Heeft dit postuurtje een waarde? Is het echte biscuit?
Heeft dit postuurtje een waarde? Is het echte biscuit?
Biscuit porselein.
Ik herinner me nog hoe voorzichtig men het woordje ‘biscuit’ uitsprak. Met een gevoel voor fragiliteit. Niet ten onrechte, want biscuit porselein is best breekbaar. Een onvoorzichtige behandeling volstaat om er iets van af te breken. Maar ‘biscuit’ gold ook als iets van hogere waarde, alsof het om een klompje goud gaat. Oorspronkelijk was het dat ook wel een beetje. Het biscuit porselein verscheen in de 18de eeuw al op de markt en werd zeker, omstreeks 1800, graag als een soort imitatie marmer aangewend. Biscuit leek iets tussen keramiek en beeldhouwkunst in. Maar eigenlijk gaat het om ongeglazuurd porselein. En is de benaming eigenlijk verkeerd, want biscuit slaat op iets dat tweemaal werd gebakken, terwijl biscuit maar éénmaal de oven in ging.
Biscuit blijft tot nu populair, want er wordt er nog steeds gemaakt, ook tal van hedendaagse vormgevers en keramiekkunstenaars zijn er tuk op. Het is ook een prachtig materiaal.
Hier zien we een typische biscuit postuurtje uit het begin van de 20ste eeuw, toen de nostalgie naar het landelijke verleden groot was. We zien herderkinderen dansen rond een mand. Wat een onschuldig tafereel dat ontsnapte aan alle wereldoorlogen en ander leed. En dat was ook een beetje de bedoeling: ontsnappen aan de dagelijks realiteit. Zo zie je dat elk object zijn verhaal heeft. Dit biscuitporselein kan van Franse of Duitse makelij zijn. Zoals wel meer staat er geen merkje op, enkel een serienummer. Wat is nu de waarde? Dit soort siergoed wordt minder verzameld dan vroeger, waardoor de waarde geringer is, laten we denken aan een 50 à 60 euro, indien intact. Maar bij de brocanteur ga je daar minder voor neertellen.
