De comeback van de buideltas: tijd voor wat stylingtips

Enkele seizoenen geleden wilden alleen festivalgangers en toeristen met een buideltasje gespot worden, vandaag is het het accessoire van het moment. Meer dan een make-over was daar niet voor nodig.

In een niet zo ver verleden was het buideltasje niet meer dan een relikwie uit de jaren tachtig en negentig. Een fashion faux pas die samen met epauletten en beenwarmers werd verbannen uit de garderobe. Want zelfs tijdens zijn hoogdagen was het buideltasje niet echt cool. Praktisch, dat wel, dankzij zijn handsfree design, maar niet cool. En al helemaal niet chic. Tot de modewereld enkele seizoenen geleden weer geobsedeerd raakte door de MTV-generatie. De jaren tachtig zijn terug, in al hun glorie: van taft cocktailjurken bij Moschino tot breedgeschouderde powersuits bij Marc Jacobs. Uiteraard mag het populairste accessoire uit die periode niet ontbreken. Al is het buideltasje van vandaag niet te vergelijken met zijn nylon voorganger van dertig jaar geleden.

‘Buideltasjes zijn de voorbije drie jaar steeds populairder geworden bij onze klanten’, bevestigt Tiffany Hsu, buying director van de luxe onlineshop Mytheresa. ‘Dat is ook de grote luxehuizen niet ontgaan. Zij brengen nu elk hun eigen versie van het tasje op de markt. Wij bieden op dit moment een selectie van 140 verschillende stijlen aan en hebben de aankoop ervan verdubbeld tegenover vorig jaar.’

‘De trend is begonnen met de comeback van het iconische nylon buideltasje van Prada en de Insta-famous Marmont-riemtas van Gucci. Merken als Off-White, Fendi en Burberry brachten meer op sport geïnspireerde stijlen uit, die diagonaal over het lichaam gedragen moeten worden’, zegt Hsu. ‘Daarnaast zien we dat de meer vrouwelijke, minimalistische modellen die als een riem over een jas gedragen worden het heel goed doen. En ook felgekleurde modellen zoals de leren Jacquemus-tas in levendig roze en de gele Bottega Veneta-buideltas waren in een mum van tijd uitverkocht.’

Diagonaal over het lichaam of als een riem, er zijn vandaag heel wat manieren om een buideltas te dragen. Wat meteen ook de semantische verwarring zou kunnen verklaren. In het Nederlands houden we het bij buideltas, heuptas of – een recente toevoeging – riemtas. Amerikanen noemen het een fanny pack, een tas die je boven je achterste draagt. En de Britten spreken van een bum bag. Ook al draagt niemand dat soort tasjes op zijn achterste. De Fransen blijven in culinaire sferen en noemen het een banane, naar analogie met het populaire baguette-tasje.

Vrijheid blijheid

Buideltasjes zijn niet alleen populair bij vrouwen, ook voor mannen is het een trend. Dat zou vooral te maken hebben met de ‘nieuwe manier’ van dragen: diagonaal over de borst. In de Verenigde Staten zijn buideltasjes zelfs het snelst groeiende segment op de accessoiremarkt voor mannen, aldus Marshal Cohen, analist van het marketingresearchbureau NPD Group.

Waarin schuilt het geheim? ‘Ik denk in zijn veelzijdigheid en de toegankelijke prijs in vergelijking met andere tassen’, zegt Tiffany Hsu. Om je een idee te geven: een leren riemtas van Acne Studios kost 600 euro, een leren handtas het dubbele. Christina Zeller, creatief directeur van Delvaux, zoekt de verklaring bij het gevoel van vrijheid dat het tasje geeft. Al relativeert ze het succes ook. ‘Drie seizoenen geleden hebben we een riemtas toegevoegd aan de Mutin-collectie. De verkoop loopt goed, maar het is voor Delvaux geen bestseller. Ik denk ook niet dat het riemtasje een blijver is. Wat we wel merken is dat vooral extra grote en extra kleine tassen het tegenwoordig goed doen en ook gecombineerd worden. Je hebt een tote bag voor je papieren en computer om te gaan werken en een aparte kleinere tas voor je sleutels, kredietkaart en gsm. Die crossbody minitasjes zie ik niet snel verdwijnen. Ik denk zelfs dat ze nog kleiner zullen worden. Als juweeltjes, waar hoogstens wat kaarten in passen. Want wat is er zo luxueus als je handen vrij hebben en alle overbodige spullen thuislaten?’

