Van serveerster tot sterdesigner: de rise to fame van Kelly Wearstler  

Meer dan twee miljoen volgers vergapen zich op Instagram aan de prestigieuze ontwerpen van Kelly Wearstler: ze is niet zomaar een interieurontwerper, maar dé celebritydesigner du moment. Deze maand lanceert de Amerikaanse een tafelgoedcollectie met het Belgische Serax. Portret van een fenomeen.

Op Instagram beschrijft Kelly Wearstler zichzelf als ‘CEO, Art Enthusiast, Investor, Animal Lover, Proud Mom’. Ze poseert voor haar meer dan twee miljoen volgers aan zwembaden, in hotelsuites, in haar gigantische depot met vondsten uit de hele wereld, nu eens languit op een marmeren tafel, dan weer op een schommel met haar baby, of op een tenniscourt met haar twee tienerzonen. Ze ondertekent elke post met XK.

View this post on Instagram

A post shared by Kelly Wearstler (@kellywearstler)

Met een team in Los Angeles dat intussen zestig mensen telt, ontwerpt Wearstler (stop een hete aardappel in je mond en zeg ‘woestler’ om het juist uit te spreken) boetiekhotels, restaurants en winkels, vooral in de Verenigde Staten, en privéwoningen met een mix van nieuw en vintage meubilair. Haar eigen huizen zijn uitstalramen voor haar eclectische stijl, die even opulent is als intuïtief. Hollywood-glam, maar toch chill. Ze heeft een eigen meubellijn en licentieovereenkomsten met onder andere tapijt- en verffabrikanten. Ze was ooit enkele seizoenen lang jurylid van Top Design in de VS. Zie het als Masterchef, maar dan voor designers. Door de jaren heen zijn haar interieurs en haar gevoel voor stijl gedocumenteerd in een aantal lijvige koffietafelboeken. Het laatste, Synchronicity, verschijnt deze maand.

Kortom, Kelly Wearstler is een succesverhaal. Een designer en tegelijk een celebrity. De enige ‘traditionele’ designer met wie ze enigszins kan worden vergeleken is Philippe Starck, die een generatie geleden een enigszins gelijkaardige wereldwijde faam genoot. Bij dat palmares komt nu ook een project met het Belgische Serax (zie hieronder), dat ook ontwerpen van onder anderen Vincent Van Duysen, Piet Boon en Ann Demeulemeester uitbrengt. Het is haar eerste collectie tafelgoed. Er is anderhalf jaar aan gewerkt. “Voor mijn interieurprojecten had ik de producten van Serax al vaker gebruikt”, zegt ze via Zoom, vanuit een kantoor in Texas. “Toen deze kans zich voordeed, leek het alsof ik aan iets nieuws begon met oude vrienden.”

In België is ze dit voorjaar voor het eerst geweest. “In maart en april heb ik vijf weken in Parijs doorgebracht met mijn man en mijn baby. We hebben toen ook een beetje rondgereisd. We zijn naar Amsterdam gegaan en daarna ook naar België. Oh my God, België is geweldig. Brussel heeft ongelooflijke vintagewinkels, Antwerpen al evenzeer.” Ze keert in september terug voor enkele events en afspraken.

Heimwee naar de oceaan

Wearstler, 55, is opgegroeid in Myrtle Beach, South Carolina, waar ze met haar piepjonge moeder en haar één jaar oudere zus, Tami, van kleins af rommelmarkten en kringloopwinkels afschuimde. “Mijn moeder kocht en verkocht spullen die ze vond. Ik was vijf, zes jaar en werd overal mee naartoe gesleurd. Ik herinner me dat ik – toen al – altijd heel nieuwsgierig was. Al heel jong ben ik dus mijn oog beginnen te trainen.”

“Vintage,” lacht ze, “was mijn eerste liefde.” Ze vertelt dat ze nog altijd oud en nieuw combineert, zowel in haar outfits als in haar interieurs. “Vintage is hoe ik me kleed en hoe ik ontwerp. Ik zeg altijd: old soul, new spirit. Toen ik op de middelbare school zat, ging ik in mijn eentje naar tweedehandswinkels en thrift shops, op zoek naar coole kleren en handtassen. Ik hield van mode, ik verzamelde vintage tijdschriften, oude boeken. En dus dacht ik: misschien is grafisch ontwerp wel iets voor mij. Ik ging studeren in Boston, aan het Massachusetts College of Art. Ik deelde een studioruimte met studenten uit andere richtingen en leerde daar een schattige jongen kennen die architectuur studeerde. Hij bouwde de hele tijd heel coole schaalmodellen. Ik dacht: dit is pas écht interessant. Zo ben ik architectuurcursussen gaan volgen, om uiteindelijk bij interieurontwerp te belanden.”

Ze liep een tijd stage bij de legendarische grafisch designer Milton Glaser, de man die het ‘I LOVE NY’-logo bedacht. “Van Milton heb ik geleerd dat je je niet noodzakelijk hoeft te binden aan één discipline. Dat je ook verschillende dingen kunt doen. Hij was grafisch ontwerper, maar hij ontwierp ook interieurs, onder meer voor een aantal restaurants in New York.”

