Is een vaginaboek nog nuttig anno 2017?

In oktober bracht Goedele Liekens het vernieuwde vaginaboek uit bij uitgeverij Horizon, twaalf jaar nadat haar eerste vaginaboek verscheen. Was dat wel nodig? Hebben wij anno 2017 echt nog nood aan iemand die ons vertelt hoe het met onze geslachtsdelen gaat?

Blijkbaar wel. Volgens de enquête die Goedele en weekblad Nina voor dit nieuwe vaginaboek lanceerden, vindt de helft van de vrouwen de vagina een lelijk lichaamsdeel, wordt een kwart van de vrouwen ongemakkelijk als ze het woord ‘vagina’ in de mond neemt en maakt 40 % zich zorgen over eventuele geurtjes. Met vriendinnen lukt het voor 80 % van de respondenten om het over down under te hebben, maar er blijkt nog steeds een taboesfeer rond onze vagina te hangen. Volgens Goedele hoog tijd om het tij te keren, al is dat nu al aan het gebeuren.

Het lijkt namelijk alsof we in deze tijden van ‘body positivity’ ook steeds meer een soort van ‘mindfull vajayjay positivity’ nastreven. Die gaat verder dan je anatomie, maar omvat alle functies van je vagina. Er bestaan apps om je menstruatie te tracken, apps om te masturberen, er wordt eindelijk menstruatiebloed getoond in maandverbandreclame en de dames van Vuile Lakens maken een podcast die heel open en ongeremd over seks praten. Bregje Hofstede riep in 2015 op om met de pil te stoppen omdat die slecht is voor het vrouwelijk libido en heel even werd ‘onderdons‘ zelfs op radio 2 hot topic.

Bruto seksueel geluk

Eindelijk! Na alle seksuele revoluties en daarbij verbrande BH’s geven we onze poes de aandacht die ze verdient. Hebben we daar per se een boek voor nodig? Nee, maar het is wel handig. Het internet geeft nogal versnipperde informatie en niet altijd de gewenste resultaten wanneer je vagina-gerelateerde zoektermen ingeeft (tip: doe dat niet op je werk) en zelfs als je niet goed weet wat je van Goedele Liekens moet denken, moet je het haar nageven: ze heeft vaak de lans gebroken voor seksualiteit. Haar ultieme missie is het bruto seksueel geluk te vergroten, en het is moeilijk om het daar niet eens mee te zijn.

Het begint allemaal bij je eigen lichaam leren kennen en appreciëren. Het vaginaboek verzamelt daarom ongeveer alles wat je zou moeten weten over je vagina. Als je jezelf al een ‘vaginavriendin’ noemt, zal je misschien niet veel nieuws leren. Je wist ondertussen namelijk al dat de clitoris een orgaan is met uitlopers die wel 9 cm lang kunnen zijn. Maar wist je dat in sommige culturen vrouwen vaginavocht achter hun oren smeren om mannen te versieren? Of je blij bent met dat weetje of niet – het is wat Feuchtgebiete – er valt toch altijd meer te ontdekken.

Het is daarom fijn dat Goedele bijna geen enkel onderwerp uit de weg gaat. Je schaamhaar kleuren? Niet zomaar met om het even welke verf. Soa’s, seksspeeltjes, plastische chirurgie en vrouwenbesnijdenis? Dat maken we allemaal bespreekbaar. Intieme piercings, glitter en geurtjes? Bezint eer ge begint. Contraceptie en menstruatie? Misschien toch eens afstappen van pil en tampon. Kegeloefeningen? Hier, probeer eens wat nieuwe routines.

Het stappenplan voor goede seks

Nog interessanter zijn de tips die Goedele in haar boek verspreidt. Sommige zijn misschien wat onpraktisch of zweverig. Probeer bijvoorbeeld maar eens een koosnaam voor je vagina te verzinnen die je lief niet aan een ander doet denken of een schaamhaarspelletje te spelen als je schaamhaar niet het wereldrecord van 71,42 cm haalt. Niet evident, maar wel goed voor de sfeer. Heel wat interessanter zijn de sekstips. Kort samengevat is het stappenplan: masturberen, communiceren en veel proberen. En er is niemand die jou kan zeggen wat je leuk vindt, dus je moet ‘het’ vooral veel doen.

Het enige minpuntje is dat het boek vooral focust op hetero-normatieve seks, tenzij je ‘penis’ overal vervangt door ‘strap-on’. Goedele schotelt een aantal standjes voor, inclusief foto’s die je helpen kiezen (uit ervaring: het ziet er vaak makkelijker uit dan het is.). Daarnaast heeft ze ook een hoop concrete pointers om sneller klaar te komen. De grootste ontdekking voor mij is de zogenaamde CAT-techniek, een variatie op de klassieke missionarispositie die in het boek stap voor stap wordt uitgelegd. Wie het niet zo makkelijk vindt om gewoon bij het avondeten te zeggen “schat, vanavond doen we de CAT”, kan het boek ook strategisch laten rondslingeren. Werkt echt. Er is eveneens een speciaal ‘oraal’ hoofdstuk waarmee je dat kan doen. Dat draagt Goedele overigens op aan de mannen, omdat lesbiennes al lang weten hoe ze moeten beffen. Sorry mannen.

Het vaginaboek is een toegankelijk boek dat iedereen met een vagina zou moeten lezen. Je frist je basiskennis op, leert zeker nog iets bij, krijgt een hele lading ‘vajayjaypositivity’ en heel wat tips om uit te proberen. Als je merkt dat je onzeker bent, je schaamt of je afvraagt of je wel normaal bent, is dit een boek voor jou. Ben je trots op je vagina? Dan vormt het boek een mooie ode. Bovendien is het een ideale gateway om je daarna te verdiepen in één van de onderwerpen of om de stap naar Vuile Lakens te zetten. Wat ons betreft verdient Het Vaginaboek dus zeker een plekje onder je kerstboom – het is eens wat anders dan de nieuwste Pascale Naessens.