De modeweken in Parijs en Milaan in 10 hoogte- en dieptepunten

Tijdens de afgelopen modeweken debuteerde Alessandro Michele bij Valentino, kreeg Celine Michael Rider als nieuw creatief directeur en injecteerden de beste shows een dosis seks in het dorre modelandschap. Maar het was toch vooral een overgangsseizoen, stellen onze modejournalisten Timon Van Mechelen en Jesse Brouns vanuit Parijs en Milaan.

1. Het debuut van Alessandro Michele voor Valentino

Er klonk tromgeroffel aan de rand van Parijs voor het catwalkdebuut van Alessandro Michele bij Valentino. Zou de Romeinse ontwerper na zijn barokke avontuur met Gucci, dat bijna acht jaar duurde, opnieuw een succesverhaal schrijven? En meer nog: zou hij zichzelf kunnen heruitvinden? Hij had zich op voorhand ingedekt tegen mogelijke kritiek. ‘Eigenlijk deed ik bij Gucci al Valentino,’ zei hij in een interview. Hij kon dat zeggen omdat Gucci begon als accessoiremerk, terwijl Valentino, opgericht in 1960, altijd stond voor pure mode.

De zaal was ingericht als een verlaten landhuis, aristocratisch, met een vloer van gebroken spiegels en oude meubels waarover witte lakens lagen gedrapeerd. Door de kamers dwaalden meisjes en jongens die, zo leek het, van vroeger waren overgevlogen, en van de seventies in het bijzonder. Ta-dà: Michele was zichzelf gebleven, al gebruikte hij wel veel elementen uit de archieven van Valentino. Hij transformeerde ze tot een nostalgische potpourri, waarvan de geur toch dicht aan leunde bij die van mottenballen. De feedback achteraf ging alle kanten uit.

Het establishment prees de collectie de hemel in, terwijl de amateurcritici van Instagram collectief de vinger diep in de keel staken. De waarheid ligt, zoals vaker, ergens in het midden. Het enige wat telt, zijn de verkoopcijfers komend voorjaar. Van de handtassen, vooral. Een categorie waarin Valentino achter loopt ten opzichte van de concurrentie, en waarin Michele sterk schijnt te zijn. Mode is poëzie, maar ook proza.

2. Tranen bij Dries Van Noten

Dries Van Noten toonde een collectie van een team in transitie. Zouden we iets gemerkt hebben als niemand ons op de hoogte had gebracht van het vertrek van de ontwerper? Misschien niet. We hadden de collectie Van Noten beoordeeld als uitstekend, maar nu ook geen hoogtepunt in zijn lange carrière. Net voor de show begon, namen Van Noten en zijn partner, Patrick Vangheluwe, discreet plaats op een ver uiteinde van de front row, vlak bij de Belgische pers. Tijdens de finale applaudisseerde hij enthousiast, en pinkte een traan weg.

3. De identiteitscrisis in Milaan

De voorbije modeweken kampten met een identiteitscrisis. Voor het eerst in jaren gaan de omzetcijfers van de sector, en dus ook de winst, er op achteruit. En niemand lijkt nog te weten wat daaraan te doen. Dus reageren nogal wat merken als verlamd. Ze staren zich suf op hun eigen verleden, of spelen op veilig, met kleren die uiteindelijk tot niemands verbeelding spreken. Grote Italiaanse merken als Versace, Dolce & Gabbana en Prada namen niet eens meer de moeite namen om iets nieuws te brengen. Ze hernamen gewoon hun eigen repertoire.

Donatella Versace keek terug naar een collectie van Versus, het label waar ze haar eerste stappen zette toen broer Gianni nog leefde, uit 1997. Dolce & Gabbana brachten een ode aan Madonna, circa 1991, in de sfeer van Jean Paul Gaultier (identiteitscrisis in het kwadraat). Bij Cavalli dienden zeven topmodellen in zeven archiefstukken als eerbetoon aan stichter Roberto Cavalli, die in april overleed. Bij Prada hadden Miuccia Prada en Raf Simons een interessant uitgangspunt — wat doet ‘het algoritme’ met ons allen — maar uiteindelijk kozen ook zij voor de grabbelton van het verleden, met reprises van oude successen.