“Ik ben opgegroeid aan het strand. Na anderhalf jaar in New York begon ik de oceaan te missen. Iets in mij zei toen: ga naar Los Angeles. Want ik snakte niet alleen naar stranden. Ik wilde ook cultuur, musea, alles wat een grote stad te bieden heeft. Zo ben ik naar L.A. verhuisd.” Ze werkte er eerst zes maanden in restaurants. Dat had ze haar hele leven gedaan, in Myrtle Beach, in Boston, in New York. “Ik was dertien toen ik begon te werken in een restaurant. Dat zou nu allicht niet meer kunnen. Ik wilde werken. Ik wilde zélf geld verdienen, zodat ik op de rommelmarkt mooie spullen zou kunnen kopen. Ik ben blijven opdienen tijdens de middelbare school, aan de universiteit, omdat ik helemaal zelf mijn studies heb betaald. En ook in New York, toen ik stage liep bij Milton Glaser, omdat ik mijn rekeningen en mijn huur moest betalen. Toen ik naar Los Angeles ging, had ik niet echt een baan. Ik wilde mezelf tijd geven om de stad te begrijpen, om uit te zoeken wat ik precies kon doen, en met wie. Dan is opdienen in een restaurant een evidente keuze.”

Marilyn was here

Ze had in die periode nog andere jobs. Wearstler is waarschijnlijk de enige internationaal gerenommeerde designer die, voor ze bekend werd, voor Playboy heeft geposeerd als ‘Playmate Of The Month’, in september 1994. Haar eerste interieuropdracht kreeg ze via contacten in de filmindustrie, toen ze een tijdlang aan setdesign werkte. “Iemand die ik had ontmoet had vrienden die net een huis hadden gekocht in Venice Beach, langs een van de kanalen. Ze zochten hulp met een kamer in dat huis.” Haar carrière kwam in een stroomversnelling terecht toen ze in 1996 haar latere echtgenoot ontmoette, Brad Korzen, een projectontwikkelaar uit Chicago die zich in die periode ook in de hotelindustrie waagde. Wearstler werd ingeschakeld als interieurarchitect. Eerst voor Korzens privéwoning en een paar jaar later, toen ze al een koppel waren, voor het Avalon Hotel in Beverly Hills. In de jaren veertig was het een van de meest glamoureuze hotels in Los Angeles, maar na een faillissement was het gedegradeerd tot bejaardentehuis. Wearstler maakte er opnieuw een parel van, en een visitekaartje voor haar talent.

Tegenwoordig is het koppel de drijvende kracht achter Proper, een keten luxehotels en residenties met adressen in downtown Los Angeles, Santa Monica, San Francisco en Austin en plannen voor vier andere filialen, waaronder de renovatie van het vroegere Cal Neva resort in Lake Tahoe, ooit eigendom van Frank Sinatra, maar al meer dan tien jaar achter slot en grendel. “Marilyn Monroe heeft er nog overnacht”, lacht Wearstler.

Of ze als kind haar latere succes had kunnen voorspellen? “Nee. Ik ben van heel bescheiden afkomst. Ik ben altijd een harde werker geweest, altijd heel nieuwsgierig. Ik hou van design en ik maak graag mensen blij. Mensen ontmoeten, hun een geweldige ervaring bezorgen, dat heeft altijd deel uitgemaakt van mijn DNA. Ik heb intussen een heleboel restaurants ontworpen. Als je dat goed wilt doen, moet je weten hoe een restaurant wérkt. En dat weet ik. Zo is de cirkel min of meer rond.”

Vrije geest

“Ik wil selectief blijven, ook niet te veel aannemen. Met mijn team doen we grote projecten, en kleine. Soms heeft iemand zoveel passie dat ik denk: oh my God, dit wil ik zeker doen. Dat kan dan een klein project zijn waar veel werk in kruipt, maar waarvan ik weet dat het cool en interessant gaat worden.”

“Ik zie mezelf als een free spirit. Ik doe het allemaal even graag. Ik blijf voortdurend evolueren en dat moet ook als ontwerper. Ik blijf nieuwsgierig. I keep expanding my voice. Technologie is heel belangrijk. Ik heb me het voorbije jaar verdiept in artificiële intelligentie. Ik ben ervan overtuigd dat A.I. een geweldige tool kan zijn. Niet om ruimtes of producten zelf te ontwerpen, wel als hulpmiddel.”

“Enkele dagen geleden had ik het met iemand over sociale media en hoe die het, volgens mij, gemakkelijker hebben gemaakt om mensen te laten zien hoe ze hun levensstijl en hun interieurs kunnen verbeteren. Simpelweg door te kijken naar specialisten die hun tricks of the trade delen en tonen hoe zij problemen oplossen. Het gevolg daarvan is dat alles een beetje op elkaar is gaan lijken, dat klopt. Dan zien mensen iets dat ze leuk vinden en willen ze graag iets gelijkaardigs. Technologie en sociale media doen dingen er hetzelfde uitzien, maar ze brengen ons ook dichter bij elkaar, als mensen. Het is geven en nemen, zoals met alles.”