‘Grijs staat niet langer voor saai, maar voor goede smaak’

Fiat stopt met de productie van grijze auto’s. De topman van de Italiaanse autofabrikant kondigde het nieuws vorige maand aan in een reclamespot voor het nieuwe elektrische model van het merk. “Grijs is de favoriete kleur van autobouwers”, zegt hij in de spot. “Duits grijs, Japans grijs, Frans grijs: het is een veilige keuze. Maar wij zijn niet van Duitsland, Japan of Frankrijk. Wij komen uit Italië. Het land van plezier, optimisme, liefde, passie en leven. En wat heeft grijs daarmee te maken? Nulla.”

Daar zijn veel Italiaanse modemerken het nochtans niet mee eens. Fendi, Prada, Armani, Bottega Veneta: allemaal hebben ze dit seizoen opvallend veel grijs in hun collectie. Dat geldt trouwens ook voor de Duitse, Japanse of Franse merken. Grijs is dé trendkleur van het seizoen. Misschien zelfs van het decennium. Want wie de laatste jaren al eens op Pinterest scrolde met zijn zilvergrijze iPhone, een winkel binnenstapte of door een interieurmagazine bladerde, kan alleen maar vaststellen dat onze wereld vergrijst. Letterlijk dan.

Grijs wordt al sinds de middeleeuwen gebruikt voor bescheiden, westerse werkmanskleding, omdat het de kleur is van ongeverfde wol. Zo verwijst de Franse term grisettes naar de jonge vrouwen die eind negentiende eeuw, gekleed in onzichtbaar grijs, in de fabrieken van Parijs werkten.

Het zal echter tot halverwege de twintigste eeuw duren voor het ook een modekleur wordt. Na de Tweede Wereldoorlog verkondigde Christian Dior zijn adoratie voor de kleur door de muren van zijn boetieks parelgrijs te schilderen, en verschillende ‘dampige’, ‘sterke’ en ‘uranium’-geïnspireerde tinten de catwalk op te sturen. En ook in de jaren negentig, toen grunge en het minimalisme van onder anderen Helmut Lang en Calvin Klein de mode bepaalden, was grijs de trend.

Die timing is geen toeval. Zowel het einde van de jaren veertig, als de jaren negentig waren periodes van bezinning in de mode, respectievelijk na de Tweede Wereldoorlog en de onstuimige, schreeuwerige eighties. Er was nood aan kalmte en stabiliteit, en daar moest grijs – de kleur van graniet, rots en steen – mee voor zorgen.

Dat brengt ons bij vandaag. Misschien is grijs wat we op dit moment nodig hebben. Een terugkeer naar soberheid. Een adempauze van de logo’s, clickbaits en vluchtige eendagstrends die nog weinig te maken hebben met de kunst van het kleren maken. Na de pandemie, en met de huidige economische en politieke onzekerheid in gedachten, is ook de modesector op zoek naar een stevige basis om op te bouwen. En dan zit je goed met gesofisticeerd grijs. Het is tijdloos en veelzijdig, past goed bij andere, meer avontuurlijke kleuren, maar overheerst niet. Het is chic, en toch cool. Functioneel, en toch flatteus.

Maak je dus maar niet al te veel zorgen als je wordt vergeleken met een grijze muis. Grijs staat niet langer voor saai, maar voor goede smaak.