4. Chanel in het Grand Palais

Wie Chanel zegt, denkt meteen aan de spectaculaire showdecors in het Grand Palais in Parijs. Door een renovatie moest het Franse modehuis vier jaar lang uitwijken naar een andere locatie, maar dit seizoen tekende het weer present op haar vaste stek in de grote glazen tentoonstellingshal. Voor de show plaatste Chanel een gigantische vogelkooi in het midden van de ruimte, een knipoog naar de iconische commercial uit 1991 met Vanessa Paradis voor het parfum Coco. Aan het einde van de show nam Riley Keough, kleindochter van Elvis, net als Paradis destijds plaats op een schommel in de kooi en zong ze When Doves Cry van Prince. Onze favoriete look op de catwalk: een ensemble in roze tartanruit en ook alle aviatorjassen met verenkragen.

5. Ook goed nieuws in Milaan

Er viel in Milaan ook goed nieuws te noteren: de tiende verjaardagsshow van Sunnei, waar de modellen ‘oud’ waren (niemand was jonger dan 60), maar niet de kleren; de anarchistische chic van Bally (ontwerper Simone Bellotti wordt hier en daar genoemd als een kandidaat voor de post bij Dries Van Noten); en Bottega Veneta, al ging de aandacht daar meer naar het decor (een reeks ‘Sacco’ zitzakken van Zanotta geherinterpreteerd als dieren, te koop vanaf 6000 euro), dan naar de kleren.

Glenn Martens transformeerde de zaal van Diesel in een oceaan van reepjes gerecycleerd denim. Martens vertrok net voor de modeweek bij zijn andere opdrachtgever, Y/Project in Parijs, en bereidt zich allicht voor op een topjob bij een groter label. Misschien Maison Margiela, waar John Galliano zou vertrekken. Het huis deelt met Diesel een eigenaar. Zo ver is het nog niet: Margiela projecteerde tijdens de modeweek van Parijs een documentaire over de couturecollectie van Galliano die eerder dit jaar enthousiast werd onthaald. Maar nieuwe kleren werden er dus niet getoond.

6. De open hemel tijdens Rick Owens

Misschien speelde het slechte weer spelletjes met ons gemoed. Bij elke manifestatie van kleur, elke dynamische beat en, bij shows in openlucht: elke onverwachte zonnestraal door het donkergrijze wolkendek, ging ons hart wat sneller kloppen. Zoals bij Rick Owens, waar de hemel tien minuten voor de show rond de fontein van het Palais de Tokyo als bij mirakel openklaarde, een mooi moment.

7. De Belgen

Julie Kegels maakte een immense stap voorwaarts met haar tweede collectie nog maar, en haar eerste echte show, rond de jarenvijftig vijver van een appartementsgebouw in het zestiende arrondissement. De jonge Antwerpse ontwerper slaagde erin om een druiligere, kille herfstavond te transformeren tot een zwoel, sexy moment rond het zwembad van een motel in pakweg Californië, met champagne en cocktails.

Marie Adam-Leenaerdt zette haar sterkste prestatie neer sinds haar debuut, met haar vierde show, in de brasserie Terminus Nord, tegenover Gare du Nord, waar sinds jaar en dag veel Belgen neerstrijken voor ze hun treinrit naar huis aanvatten. Haar label is het enige in Parijs dat shownotities ook in het Nederlands bezorgt, dus hierbij een citaat: ‘T-shirts voeren de boventoon, toch vormt die schijnbare eentonigheid de vonk voor iets meer, een inspiratie voor de hele collectie.’ Een topprestatie, en we kregen er ook nog eens een lunch bij voorgeschoteld. Meryll Rogge, pas getrouwd, en D’Heygere, verliefd, werkten allebei rond het idee van trouwen. Ze waren niet alleen: zowel Balenciaga als Loewe stuurde ringen met de uitnodiging voor hun shows.

