Stuurman aan wal: binnenkijken in de modernistische bootvilla van designer Damian O’Sullivan

Nabij de vijvers van Sint-Pieters-Woluwe heeft het jaren 30-huis van Damian O’Sullivan iets weg van een boot. De voormalige ontwerper  voor  Hermès en Vuitton toont ook thuis dat hij een oog heeft voor schoonheid.

Met haar bootachtige uiterlijk, grote ramen, patrijspoorten, fijne metalen leuningen en afgeronde hoeken lijkt de villa in de Brusselse Pater Damiaanlaan weggestapt uit de jaren 1930. In die jaren was de trans-Atlantische bouwstijl geliefd bij de rijkere klasse en nu nog roept hij sferen op van overzeese reizen. “Toen ik het huis voor het eerst bezocht, regende het buiten, en de tweede keer ook”, vertelt de eigenaar. “En toch was er vanbinnen heel veel licht. Ik zag onmiddellijk het potentieel.”

Damien O’Sullivan is geboren uit een Ierse vader en een Franse moeder, groeide op in Leiden en Rotterdam, maar zo’n tien jaar geleden verhuisde hij naar Brussel. “Sinds mijn jeugd ben ik omringd door modernistische architectuur”, laat hij ons weten. Een perfecte reden om zich in dit huis te vestigen.

Als ontwerper en designer ontwikkelde O’Sullivan het oog van een expert. Toen hij de oorspronkelijke plannen van het huis terugvond en onderzocht, ontdekte hij dat het huis in 1936 gebouwd was voor een baron-vliegenier, door architect Charles Van Nueten (1899-1989). Die naam doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, maar Van Nueten heeft veel projecten op zijn naam staan. De grondige renovatie van het Koninklijk Circus in Brussel in 1953 is er één van. Bovendien leverde de bijzondere architectuur van dit pand in Sint-Pieters-Woluwe hem heel wat artikels op in gerenommeerde tijdschriften uit die tijd. In 1938 won hij er ook de architectuurprijs Van de Ven mee.

Schoonheid in de details

In de jaren 70 onderging het huis een aantal ongelukkige veranderingen. Daardoor besloot O’Sullivan het onder eigen leiding grondig te verbouwen. De ramen en de benedenverdieping werden hertekend volgens de oude ontwerpen en ook de zwarte geveltegels die intussen weggehaald waren, bracht hij weer tot leven. Purist als hij is, wilde hij het huis weer in zijn oorspronkelijke staat terugbrengen. “Maar dat niet alleen,” voegt O’Sullivan toe, “ik wilde ook het potentieel van het huis optimaliseren.” Zo heeft hij op het dak zonnepanelen geïnstalleerd, in de keuken en badkamers vloerverwarming geplaatst en een warmtepomp voorzien. Al blijft hij voor de finishing touch ook ijverig zoeken naar stopcontacten van bakeliet en oude radiatorkranen uit de jaren 30. “Omdat de schoonheid van een huis in de details zit.”

Binnen krijg je een opvallend ruim gevoel, vooral in de woonruimtes op de eerste verdieping; door een overkoepelend raamwerk in de salon baadt de ruimte in licht. Verder werkt O’Sullivan het minimale modernisme dat zo typerend is voor dit huis af met discrete decoratieve details, zoals afgeronde kroonlijsten, een haard in travertijn en een reeks donkere, bijna zwarte deuren. “Van de Ven importeerde zijn deuren van pitchpine uit de Verenigde Staten; misschien is dat de reden waarom Van Nueten er zoveel in het huis heeft neergezet”, glimlacht de ontwerper.

Dit is geen handtas

Op de buffetkast van de eetkamer staan twee handtassen, die opvallen door hun originaliteit. De een heeft een handvat in de vorm van een slang en de ander geeft de impressie van een laars. “Voor de Bootbag zag ik ergens een gelijkaardig idee dat ik verder ontwikkeld heb tot een laars”, legt Damien O’Sullivan uit. Door zijn multi-etnische achtergrond durft hij zich ongecensureerd te laten inspireren en daagt hij zichzelf ook uit om minder evidente wegen in te slaan. “Zo kwam ik na mijn designstudie aan het Royal College in Londen op het idee om een rek voor stropdassen te ontwerpen. Ik stuurde een met de hand geschreven brief – eind jaren 80 was er nog geen sprake van e-mails – naar de CEO van Hermès, Jean-Louis Dumas. De man nodigde me uit om mijn ontwerp aan hem voor te stellen en hij was enthousiast. Daarna legde ik hem een tasontwerp voor, dat hij eveneens opnam in zijn collectie. Zo kwam mijn carrière van de grond”, schetst hij zijn professionele start.

Verhalen vertellen

Een creatief parcours waarin hij samenwerkte met verscheidene artiesten, zoals kunstenaar Anish Kapoor, die hij hielp bij de realisatie van zijn watervortex Descension. Waarna hij, vijftien jaar geleden, weer terugkeerde naar de luxesector: “Ik had opnieuw contact met een oude vriend die voor Hermès werkt en dat was voor mij de gelegenheid om weer voor het huis te ontwerpen, tafeldecoratie dit keer.” Zijn verschillende porseleinen collecties en objecten werden tentoongesteld op het Salone del Mobile in Milaan. Opgemerkt door Vuitton creëerde hij voor dat merk ook drie jaar lang lederwaren en accessoires, voor hij uiteindelijk zijn eigen merk lanceerde in 2022. “Ik had zin om mijn creativiteit in alle vrijheid los te laten op een eigen assortiment lederwaren”, zegt hij bevlogen.

Samen met Christina Zeller – ex-verantwoordelijke creatie en marketing bij Delvaux – creëerde hij DAMIAAN. “De naam is geïnspireerd op de straat waar ik woon, de Pater Damiaanlaan, en verwijst uiteraard ook naar mijn eigen naam, die in mijn leven op veel verschillende manieren gespeld werd. Mijn hoofdlijn is geïnspireerd door Brussel, alleszins toch op het surrealistische, figuratieve en narratieve aspect ervan.” Waar de Bootbag het trompe-l’oeileffect van Magritte suggereert, is de Snakebag, met een handvat in de vorm van een slang, vooral geïnspireerd door het droomaspect van de schilderijen van Paul Delvaux.

De verleiding van de verboden vrucht? “Of gewoon de verleiding om jezelf een mooie handtas te gunnen”, glimlacht Damien O’Sullivan. “Ik ga op zoek naar krachtige beelden die verrassen en die afwijken van wat de andere merken brengen.” Praktische tassen voor dagelijks gebruik zijn vaak dragers van ons persoonlijke verhaal, en het zijn precies die verhalen die DAMIAAN wil vertellen.