Modeontwerper Dirk Van Saene: ‘Ik wist meteen dat Walter bijzonder was’

Voormalig lid van de Zes van Antwerpen Dirk Van Saene (63) is de levenspartner van Walter Van Beirendonck en gastdocent aan de Modeacademie. Zijn veelzijdigheid als modeontwerper, kunstschilder en keramist leverde hem in 2019 de Jury Prize van de Belgian Fashion Awards op.

Ik wist meteen dat Walter bijzonder was. Een camelkleurige leren broek, een blazer met een bloem in het borstzakje, zijn grote lichtroze bril en de handen vol ringen: dat vond ik bij onze eerste ontmoeting aan de Modeacademie in 1977 redelijk apart. Ik was een eerstejaarsstudent uit Geel en veel klassieker, voor mij had hij iets spannends. Walter was op slag verliefd en organiseerde wekenlang van alles om elkaar te zien, maar hij heeft wat moeite moeten doen, want het was pas echt ‘aan’ in november, op een concert van Blondie in Amsterdam.

Echte liefde hoeft zich niet te bewijzen door een huwelijk. Walter en ik zijn in 45 jaar geen dag uit elkaar geweest – dat zegt genoeg. Uit praktische overwegingen zijn we getrouwd in 2019, maar wel in alle stilte. We gingen naar het stadhuis in Zandhoven, dronken achteraf een pintje met de burgemeester en gingen met z’n tweeën uit eten, en dat was het. Toch krijg ik het niet over mijn lippen om “mijn man” te zeggen, geef mij maar “mijn lief” of “mijn vriend”.

Het milieu waarin je opgroeit is belangrijker dan de tijdgeest. Eind jaren zeventig werd er minder openlijk over homoseksualiteit gesproken dan vandaag, maar daar hadden we geen last van. Thuis vielen ze niet van hun stoel toen we het vertelden, en aan de Modeacademie was een andere geaardheid al helemaal geen probleem. Op straat hebben we één keer klop gekregen na het uitgaan, maar over het algemeen waren we onbezorgd. Walter was toen al een imposante figuur en heeft een fase gehad dat hij niets anders dan zwart leer droeg – dat hielp. ( lacht)

Qua interesses en passies zijn Walter en ik zielsverwanten, qua karakter eerder tegenpolen.

Wilde je als modestudent ergens raken, dan moest je het zelf doen. Tegenwoordig hebben de Academie en de Belgische mode zo’n goede naam dat velen na hun studie werk vinden bij de grote modehuizen, maar voor ons waren de opties beperkt: of je verdween in de anonimiteit bij een commercieel merk, of je startte zelf een label op. Samen met Walter mode maken was uitgesloten omdat onze stijlen zo verschillend zijn, maar we zijn wel elkaars klankbord. Zo pushte Walter me vroeger vaak om meer in mezelf te geloven en een duidelijker beeld neer te zetten. Zijn visie uitdrukken, een concept uitleggen naar de pers en het publiek toe: daarin was hij altijd al beter dan ik.

Een look zegt niet noodzakelijk wie je bent. Zeker in zijn jongere jaren zagen mensen Walter als een streng of extravert type, maar het tegendeel is waar: achter zijn stoere uiterlijk schuilt een zachtaardige en gevoelige man die redelijk verlegen is. In zijn eentje ergens aankomen, zich tussen onbekende mensen begeven: dan is hij niet op zijn gemak. Ik heb daar minder moeite mee, maar zulke verschillen typeren ons: qua interesses en passies zijn we zielsverwanten, qua karakter eerder tegenpolen.

Twee zelfstandige ontwerpers in huis: zowel mentaal als financieel is dat veel. Toch was de stress groter voor Walter dan voor mij. Ik dacht al gauw dat het maar mode is, maar daarvoor is hij te serieus en toegewijd met zijn werk bezig en weet hij te goed wat hij wil. Hij is verrassend weinig veranderd in al die jaren, maar goed, ik fantaseer toch graag dat ik hem al wat meer relativeringszin heb bijgebracht. ( lacht)

Een huishouden runnen of koken is niets voor Walter. Dat heeft hij ook nooit gedaan, want hij is van bij zijn ouders meteen bij mij op kot ingetrokken en nadien was hij altijd maar met zijn werk bezig. Ik vind die rolverdeling prima, al beleef ik weinig plezier aan eten maken. Voor we van het centrum van Antwerpen naar de Kempen verhuisden, zaten we elke avond op restaurant, maar daarvoor vinden we het nu te belangrijk om gezond te eten. Mijn geluk is dat ik mijn goesting kan doen – Walter klaagt nooit. ( lacht)

De aanhouder wint. Walter heeft van ’93 tot ’99 geweldig veel succes gekend met W.&L.T. ( een collab met het Duitse jeansmerk Mustang, red.), maar toen hij nadien weer onder eigen naam werkte, namen weinigen hem serieus. Zijn creaties stonden haaks op het minimalisme dat toen de mode overheerste. Toch is hij al die jaren trouw gebleven aan zijn stijl, wat volgens mij ook verklaart waarom hij er vandaag staat, sterker en succesvoller dan ooit. Dat verbaast me niet: wat er ook gebeurt, zijn passie voor mode heeft altijd de overhand.