Eline (26) blogt over fair fashion: ‘Ik wilde niet meer schrijven over oppervlakkige mode’

Eline (26) blogt over duurzame mode. Wat startte als een creatieve uitlaatklep, evolueerde naar een blog die eerlijk verhaalt over een kledingkast die minder vraagt van het milieu en een positieve impact heeft op ontwerpers en textielarbeiders.

Ontdek de praktische tips van Eline om zelf een duurzame garderobe te verkrijgen onderaan.

Kantelpunt:

Ik blog al iets meer dan vijf jaar over mode. Die eerste jaren ging dat voornamelijk over wat ik mooi vond. Na een tijd viel me op dat ik heel erg aan de oppervlakte bleef en vooral meeging in wat trendy en hip werd bevonden. Erover praten met mijn vriend heeft me geholpen om aan zelfreflectie te doen. Hij vroeg me of ik schreef over wat ik persoonlijk belangrijk vind. In die periode keken we toevallig samen naar de documentaire ‘The True Cost’ op Netflix. Die anderhalf uur grepen me zo naar de keel dat ik erna helemaal van de kaart was.

Ik besefte dat het niet normaal is dat er zich gruwelijke zaken afspelen achter de schermen van de modewereld. Die zogenaamd mooie kledij heeft een niet zo fraaie schaduwkant. Dat was het keerpunt voor mijn persoonlijke missie: enkel nog duurzame mode kopen en erover schrijven. Ik wil mijn volgers meenemen in dit avontuur en hen vertellen wat er allemaal beweegt op vlak van ethische mode, hoe mijn zoektocht naar eerlijke merken verloopt en hoe ik het verduurzamen van mijn kledingkast aanpak.

Ik ben blij dat ik op deze manier mijn blog wat meer betekenis kan geven en niet enkel de mooie plaatjes toon.

Aanpak:

Ik heb mijn blog helemaal veranderd op inhoudelijk vlak. Ik geef nu praktische tips over hoe je zelf een eerlijke kledingkast kan samenstellen. Dat gaat van het bespreken van eerlijke merken tot vertellen waar je eerlijke mode kunt vinden en hoe je duurzamer kunt omgaan met kleding. Ik probeer duurzame merken in de kijker te plaatsen die de meeste Belgen nog niet kennen en zo te tonen dat er best al veel keuze is.

Reacties:

Ik ben zeker volgers verloren toen ik de omschakeling maakte. Ze zeiden niet waarom, maar er zijn in totaal toch zo’n 1500 weggelopen. Ook nu nog ontvolgen mensen me, maar dat laat me sinds een jaar koud. Soms vraag ik expliciet naar de mening van mijn volgers over duurzame mode. Het valt op dat het voor veel mensen een ver-van-mijn-bed-show blijft. Ook vragen mensen zich af wat de textielarbeiders in lageloonlanden anders zouden moeten doen. Toen Rana Plaza instortte in 2013 domineerde de ramp heel even ons nieuws. Mensen vergeten echter snel dat zulke rampen plaatsvinden.

Het idee dat duurzame mode ouderwets of erg sober is leeft nog sterk. Dat klopt echt niet. Er zijn hele mooie merken, die helemaal niet doen denken aan de geitenwollensokkenkleding die je misschien associeert met ecologisch verantwoorde kledij. Mijn persoonlijke kledingstijl is erg minimalistisch, maar als je meer fan bent van kleur en prints, kan je ook je gading vinden.

Ik krijg ook veel kritische vragen. Waarom eet ik nog kip? Waarom drink ik soms chocomelk uit een brik met een plastic rietje? Door te schrijven over duurzame mode, stel je jezelf kwetsbaarder op. Ik ben geen veganist en leef niet zero waste. Ik probeer mijn steentje bij te dragen, maar ben niet perfect. Dat ik niet 100 procent duurzaam leef, vinden sommige volgers moeilijk. Mijn mening is dat het geen zwart-witverhaal is. Niemand is perfect, maar op je eigen manier bijdragen aan een meer milieuvriendelijke maatschappij heeft wel nut. Ik wil tonen dat iedereen, stapje voor stapje, kan meewerken aan een mooiere planeet.

Gelukkig zijn er ook veel volgers die positief verrast zijn door mijn blog en het oprecht leuk vinden om duurzame merken te leren kennen. Het doet me heel veel plezier als lezers me vertellen dat ze dankzij mijn blog bewuster omspringen met kleding.

Doel:

Ik wil informeren en inspireren. In de modesector is er niet altijd genoeg transparantie. Door bepaalde zaken te onderzoeken of uit te lichten, probeer ik mijn volgers te informeren. En ik hoop uiteraard ook een inspiratiebron te zijn en te tonen dat duurzame mode allesbehalve saai of lelijk is. Hopelijk kijken mensen na het lezen van een blogpost wat vaker naar het etiket van een kledingstuk of vragen ze zich af of ze het wel nodig hebben. Minder kopen, maar bewustere keuzes maken, is veel beter voor je eigen portefeuille, voor de mensen die onze kleding maken en voor de planeet.

We worden via allerlei kanalen aangemoedigd om steeds meer te shoppen en de laatste nieuwe trends in huis te halen. Het idee dat we veel nodig hebben om gelukkig te zijn wordt zo gestimuleerd. Nieuwsmedia, reclame, sociale media en blogs dragen daar allemaal toe bij. Die mindset wordt ons van jongs af aan ingeprent. Fast fashion is ook zodanig goedkoop, dat we een vals gevoel van rijkdom aangepraat krijgen. Je kunt er voor weinig geld buitenwandelen met eindeloos veel zakken. Dat is niet normaal. Dat iemand die kleding gemaakt heeft, blijft vaak onzichtbaar. En wat de omstandigheden zijn van de productie, is al helemaal geen algemene kennis.

Toch wil ik absoluut niet met de vinger wijzen en zeggen wat anderen moeten doen. Het lijkt me nuttiger om op een positieve manier met duurzame mode om te gaan. Ik hoop dat er nog bloggers en influencers op de duurzame kar springen. In Nederland heb je al een groter aanbod, maar in België lopen we wat achter.