Thuis in Klein Parijs: de Brusselse pied-à-terre van Bea Mombaers

Een nieuwe thuis in Brussel en een homecollectie bij Serax: er is genoeg nieuws om op de koffie te gaan bij de Knokse smaakmaker Bea Mombaers.

Je merkt het aan alles: Bea Mombaers staat op een keerpunt. Het belangrijkste nieuwtje: de smaakmaker, bekend van haar Knokse decozaak Items, heeft een nieuw stekje. Ze woont nu in een klassiek appartement aan het Brugmannplein in Elsene. Bea is er enkele dagen in de week, vooral als ze klanten moet zien die dichter bij Brussel wonen. Een pied-à-terre dus, al heeft ze in het appartement op de tweede verdieping geen letterlijke ‘voet aan de grond’. ‘Ik heb al in allerlei woningen gewoond, maar het is de eerste keer dat ik een Haussmann-iaans appartement betrek’, zegt de moderne nomade. Krakende parketvloeren, klassieke chambre en suite-indeling, hoge volumes, massa’s licht en decoratieve sierlijsten: aan Parijse grandeur geen gebrek in haar nieuwe plek. Niet toevallig wordt de buurt weleens Petit Paris genoemd. ‘Het bruist rond het Brugmannplein: het zit hier vol leuke cafés, restaurants, antiquairs, designwinkels, boetieks en conceptstores. En tegelijk is de anonimiteit van een stad als Brussel fantastisch’, zegt ze. Zo anoniem is ze nochtans niet: ze kende de buurt al goed, want ze had ooit een winkeltje en appartement in de Darwin-straat. Nota bene tegenover de interieurzaak van haar neef Tim Dubus. ‘Ik wist dat, als ik ooit weer in Brussel zou komen wonen, het in Elsene moest zijn. Elsene is ideaal als uitvalsbasis, en ik moet vaak de baan op. Bovendien ken ik hier zoveel mensen. Ik voelde me snel weer thuis.’

Villa Nordic

Wie Bea een beetje volgt, kent haar fameuze B&B Items in Knokke. De inrichting is uiteraard van haar hand, de interieurarchitectuur van eigenaar Lionel Jadot.’Ik heb zo veel te danken aan die plek. De foto’s van de B&B haalden alle grote interieurbladen ter wereld. Die plek kreeg veel meer aandacht dan mijn winkel, waar ik mijn selectie interieurobjecten verkoop’, zegt ze.

Zelf is Bea ook niet helemaal weg uit Knokke. Ze huurt nog met drie vrienden een andere woning in de badplaats: Villa Nordic, een charmante interbellumwoning in pakketbootstijl. Qua sfeer compleet anders dan haar B&B en haar Brusselse appartement, ook al draagt de inrichting heel erg de ‘Bea-stempel’. ‘Dat huis is wel gezellig, maar het dient niet als B&B. Wel als locatie voor events of fotoshoots. En als adres, als een van mijn vrienden of ikzelf in Knokke wil overnachten.’

Rode schragen, zwarte muren

Alsof het niets is: zo spontaan pakt Bea haar interieurs aan. Zonder enige opleiding, maar wel met tonnen ervaring en allure. Het zit haar in de vingers, van kinds af aan. ‘Als tiener bouwde ik al decors in mijn kamer in Leuven. Ik vond dan ergens wat rode schragen, schilderde mijn muren zwart. Ik kocht rotanstoelen en hing gordijnen met een drukke print. Op mijn bed lag een patchworksprei, gemaakt van repen velours. En achter een paravent verstopte ik mijn lavabo. Ik puzzelde tot de mix klopte. En dan veranderde ik het weer. Dan werd het psychedelische wandbekleding met tabletten in plexi, heel funky’, zegt ze. Bea kwam een eerste keer in contact met meubeldesign in de interieurzaak Jopan in Tienen, waar ze als jobstudent bijkluste. Toen ze naar Brugge verhuisde, was het de tijd van de meubelen in Engelse stijl, in acajou, of met drukke prints. ‘Ik begon home sales te organiseren in mijn ouderlijke woning met spullen die ik bij elkaar gekocht had. Dat werkte zo goed dat ik al snel mijn eerste winkel in Knokke opende. Het was de tijd van de gepatineerde kasten in koloniale stijl, en later nog van het strakke minimalisme à la John Pawson en Claire Bataille. Heel erg uitgepuurd, maar ook wel wat saai.’

rondscharrelen

Een groot masterplan zit er niet achter Bea’s Brusselse verhuis. Zelf beschouwt ze de pied-à-terre als een cadeautje, dat ze zichzelf gunde. De plek is misschien verrassend, maar de inrichting is onmiskenbaar Bea: een relaxte mix van sculpturale objecten, natuurlijke materialen, veel sober wit, no-nonsense design en aardse tinten. En natuurlijk: de eerste vruchten van haar Seraxcollectie. ‘Omdat ik nooit de ideale fauteuil naar mijn smaak vond, ontwierp ik die maar zelf: het is eigenlijk een lage metalen tafel met kussens. Ik voel me absoluut geen designer, ik wil het warm water niet heruitvinden. Ik bedenk gewoon pretentieloze oplossingen voor de functionele behoeften in een woning.’

Het lijkt alsof het deel is van één groot carrièreplan, maar dat is schijn. Bea Mombaers doet zaken zoals ze interieurs inricht: intuïtief, relaxed, snel, puur op buikgevoel. ‘Ik teken ook nooit een ontwerpplan, als ik een interieuropdracht heb. Dat soort tekenwerk doet Peter, de architect met wie ik samenwerk voor grote woonprojecten. Ik zit zelfs nauwelijks aan mijn bureau. Dit hier is mijn kantoor’, zegt ze, wijzend naar haar smartphone. Bea is een reizende karavaan, continu op weg naar werven, designhandelaars of ateliers waar ze graag allerlei fraais koopt. Voor haar winkel, voor zichzelf of voor klanten. ‘Ik moest onlangs 150 houten borden zien te vinden voor een trouwfeest in het Zwitserse Verbier. Vrienden willen dat ik de tafelsetting doe. We gaan eten aan brute legertafels met de bergen op de achtergrond. Ik doe niks liever dan rondscharrelen, op zoek naar mooie dingen, en die vervolgens samenzetten in een sfeervol decor.’