Wat is een wetroom, de nieuwe heilige graal in badkamerland?

Na kantoren en keukens krijgen nu ook badkamers een open vloerplan. Een nieuwe trend die zelfs de kleinste ruimte groots maakt en waarin je zoveel mag spetteren als je wilt.

“Als er iets is waar ik van hou, is het wel van buiten douchen”, zegt tuinarchitect Jeroen Provoost. Toen hij en zijn partner, architect Alexander Smedts, voor de verbouwing van hun Brusselse dakappartement stonden, wisten ze dat hun minuscule badkamer een uitdaging zou vormen. “Maar het is niet omdat we beperkt waren in vierkante meters dat het klein moest aanvoelen”, aldus het koppel. In plaats van een douche in de badruimte te proppen, transformeerden ze het kamertje tot een grote, waterdichte, in tegels bezette douche. Weg badkuip, weg spatwand. “Je kunnen wassen zonder zo’n vies douchegordijn dat tegen je aan plakt en door heel de ruimte lopen zonder ook maar iets aan te raken, is het dichtste dat je binnenshuis bij buiten douchen komt”, aldus Jeroen. “Het is de ruimte die het meest privé is, en toch de plezantste plaats in huis. Dat heeft iets hedonistisch.”

Enter: de wetroom. De nieuwe heilige graal in badkamerland. Volledig waterdicht gemaakt, loopt de doucheruimte – al dan niet met een bijpassend bad – door en mag alles, zoals de naam al zegt, nat worden. Bijkomend voordeel: door het wegwerken van aparte onderdelen oogt zelfs een badkamer waarin elke vierkante centimeter telt, gevoelig groter en rustgevender. Was het vroeger de ‘machinerie’ – de sauna, een grote jacuzzi – waarmee badkamers uitpakten, dan is het nu de cohesie van volledig in hetzelfde materiaal afgewerkte ruimtes, van polyesterbekleding tot natuursteen, die doet dromen. Om maar te zeggen: als je weet dat in het stekje van Gwyneth Paltrow een op Romeinse thermen geïnspireerde wetroom wacht, eentje waar je zo van de bronzen douche in het bad afdaalt, dan weet je eigenlijk genoeg.

Duizend jaar oud

In wezen is het concept van een wetroom niet nieuw, we kennen het al duizenden jaren vanuit de publieke ruimte. De oude Grieken en Romeinen hadden hun thermen, Turkije en Marokko hebben hamams en Japan heeft zijn onsens en sento’s. Wat vanuit sociologische hoek nieuw is, is dat we die verwenmomentjes steeds liever binnenshuis beleven en dat we daardoor ook meer budget overhebben voor onze eigen privévertrekken. Spendeerden onze grootouders geld aan pronkkasten om het bezoek in de woonkamer te imponeren, dan willen we vandaag gewoon onszelf wat meer gunnen.

Het fenomeen kadert in een grotere trend waarin wellness een steeds prominentere plaats krijgt. Consultancybureau McKinsey schatte het jaarlijks aan gezondheid, beauty, sport en consorten gespendeerde bedrag op zo’n anderhalf miljard dollar, met een vooropgestelde groei van vijf tot tien procent. Zie de virale beautyvideo’s en het succes van koffietafelboeken als Be Well van Gestalten of Japandi Living van Lannoo. Ook de badkamers in dat laatste Scandinavisch-Japans geïnspireerde boek zijn vaak wetrooms met een open vloerplan voor een kalmerend effect. Carolijn Domensino, lifestyle-uitgever bij Lannoo, zag de trend opkomen: “Wellness in huis werd een verlengstuk van ontspanning. De strakke, esthetische omkadering zorgt voor een erg hedendaagse stijl.”

Zwembadsfeertje

Architecte Pauline De Schryver leverde onlangs een met terracottakleurige kalk beklede badkamer op, en vindt die wellnessupgrade een logische evolutie: “Nog niet zo lang geleden was een eigen badkamer hebben geen evidentie. Waren de eerste puur functioneel en in wit porselein – vaak om dat klinische, reinigende aspect te benadrukken – dan voel ik vandaag dat klanten meer willen dan een functionele wasruimte. Ze zoeken iets om tot zichzelf te komen, dat doe je niet in een steriele ruimte.”

Wat het grootste verschil vormt met de inloopdouche die enkele jaren geleden in zwang was, is dat de grenzen in een wetroom vervagen, voegt architect Arthur Donck van Donck.Studio eraan toe. Voor hem staat plezier centraal: “Het feit dat de vloeren doorlopen, de opstapjes en daardoor de begrenzing verdwijnen, zorgt voor een aangenamere ervaring. Je komt uit de douche en moet je van weinig iets aantrekken. Het water mag druppen, het loopt toch weg.” In zijn eigen huis installeerde hij een badkamer in mozaïek. “Dat zwembadsfeertje geeft meteen een vakantiegevoel.”

Mooie voorbeelden uit het verleden zijn de betegelde wetroom die Le Corbusier in 1930 opleverde in Villa Savoye nabij Parijs, waarbij hij zelfs een chaise longue in de open badkamer bedacht. Dichter bij huis, recenter en toevallig ook blauw, ontwierp wijlen Maarten Van Severen in 2000 dan weer een blauwe, in polyester overtrokken oase met een douchebad voor het paviljoen van de culinaire Boxy-broers. Net die grote mogelijkheden in afwerking zorgen ervoor dat een wetroom vandaag niet uitsluitend voor de happy few is weggelegd.

“Ik merk dat steeds meer klanten oog hebben voor het esthetische”, zegt architect Tim Rogge, die bijna altijd een wetroom voorstelt en daarvoor vaak aan de slag gaat met een basis van glasvezel en hars waarop een waaier van kleuren mogelijk is: gevoelig goedkoper, maar ook heel mooi, waardoor je met een minimaal budget een leuke badkamer krijgt die meer dan een wasplaats is. Dat is overigens niet het enige wat van een wetroom een democratische badkamer kan maken. Rogge ontwierp onlangs een badkamer voor een ouder koppel: “Hun heel jonge kleinkinderen springen zo mee onder de familiedouche, maar wanneer het koppel later slechter ter been zou worden of hulp nodig heeft bij het wassen, blijft deze badkamer ideaal.”

In die zin vinkt een wetroom alle vakjes voor een droombadkamer aan. Zelfs de kleinste ruimte voelt groot aan, de eindeloze afwerking heeft mogelijkheden voor elk budget en ontdaan van hindernissen is ze zowel voor kinderen als ouderen aantrekkelijk, zonder dat ze de sfeer van een woonzorgcentrum ademt. En het beste van al bij zulke naadloze ontwerpen? Ze zijn nog makkelijk schoon te maken ook.