Bij Ann Demeulemeester bleef Stefano Gallici grotendeels trouw aan het origineel, maar hij had ook oog voor de smaak van jongere generaties consumenten, wat goed nieuws is. Ook fijn: Christian Wijnants pakte voor het eerst in jaren nog eens uit met een catwalkshow. Ester Manas, het Belgische duo dat doorbrak met mode voor alle maten, plaatste een gigantische plastic olifant aan het eind van de runway — een verwijzing naar de titel van hun collectie, The Elephant In The Room. Een titel die op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd. Er staan veel immers veel olifanten in de kamers van het huis dat mode heet.

8. De grote luxehuizen in Parijs

Bij de traditionele luxemerken in Parijs konden eigenlijk alleen Loewe en Balenciaga echt overtuigen. Demna liet een 48 meter lange tafel bouwen, waarlangs de elite mocht aanschuiven (wij keken mee vanop de laatste rij van een tribune erachter, ook goed). De show was bijzonder sexy — Britney Spears zong Gimme More op soundtrack, terwijl jongens in laaghangende jeans en ultrakorte bombers met brede, afgeronde schouders over de tafel stapten. Voor de meisjes was er lingerie, al dan niet in trompe l’oeil.

Nicolas Ghesquiere hield bij Louis Vuitton koppig vast aan zijn liefde voor historische elementen, met pofmouwen, brede rokken, franjes over broeken met juwelen, jurken met ruches en chiffon harembroeken. Al had het ook iets hedendaags. De catwalk zelf was gemaakt van Vuitton koffers, het originele visitekaartje van het merk.

Dior plaatste een boogschutter op de catwalk, die driftig pijlen afvuurde (niemand geraakte gewond). Anthony Vaccarello deed bij Saint Laurent opnieuw aan veredelde cosplay, dit seizoen met een parodie van de doublebreasted smokingjassen die de couturier zelf graag droeg in zijn schaduwjaren.

9. De show van ALL-IN

Het Noors-Amerikaanse, in Parijs gevestigde duo ALL-IN, dat uitsluitend met recup werkt, en onder anderen Rihanna en Charlie XCX heeft gekleed in rommelmarktremixes, gaf in een verlaten kantoor op de veertigste verdieping van de Tour Montparnasse de opwindendste show van de week, voor hun vijfde collectie, Uptown Girl.

Girls Just Want To Have Fun klonk door de zaal, terwijl de Eiffeltoren flikkerde in de verte. Het vuurwerk over het sprookjeskasteel in Disneyland, waar Coperni op een ijskoude dinsdagavond de modeweek afsloot, was er niets bij.

ALL-IN bracht, net als Balenciaga en Julie Kegels, energie en dynamiek in de modeconversatie. Seks, ook. Ze gaven ons goesting – en hoop.

10. Hedi Slimane vertrekt bij Celine

Niet alleen bij Dries Van Noten wordt er volop uitgekeken naar een opvolger, ook bij Celine moeten ze op zoek naar een nieuwe creatief directeur. Al maanden doen geruchten de ronde dat Hedi Slimane op het punt stond om te vertrekken, maar nu is het nieuws ook officieel bevestigd: na 7 jaar trouwe dienst trekt Slimane een streep onder zijn carrière bij het iconische Franse merk. Slimane is de man die het accent bij Céline liet vallen, een nieuw logo introduceerde en een zowel lof als kritiek oogstte met zijn debuutcollectie. De vraag is nu vooral wat de toekomst voor hem in petto heeft: wordt hij de nieuwe topman bij Chanel? Of zelfs bij Dries Van Noten? Time will tell. Intussen is wel bekend dat Slimane opgevolgd wordt door Michael Rider.

Lees ook:
– Van kattentruien tot papa’s poloshirt: 10 herfstige catwalktrends voor mannen
– Ontwerper Hedi Slimane verlaat modehuis Celine