In beeld: de Atacamawoestijn in Chili verandert in stortplaats voor fast fashion

De Atacama woestijn in Chili kreunt onder de tonnen kleding die er worden gedumpt.

Het Zuid-Amerikaanse land heeft zich de afgelopen veertig jaar gespecialiseerd in de handel van tweedehands kleding en het verhandelen van overstock en andere kleding uit de Verenigde Staten, Canada, Europa of Azië.

Elk jaar komt 59.000 ton kleding terecht in de vrijhandelszone in de haven van Iquique, 1.800 km ten noorden van Santiago. In deze handelszone worden de kleren gesorteerd en vervolgens doorverkocht in tweedehandswinkels in Chili of uitgevoerd naar andere Latijns-Amerikaanse landen.

‘Deze kleren komen uit de hele wereld,’ vertelde Alex Carreño, een voormalige werknemer in het havenimportgebied, aan AFP.

Met de groeiende hoeveelheid kleding die zeer goedkoop in Azië wordt geproduceerd, stapelt het textielafval zich exponentieel op in Atacama.

‘Wat niet in Santiago is verkocht of naar andere landen zoals Bolivia, Peru en Paraguay is gesmokkeld, blijft hier omdat het niet rendabel zou zijn het uit de vrije zone te halen’, zegt Alex Carreño, die in de buurt van een stortplaats woont.

Er ligt ongeveer 39.000 ton afval opgeslagen op illegale stortplaatsen in Alto Hospicio, een gemeente in de buitenwijken van Iquique.

Volgens een VN-studie uit 2019 is de wereldwijde kledingproductie, die tussen 2000 en 2014 is verdubbeld, verantwoordelijk voor 20 procent van de totale waterverspilling in de wereld.

In de stapels kleren duikt een Amerikaanse vlag op. Het aanbod varieert van rokken, gloednieuwe broeken tot truien in kerstkleuren. Hier en daar zien we zelfs skikleding.

‘Het probleem is dat deze kleren niet biologisch afbreekbaar zijn en chemicaliën bevatten’, vertelde Franklin Zepeda, die net een recyclingbedrijf EcoFibra heeft opgericht om te proberen dit groeiende probleem aan te pakken, aan AFP.

Een arbeider verwijdert metalen knopen van een spijkerbroek in een recyclingfabriek.

In Alto Hospicio wordt een groot aantal kledingstukken begraven om brand te voorkomen, die zeer giftig kan zijn door de synthetische samenstelling van de stoffen. Maar of ze nu onder de grond worden begraven of in de open lucht worden achtergelaten, hun chemische afbraak vervuilt hoe dan ook de lucht en het grondwater.

Venezolaanse migranten hopen in de bergen textiel warme kleding te vinden aangezien de temperaturen ’s nachts in het gebied drastisch kunnen dalen.

Synthetische of met chemicaliën behandelde kleding kan er 200 jaar over doen om biologisch afgebroken te worden en is even giftig als afgedankte autobanden of plastic materialen.

Atacama, de droogste woestijn ter wereld, lijdt steeds meer onder de vervuiling die fast fashion met zich meebrengt.

Deze beelden maken zichtbaar wat het gevolg is van overconsumptie.

Rosario Hevia kon het niet met lede ogen aanzien en richtte in 2019 Ecocitex op, een bedrijf dat garen maakt van stukken afgedankt textiel en kleding in slechte staat. Het proces verspilt geen water of chemicaliën.

‘Jarenlang hebben we aan een snel tempo mode geconsumeerd en niemand leek zich erom te bekommeren dat er steeds meer textielafval werd geproduceerd. Stilaan beginnen de mensen zich vragen te stellen’, aldus Rosario Hevia.

De garens van Ecocitex

Ecocitex moedigt aan om juist te sorteren en recycleren

Hoop op beterschap: de regering heeft onlangs aangekondigd dat de textielindustrie binnenkort zal vallen onder de ‘Extended Producer Responsibility’-wet, die bedrijven die kleding importeren verplicht zorg te dragen voor hun textielafval.