Vegan koken in een turquoise keuken: binnenkijken bij foodblogger Morgane Van Marcke

Foodblogger Morgane Van Marcke besloot onlangs om van haar hobby haar beroep te maken: ze wil de wereld inspireren om voor vegan te kiezen. En dit vanuit de turquoise keuken die ze samen met haar moeder, decorateur Caroline Van Thillo, ontwierp. ‘Ik wil een nieuwe, elegante esthetiek rond plantaardig eten creëren.’

Sinds oktober heeft ze een diploma van expert in big data op zak, behaald aan de London School of Economics. Maar terwijl de jobs internationaal voor het rapen liggen voor iemand met haar kennis, lanceerde Morgane Van Marcke nog geen twee maanden later liever een website en een e-book gewijd aan die andere passie van haar: veganisme. ‘Het draagvlak voor plantaardig eten is groot in Londen. Toen ik er woonde, zag ik hoe het ene plantbased restaurant na het andere werd geopend. Het was niet alleen leuk om al die adressen uit te proberen, het vergrootte ook het besef dat er zoveel andere smaken en combinaties mogelijk zijn’, blikt ze terug. Niet dat haar smaakpalet op dat vlak nog maagdelijk was. Morganes moeder, interieurdecorateur Caroline Van Thillo, koos uit gezondheidsoverwegingen een hele tijd geleden al voor een plantaardig dieet. En het is duidelijk dat ze niet enkel met haar kookkunsten haar dochter wist te inspireren.

Beetje bohemien

Nu de lente is aangebroken, runt Morgane haar start-up Humbly by Morgane vanuit haar lichte appartement op de tweede verdieping van een statig Antwerps burgerhuis in art-nouveaustijl. Al een paar maanden lang is ze elke dag in haar keuken recepten aan het uittesten, caterings aan het voorbereiden in opdracht van een resem vaste klanten of gerechten aan het fotograferen op het marmeren aanrecht. ‘Als ik er zoveel tijd in ging doorbrengen, mocht het wel wat gezelliger’, zegt ze over haar gloednieuwe werkplek. De met turquoise omlijste webbing deuren springen meteen in het oog. ‘Oorspronkelijk stond hier een zielloze witte keuken, die eigenlijk afstak tegenover de sierlijke raamversieringen, de gietijzeren radiatoren en de oude visgraatparketvloer. Omdat de keuken redelijk compact is, mocht ze wel haar plaats opeisen.’

Inspiratie vond Morgane in een magazine met bohemien slaapkamers. Een stijl die ze eigenlijk had willen doortrekken, maar waar verder in huis weinig van te merken valt. Met uitzondering van de sierlijke Emmanuelle-stoel in haar slaapkamer of het vintage rotan dressoir dat ze online op de kop wist te tikken. Want in de woonkamer is het vooral de invloed van Morganes moeder die nazindert. Vintage design waaronder krukken van Charlotte Perriand, een salontafel van Willy Rizzo en stoelen van Vittorio Nobili staan zij aan zij met nieuwere Belgische ontwerpen van Bulo of Jean-Philippe Demeyer. ‘Het helpt natuurlijk dat ik meubelen uit mijn ouderlijk huis mocht meenemen toen ik hier introk. En dat ik verschillende stukken in de oude Bluepoint-stock (de winkel die Caroline Van Thillo lang runde in het Antwerpse, red.) mocht uitzoeken. Ik hou enorm van de smaak van mama. Die is altijd gedurfd geweest, met veel kleur, maar vooral met veel zin voor gezelligheid en warmte.’

Geen preek

Laat het nu net dat zijn wat ze mist op de Belgische tafels. ‘Tegenwoordig is alles zo aards of minimalistisch. Geef mij maar een kleurrijke tafel vol vrolijke aandachtstrekkers’, vertelt ze terwijl ze haar lievelingsborden van Richard Ginori en Luke Edward Hall bovenhaalt. Ze prijken ook in haar e-book The Radiant Table, dat binnenkort door Borgerhoff & Lamberigts wordt uitgegeven. ‘Mocht ik een eigen tableware-collectie kunnen ontwikkelen, dan zou ik de randen van het bord herwaarderen. Met florale details of natuurlijke vormen. Die versieringen voegen echt iets toe aan het gerecht dat ze presenteren. Zoals een kader een schilderij omlijst.’ Haar linnen zou kleurrijk zijn, met verfijnde, wat naïeve prints van modeontwerpster en hartsvriendin Marie Martens, die ook voor de illustraties in haar boek zorgde. ‘Verder hou ik niet zo van typische keramiek. Wel van de borsten- en billenvazen van Instagramfenomenen Bettunika of Anissa Kermiche. Die zorgen nog voor wat extra female power.’ Want haar tafel, die moet vooral stralen, in alle opzichten. ‘Ik wil mijn verhaal niet beperken tot plantaardige recepten alleen, of door voortdurend te prediken over impact en milieu. Veel liever breng ik een verhaal over alles wat ik graag zie en doe, thuis, aan tafel of in mijn dressing. Daarmee wil ik bewijzen dat vegan eten helemaal niet alternatief of wollig hoeft te zijn. Inspireren werkt beter dan preken, toch?’