Even oud als Ötzi

Het buideltasje bestaat al langer dan de jaren tachtig. Véél langer. Ötzi, de oudste menselijke ijsmummie die ooit in Europa gevonden is, droeg 5000 jaar geleden al een tasje aan zijn riem, waarin een schraper, vuursteentje en boor werden gevonden. Time Magazine, dat in 1992 berichtte over de ontdekking van Ötzi, omschreef het tasje als ‘een leren zakje, een kleine versie van de buideltasjes die toeristen vandaag dragen’.

Ook in de middeleeuwen droeg men heuptasjes, gemaakt van stof of leer en met touw vastgemaakt aan de riem, omdat kleren in die tijd doorgaans geen zakken hadden. Een probleem dat ook de indianen – zij droegen een buffalo pouch rond hun middel – en de Schotse Hooglanders in kilt kenden. De Schotse sporran, uit de zeventiende eeuw, diende trouwens niet alleen om spullen mee te nemen, het werd voor het eerst ook gezien als een teken van rijkdom en status.

De moderne versie van het buideltasje werd in 1962 ‘uitgevonden’ door de Australische Melba Stone, die zich voor het ontwerp liet inspireren door de buidels van kangoeroes. Pas twintig jaar later, in de jaren tachtig, werd het tasje ook mode. Al betekende dat toen vooral veel nylon en felle kleuren. De jaren tachtig waren bovendien ook het decennium waarin het toerisme boomde, waardoor het functionele heuptasje – ook handig tegen zakkenrollers – al gauw geassocieerd werd met slecht geklede toeristen in T-shirts en shorts. In de nineties wist het de ravers nog te bekoren, die een handenvrij tasje op de dansvloer wel konden smaken, en vielen tieners tegen het millennium aan massaal voor de Eastpak-rage. Nadien wilde niemand behalve ‘praktisch ingestelde mensen’, festivalgangers en – daar zijn ze weer – toeristen nog met een heuptasje gezien worden.

De laatste jaren wist het buildeltasje zijn slechte reputatie van zich af te schudden. Dat vertelt ook de Belgische ontwerpster Daphny Raes. Zes jaar geleden begon zij met het ontwerpen van handtassen op maat. Sinds een jaar of twee heeft ze een vaste collectie. ‘Een van de eerste tassen die ik heb ontworpen, was een leren heuptasje, lang voor het een trend was. Toch is het altijd het best verkochte stuk uit mijn collectie geweest. Ook nu de concurrentie veel groter is dan toen ik begon – elk merk van H&M tot Balenciaga heeft er een – blijven ze goed verkopen. Ik denk dat het heuptasje eindelijk als een volwaardige en veelzijdige handtas wordt gezien en niet meer als een modegril uit de eighties.’

3 X Belgisch

1. Nona

Twee jaar geleden begon Anona van der Linde met het ontwerpen van minimalistische leren handtassen voor elke dag. Ze werkt niet met seizoencollecties en alleen op kleine schaal. De tassen worden geproduceerd in een atelier in Barcelona of thuis in Antwerpen. De bestseller van Nona is de Fanny pack (210 euro), in crèmekleurig, lichtblauw of zwart leer.

nonahandbags.com

2. YNGR

De Caraïbische designer Donovan Tjon, die aan de Modeacademie van Antwerpen studeerde, en zijn vriend Jan Pirenne lanceerden dit jaar via crowdfunding het merk YNGR, met designertassen uit gerecycleerd leer. De urban collectie bestaat uit zeven modellen, waaronder twee buideltasjes: de Vancouver bum bag (vanaf 275 euro) en de Berlin harness bag (vanaf 420 euro), die als een harnas over de borst gedragen wordt.

yngr.eu

3. Marie Martens

Feestelijk goud, zebra of matelassé. Het Coachella-heuptasje (250 euro) uit de collectie van Marie Martens, een Parisienne met Gentse roots, heeft dit seizoen tien uiteenlopende uitvoeringen. Het label, dat nu vijf jaar bestaat, schippert net als zijn ontwerpster tussen Parijse chic en Belgische eigenzinnigheid.

marie-martens.com