd een luxe. Daarmee bedoel ik ook de tijd die je nodig hebt om een stuk te maken, te dragen en door te dragen. Tijd is bovendien nodig om op zoek te gaan naar kwalitatieve stofresten die de tand des tijds kunnen doorstaan. Aangezien ik enkel kleine collecties maak, met de hand, is het uiteraard slow fashion. De vele uren handwerk maken dat ik heel bedachtzaam met grondstoffen, materiaalkeuze en silhouetten moet omgaan.’ Vandaar doet ze haar uiterste best om van ieder stuk een ‘pièce de résistance’ te maken.

De vele uren handwerk maken dat ik heel bedachtzaam met grondstoffen, materiaalkeuze en silhouetten moet omgaan

Vaak wordt er zelfs maar één stuk gemaakt uit een bepaalde stof en wordt het ook een ‘pièce unique’. Omdat ze beperkt is in haar stoffen, is de taillering van groot belang. ‘Ik streef ernaar om zoveel mogelijk stukken te maken die door een eenvoudige ingreep aangepast kunnen worden aan het diverse en heerlijke lichaam van de vrouw.’

Lachen geblazen

De coronacrisis is ook voor de mode-industrie een uitdaging. Eva-Maria zocht haar toevlucht tot humor. ‘Voor mij zorgde humor voor zelfrelativering de afgelopen tijd. Mijn nadruk lag niet in een noodkreet of oproep om te blijven kopen, maar op ‘aanwezig’ zijn via sociale media.’ Op een vrolijke manier stelde de ontwerpster haar kleding voor aan haar volgers. ‘We hebben het allemaal gemist om samen plezier te kunnen maken, dus danste ik samen met mijn dochter in korte filmpjes. Ik vertelde via mijn stories op Instagram over mijn nieuwe collectie, maar even goed over mijn haar en kinderen. Ook deelde ik posts over andere ondernemende vrouwen. Sisterhood is nog belangrijker geworden.’

Deze periode heeft me doen beseffen dat ik me nog meer tijd en creativiteit kan veroorloven

Tijdens de lockdown maakte de ontwerpster een erg persoonlijke collectie. ‘Ik kon de collectie langer dan normaal bij me houden, en dit zorgde ervoor dat ik die nog artistieker ben gaan benaderen. Ik voelde me vrijer om te experimenteren. Toeval of niet, de collectie NO 6 had als thema “I am still alive!” Dat bedoelde ik positief, ik geloof sterk in de toekomst. Deze periode heeft me doen beseffen dat ik me nog meer tijd en creativiteit kan veroorloven.’