Onze modejournalist Els Keymeulen volgt de fashion week in Milaan vanop de eerste rij. Hier brengt ze digitaal verslag uit van de grootste shows, opvallende events en persoonlijke anekdotes.
DAG 3
Een voorzichtige zon in Milaan, en een druk programma, met als eerste stop Max Mara, het luxelabel dat wars van trends bouwt aan een tijdloze garderobe in rustige kleuren. Dat wordt voor zomer ’26 niet anders, met een onverwachte knipoog naar de Rococo: hoog haar, Pompadour-rokken en romantische waterverf-bloemen. Lichtvoetig is het juiste woord: precies wat we nodig hebben vandaag – en waarschijnlijk volgend jaar ook nog.
Na Max Mara moest er gehold naar Hugo Boss, waar David Beckham front row zat, Boris Becker z’n opwachtig maakte en de catwalk vooral ijzersterke mannenlooks opleverde. De bermuda als alternatief voor de chino breekt volgend jaar finaal door – wij kunnen daar prima mee leven.
Prada dan, onder een staalblauwe hemel intussen – Miuccia en Raf kunnen altijd nét dat tikje meer geregeld krijgen dan gewone stervelingen. De Fondazione was voor de gelegenheid omgetoverd tot iets wat nog het meest weg had van de binnenkant van een sinaasappel. Oranje dus, hoogglanzend – en die backdrop bleek perfect voor een collectie van contrasten, kleur en ongewone combinaties.
De kleren leken net niet te passen. Beha’s die boven de borsten zweefden, rokken met bretellen die te lang waren, operahandschoenen tot boven de elleboog mismatched op Barbour-achtige jassen. Als we het zo opschrijven, begrijpen we dat daar fronsende wenkbrauwen bij komen, maar als je het ziét, klopt het perfect. Prada doet wat Prada het allerbeste kan: grenzen verschuiven, buiten lijntjes kleuren, mensen anders laten nadenken over kledingcodes en tussendoor gewoon zeer goeie kleren maken die intelligent zijn én draagbaar.
MM6 had de prettigste uitnodiging van het seizoen – een opgevouwen krant – en had de typische Margiela-ingrediënten. Denk: zichtbare naden en rafelige zomen, met hints van kanariegeel en turkoise.
We noteerden ‘Kopen: trenchcoat met transparant bovenstuk!’ en gaan dat straks ook doen als de prijs enigszins meevalt. MM6 heeft dé trench van het seizoen die boven de schouders lijkt te zweven dankzij een doorzichtig halsstuk.
Dag 4 komt er helaas niet: de Italiaanse vakbonden hebben opgeroepen tot een nationale stakingsdag op 26 september. Er zijn geen vluchten, geen taxi’s, wel veel chaos. Dus deze modejournalist keert vervroegd terug naar huis, met op zak waarschijnlijk dé trend van het seizoen: verwacht het onverwachte.
DAG 2
Dag twee en ons modekarma zit helemaal verkeerd: het giet, het hagelt, het bliksemt en het waait in Milaan – nefast voor de streetstyle, de feestvreugde én onze schoenen. De paraplu wordt het IT-accessoire van de week, let maar op.
Max & co, het jongere zusje van Max Mara, werkte voor de zomercollectie van ‘26 samen met Sami Miró, founder van het in LA-gebaseerde Sami Miró Vintage, een duurzaam en jong label dat vooral aan upcycling doet. Miró gelooft dat mode en activisme sterk verweven zijn. Met haar werk wil ze wakker schudden, de focus ligt op duurzaamheid en representatie. Haar samenwerking met Max & Co heet ‘Becoming Undone’: deconstructie, zichtbare naden en rafels symboliseren een vrouw die zichzelf niet langer verstopt.
Aan de andere kant van het spectrum is er Fendi, waar gespeeld wordt met transparanties, vele versies van de madelief en uiteraard leder, dat in de zomerversie haast vloeibaar lijkt. Het vakmanschap staat centraal, er zijn geen zichtbare naden te bespeuren.
De accessoires zijn ijzersterk, het kleurgebruik ook. Van hoogblauw naar zonnig geel, van bruintinten tot fuchsia en groen. Ook hier is representatie een codewoord: we zien het hele spectrum aan modellen. Van jong en dun tot oud(er) en plus-size, in alle genders. Het maakt de show alleen maar interessanter. Te vroeg om als kop boven dit stuk te zetten, maar toch: misschien wordt inclusiviteit – naast regen – dé trend in Milaan?
DAG 1
Het klassieke defilé – een resem topmodellen die over een dun strookje catwalk wandelen – of – als de hakhoogte weer eens niet is afgestemd op de menselijke anatomie – strompelen, lijkt na één dag Milaan modeweek uit de mode. Glenn Martens, de Belg aan het stuur bij Diesel, koos voor een egg-hunt. Letterlijk: doorheen de stad waren 34 levensgrote, transparante plastic eieren gedropt met daarin modellen. (Een trend die van alle seizoenen is: je mag in de mode geen last hebben van claustrofobie.)
Diesel had ook tickets beschikbaar gesteld voor het publiek, wat de presentatie een stuk inclusiever maakte dan het gemiddeld defilé, en tegelijk een briljante reclamecampagne was. Het gevaar van dit soort spielerei (een pun!) is natuurlijk dat je meer opgaat in het zoeken naar eieren dan naar trends.
Toch een poging: zeer geslaagd was een soort satijn-denim, gecreëerd uit verschillende materialen. We zagen een boeiende mix van romantische bloemen en laser-cut kledingstukken, abstracte dierenprints en doorkijkjes, vloeiende vormen en gestructureerde stuks. Het was al bij al een zeer sterke collectie met typisch Martens-DNA. Doe ons maar zo’n ei met Pasen.
Rollercoaster bij Gucci
Gucci dan, waar Demna Gvasalia (ex-Balenciaga) voor z’n eerste collectie koos voor een kortfilm van de hand van Halina Reijn en Spike Jonze. De film ‘Tiger’ vertelt het verhaal van de Gucci CEO (een geniale Demi Moore) en haar losgeslagen kinderen (pleegzoon Edward Norton verwacht elk moment dat ‘the beings’ een eind aan het leven op aarde gaan maken).
De film is een rollercoaster doorheen het brein van Demna, met een flinke dosis zelfspot, veel mode-relativering (‘it’s so beige’, zegt Moore van een Gucci-logo-outfit in, nu ja, beige) en fantastische kleren. Wie ooit z’n Gucci-riem uit de jaren ’00 naar de achterkant van de kast heeft verbannen: het mag weer!
Volgend seizoen graag een langspeelfilm. En nog even dit: Demna voor Gucci wordt een bom.
