Bedwantsen, hotpants en Paris Hilton: verslag van modeweken in Parijs en Milaan

Er is geen creativiteit meer, zo werd hier en daar opgetekend tijdens de modeweken van Milaan en Parijs. Dat klopt niet helemaal, en het betekent ook niet dat er geen mooie kleren meer worden gemaakt.

De modemachine hapert: er is te veel, te vaak, en dat valt alsmaar meer op tijdens de modeweken. De boog staat altijd gespannen en de kraan met ‘content’ wordt nooit dichtgedraaid. Gevolg: de toeschouwer is verzadigd, en welke ontwerper blijft non-stop geniale ideeën spuiten?

Marketing is, vooral bij de luxemerken, belangrijker dan kleren en merken overtroeven designers. De financiële verwachtingen van de modemultinationals zijn hooggespannen, en daardoor wordt er meer op veilig gespeeld. In Milaan en Parijs bleken de grote ideeën afwezig. Er werd te weinig vooruitgekeken en te veel terug. Voor kleinere labels biedt de verzadiging van de mastodonten opportuniteiten. Jonge, onafhankelijke ontwerpers kunnen wel nog dromen en gewoon hun zin doen. Of ze er ook van kunnen overleven is een andere vraag.

Kleur bekennen

De storytelling rond brands primeert. Merken claimen tegenwoordig kleuren, net zoals politieke partijen. Burberry verfde Londen elektrisch blauw en bij Gucci werd het favoriete groen van Alessandro Michele vervangen door het rood van zijn opvolger als artistiek directeur, Sabato De Sarno. 

Daniel Lee, die sinds vorig jaar aan het hoofd staat van Burberry, toonde variaties op de trench, dé klassieker van het huis, en een elektrisch blauwe aardbeienprint. Hij maakte meer indruk met de transformatie van metrostation Bond Street in Burberry Street, en dat gedurende drie dagen, tot ergernis van nogal wat forenzen en toeristen, die in groten getale verloren liepen.

Gucci installeerde wereldwijd gigantische rode billboards met de boodschap ‘Gucci Ancora’, de titel van De Sarno’s eerste collectie — vrij vertaald: ‘Gucci, nóg’. Zijn oorspronkelijke idee om die collectie te tonen in de straten van de wijk Brera in Milaan werd op het laatste nippertje afgevoerd door de weersomstandigheden. In de onpersoonlijke hangar van het hoofdkwartier van Gucci maakte de ontwerper weinig indruk. De Sarno maakte een eind aan de overdaad van zijn voorganger, maar ook aan diens geinigheid. Hij deed zo wat van hem werd verlangd: het label een voorzichtiger, klassieker, tijdlozer imago aanmeten.

Ook Tom Ford, de andere grote relaunch in Milaan, speelde op veilig. Het was gewoon méér Tom Ford, maar dan getekend door Peter Hawkings, die jarenlang verantwoordelijk was voor de mannenlijn van Ford en er zelfs uitziet als een kloon van Ford. Glenn Martens nam voor Diesel wél risico’s: hij showde op een braakliggend terrein voor vijfduizend mensen, tijdens een stortbui. Het defilé werd geprojecteerd op een gigantisch scherm dat nadien diende voor een gratis, door de jeansgigant gesponsord filmfestival.

Hoop in bange dagen 

Parijs kwam traag op dreef. Net als in Milaan hielden veel ontwerpers zich in. Er wordt nog altijd gehamerd op ‘quiet luxury’ — maar slechts een handvol labels kan zo’n stille luxe écht claimen: The Row, bijvoorbeeld, of Hermès. De kleren van Hermès met hun precieus, dit keer opvallend sexy lederwerk, komen veel beter tot hun recht in een showroom, waar je ze van dichtbij kunt zien, dan op de catwalk.

