Gisterenavond werden in Brussel de Belgian Fashion Awards uitgereikt. Meryll Rogge werd helemaal terecht uitgeroepen tot Designer of the Year. Ze is de eerste vrouw die de prijs wint sinds de oprichting van de BFA in 2017.
Je bent de eerste vrouw die tot Designer of the Year is uitgeroepen sinds de BFA in 2017 werden gelanceerd. Hoe voelt dat?
‘Het is een enorme eer. Eerdere winnaars waren iconische namen, mensen van wie ik fan was en zelfs bevriend mee ben, zoals Glenn Martens. Het is ongelooflijk om me bij dit rijtje te mogen voegen. En gezien de maatschappelijke context waarin we vandaag leven, ben ik zo blij dat de jury een vrouw heeft gekozen. Ik denk dat het een krachtige boodschap is, heel bemoedigend voor ons allemaal en voor de volgende generatie… We gaan door met vechten om onszelf te laten horen!’
Voordat je je eigen label oprichtte, studeerde je aan de Antwerpse Modeacademie, werkte je zeven jaar voor Marc Jacobs in New York en ging je daarna aan de slag bij Dries Van Noten in Antwerpen. Zijn je dromen uitgekomen?
‘Ja, maar het ging allemaal heel natuurlijk. Ik arriveerde in New York toen ik 23 was en bleef er tot mijn 30ste. Het was een periode waarin ik mijn persoonlijkheid kon ontwikkelen zonder beïnvloed te worden door mijn vertrouwde omgeving. Ik had nog tien jaar bij Marc Jacobs kunnen blijven, want ik was er erg gelukkig. Maar naar Dries Van Noten gaan was een stap om volwassen te worden. Het was een verlangen dat zelfs al dateerde van vóór mijn jaren op de Academie. Ik wist heel duidelijk voor wie ik wilde werken. Marc Jacobs was mijn eerste baan en mijn eerste droom die uitkwam, en Dries was mijn tweede. Ik heb enorm veel geluk gehad dat het universum me daarheen bracht. Ik kijk met veel voldoening terug op die periode. En eigenlijk werk ik nog steeds bij Dries, binnen het Beauty & Fragrance-team, waar ik advies geef over parfums en lippenstiften. Dat heeft me de knowhow gegeven om ook aan andere producten dan kleding te werken, en dat vind ik ontzettend waardevol.’
Was je doel vanaf het begin duidelijk?
‘Het is moeilijk om objectief naar je eigen werk te kijken, vind ik. Een carrière in de mode is een opeenstapeling van kleine beslissingen die je elke dag neemt. Ik had geen plan. Denk je dat Raf Simons, toen hij jong was, wist dat hij zijn eigen merk zou oprichten, bij Jil Sander zou werken en later bij Dior, Calvin Klein en nu Prada? Soms is de tijd gewoon rijp en als je je dan honderd procent geeft, valt alles op zijn plek.’
Hoe zou je Belgische mode omschrijven?
‘Origineel en individualistisch, in de beste zin van het woord. België is een klein land, ingeklemd tussen grotere landen. We worden beïnvloed door al die naburige culturen, als sponzen die van alles absorberen. Tegelijk hebben we geen vaste identiteit, wat ruimte laat voor vrijheid. Als je in stereotypen denkt, zou je kunnen stellen dat Parijse mode glamoureus en sexy is, of dat ontwerpers zich daar vaak verplicht voelen om aan die esthetiek te voldoen. Dat geldt ook voor Italiaanse of New Yorkse mode. Belgische mode daarentegen is veel vrijer. We doen wat we willen. Kijk maar naar de Antwerpse Zes: ze hebben niets met elkaar gemeen, behalve dat ze elk hun eigen pad volgden met heel uiteenlopende collecties. Die diversiteit is precies waar ze om gerespecteerd worden. Kortom, wij hebben het geluk dat we kunnen doen waar we van houden en wat bij ons past.’
Lees ook: Dit zijn alle andere winnaars van de Belgian Fashion Awards 2024