Dries Van Noten gaf zijn collectie de titel Unfamiliar Familiar. Anders gezegd: meer van hetzelfde, maar toch anders. Er zaten mooie referenties in aan rugby en andere preppy looks. Net als bij Miu Miu trouwens, waar Miuccia Prada een veel radicalere, hitsige versie van Ralph Lauren serveerde, met spannende zwembroekjes, microrokjes en XL-riemen.

Drie legendarische onafhankelijke ontwerpers zorgden voor een aantal van de mooiste momenten in Parijs. Er was Rick Owens, die in een communiqué vertelde hoe een concert van Björk hem onlangs confronteerde met zijn eigen adolescent pessimisme. “Mijn enthousiasme is meer getemperd. Maar ik beschouw vreugde wel als een morele verplichting.” Hij schoot geel en rood vuurwerk af, en liet één regel van Diana Ross in een loop rond de fontein van het Palais de Tokyo schallen: “I still believe in love.”

Ook Rei Kawakubo van Comme des Garçons was hoopvol. “Om los te komen van het sombere heden, hoop ik een heldere en lichte toekomst te presenteren,” orakelde ze. De show, in een opslagplaats aan place de la Nation, was haar sterkste sinds jaren, met modellen in fluopruiken en felgekleurde sculpturale outfits. Soms leek het alsof je naar voorbij zwevende wolken zat te kijken in een psychedelische droom. De 80-jarige Kawakubo opende in Parijs ook een nieuwe winkel. Ze groette aan de deur zelf de genodigden. Voor haar fans was het alsof God even van een wolk in de hemel was nedergedaald.

Jun Takahashi van Undercover gaf een heel melancholische show, met prints van kunstenaar Neo Rauch en, in de finale, fonkelende jurken van doorzichtig plastic waarin een verlicht terrarium zat met planten en vlinders die na de show vrijgelaten zouden zijn. 

Cher, Paris en de bedwants 

Behalve Kawakubo moesten ook popsterren voor ‘eyeballs’ zorgen. Om de samenwerking tussen H&M en Rabanne te bezegelen, zong Cher Believe in de ondergrondse nachtclub Silencio. FKA twigs trad op tijdens de show van Valentino. Troye Sivan liep mee bij Miu Miu. Mugler had zowel acteur Angela Bassett als oerinfluencer Paris Hilton als gelegenheidsmodellen. De catwalk was een soort windtunnel, zodat de slierten van hun outfits deden denken aan de kleurrijke staarten van guppies in een aquarium.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door MUGLER (@muglerofficial)

Hier en daar werd nog eens een supermodel van de rekken gehaald. In Milaan leek Claudia Schiffer zich af te vragen hoe ze in godsnaam op de catwalk van Versace was beland. Naomi liep in Parijs mee in verschillende shows, onder meer voor het debuut van Torishéju, een jonge Afrikaanse ontwerpster. Maar de grootste ster van de modeweek was misschien de bedwants. De nemesis van textiel veroverde Parijs, en de plaag lag op ieders lippen.

Daar komt Phoebe

Het was een mooi seizoen voor debuten, groot en klein. Carven kreeg nieuw leven ingeblazen door de getalenteerde Louise Trotter, overgekomen van Lacoste. “Ik wil echte kleren maken,” zei ze, “eerlijk, pragmatisch, zonder veel poespas.” De eerste collectie wordt straks alleen online en in de eigen winkels van Carven verkocht. Er is geen haast bij. Wat doet denken aan de langverwachte comeback van Phoebe Philo, die op het einde van de modeweek aankondigde dat ze op 30 oktober eindelijk haar eerste collectie lanceert.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Peter Do (@the.peterdo)

Peter Do, die sinds een paar jaar wordt gezien als de grootste hoop voor de Amerikaanse mode, verplaatste zijn show naar Parijs. In september toonde hij nog in New York zijn eerste collectie als creatief directeur van Helmut Lang. De show van zijn eigen label in Parijs was veel sterker. Zomer, het label van designer Danial Aitouganov en de gereputeerde stilist Imruh Asha, scoorde net voor de modeweek met een campagne waarin kinderen waren verkleed als mode-iconen, onder wie Anna Wintour. Hun debuut was even speels en kleurrijk. Na de show kwamen twee mini’s van de ontwerpers het publiek groeten. 

Alain Paul, van Alainpaul, was een rechterhand van Demna bij Vêtements en werkte later twee jaar voor Virgil Abloh bij Louis Vuitton. Zijn balletverleden vormde de inspiratie voor zijn even ambitieuze als geslaagde debuut, op de scène van het Théâtre du Châtelet. Belgisch model Kim Peers opende de show.

Niet de jas telt 

Demna kreeg zoals wel vaker het laatste woord. Balenciaga bouwde een theater met roodfluweel. De acteurs: de naasten van Demna: zijn moeder opende de show, zijn man was de bruid, in een ensemble gemaakt van gerecupereerde trouwjurken. Liepen ook mee: make-up artist Inge Grognard, en Yvonne De Cock, zijn leraar aan de Academie van Antwerpen, en de Amerikaanse journalisten Diane Pernet en Cathy Horyn. Het was een dramatische, melancholische show die iets had van een testament. “Ik kan mijn creativiteit niet onderdrukken”, zei Demna, die het voorbije jaar geplaagd werd door opgeklopte schandalen en vorig seizoen een show in mineur gaf. “Ik kan mijn visie niet castreren.” De uitnodiging was een kunstmatig verouderd boekje, een handleiding voor tailleurs. ‘Ce n’est pas la veste que vous portez qui compte, mais la vie que vous menez en la portant’, stond op de achterzijde gedrukt. Niet de jas telt, wel het leven dat je in je jas leidt.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Balenciaga (@balenciaga)

Drie trends om te onthouden

Kort & korter

Er is geen ontkomen aan: superkorte shortjes, tot net onder de billen, zijn de trend voor komende zomer.

Trend: afscheid in schoonheid

Enkele van de beste shows van het seizoen kwamen van designers voor wie het de laatste keer was. In Milaan zwaaide Walter Chiapponi af bij Tod’s met zijn beste collectie voor het Italiaanse merk tot nu toe. Bij Prada namen Miuccia en codesigner Raf Simons afscheid van Fabio Zambernardi, die veertig jaar lang voor het modehuis werkte, waarvan de laatste twintig jaar als designdirecteur van Prada en Miu Miu. In Parijs toonde Sarah Burton haar laatste collectie voor Alexander McQueen, het merk dat ze dertien jaar geleden overnam als creatief directeur na de dood van de designer. Naomi Campbell sloot het defilé af in een zilveren korsetjurk en pinkte zelfs een traantje weg. Nog dezelfde week werd haar opvolger aangekondigd: Seán McGirr, een Ierse ontwerper die onder andere voor JW Andersen en Dries Van Noten heeft gewerkt. En tot slot, bij Chloé vertrok Gabriela Hearst, de samba dansend op de catwalk, begeleid door een fanfare.

Onder constructie

Louis Vuitton presenteert zijn collecties gewoonlijk in een van de grote trekpleisters van Parijs: het Louvre, Musée d’Orsay en de Pont Neuf. Dit seizoen trok het Franse luxemerk naar de Champs-Elysées, waar het momenteel nummer 103 renoveert, een iconisch negentiende-eeuws pand waar binnen enkele jaren onder meer de nieuwe winkel zal worden ondergebracht. Voor de show liet artistiek directeur Nicolas Ghesquière de ruimte inpakken in Vuitton-oranje plastic om de sfeer van een heteluchtballon te creëren. Heet was het er zeker, zelfs de indrukwekkende frontrow – met onder anderen Zendaya, Cate Blanchett en Pharrell – kreeg het er warm van. Onze favoriete look: een gefronste leren bomberjack op een fluïde rok.