Wat krijg je als twee kitesurfende families, een enthousiaste hond, architecten uit Breda en een Brusselse interieurontwerper samen een huis bouwen in Zeeland? Geen klassiek vakantiehuis, wel een hedendaagse schuur met zwembad, asymmetrisch dak en plaats voor achttien man en een nat pak.
De Bosweg in Retranchement slingert als een penseelstreek door het Zeeuwse polderland, met zijn groene graslanden, kreken, akkers en weiden. In de lucht hangt de geur van zout en langs de smalle weggetjes staan amper huizen.
Retranchement ligt op de grens met België en twee Belgische families bouwden hier een vakantiewoning die zich plooit naar de omgeving. Licht, lucht en land: meer had dit pand niet nodig om op zijn plek te vallen. Het huis-met-zwembad, te huur op Airbnb, doet denken aan een schuur.
Natte wetsuits aan de haak, zand in de gang, een hond die zich uitschudt. Als je deze elementen optelt, weet je dat het interieur tegen een stoot moet kunnen.
Interieurarchitect Maxime De Campenaere geeft ons een rondleiding. ‘Het heeft inderdaad de structuur van een shed of boerderij. De volumes, het dak, het hout. Het huis is een soort eigentijdse vertaling van de hoeves die je hier overal ziet.’ Mark Architecten uit Breda doopte het project The Barn.
Wat een dak kan doen
The Barn lijkt zich uit te strekken als een zwarte streep in het landschap – 48 meter lang. De gevel bestaat uit ritmische houten latten, diepzwart, die het zonlicht opvangen als lamellen. Het gebouw is volledig opgetrokken in hout en gebouwd volgens het CLT-systeem (cross-laminated timber of kruislaaghout). Het zijn meerdere lagen hout die kruislings een stevige, ademende structuur vormen. Opvallend en innovatief: in het hout zijn zowel zonwering als zonnepanelen geïntegreerd.
‘Het “schuurgevoel” komt ook door het hellende dak’, legt Maxime uit. Het huis heeft een dak dat doet denken aan Vlaamse hoeves, maar toch is het anders: de nok ligt niet centraal. Alsof het pand bijna letterlijk opkijkt naar het landschap. De asymmetrie brengt beweging en speelsheid, ze geeft het huis diepte en een zekere geborgenheid.
We hadden de muren en het dak kunnen plamuren of pleisteren, maar dat voelde alsof we iets zouden wegvegen dat juist moest opvallen.
‘Gek toch hoeveel een dak kan doen’, merkt Maxime op, terwijl we geïntrigeerd naar boven staren. ‘Het is een architectonisch statement met impact op het interieur, want de lage zijde vangt het licht op.’ De kap is zichtbaar in elke ruimte en geeft extra hoogte en een fantastisch ruimtelijk gevoel. De muren en het dak zijn bekleed met panelen vol zichtbare nerven en knoesten, om de dakstructuur te benadrukken.
Het resultaat? Warmte en opnieuw een gezellig barn-gevoel. ‘We hadden hier plamuur of pleister op kunnen zetten, maar het voelde alsof we dan iets zouden wegvegen dat juist moest opvallen.’
Natte voeten
De bewoners zijn kitesurfers, twee families die samen de grond kochten en hier vakantie vieren. ‘Er is plaats voor achttien mensen, dat kan tellen’, lacht Maxime. Vijf slaapkamers, zes badkamers, een grote hond erbij. Je ziet het bijna voor je: natte wetsuits aan de haak, zand in de gang, een hond die zich uitschudt alsof hij thuis is. ‘Als je deze elementen optelt, weet je dat het interieur tegen een stoot moet kunnen.’ Denk aan duurzame materialen en liefst ook makkelijk schoon te maken.
Een eyecatcher is de vloer, die ook doorloopt over het keukeneiland. Hij lijkt op natuursteen, maar eigenlijk is het grès cérame, een keramisch materiaal dat weinig water doorlaat, bestand is tegen vlekken en tegelijk warm oogt. Perfect voor natte voeten en zanderige dagen. ‘Akoestiek was ook belangrijk in dit interieur, dat een heleboel mensen moet kunnen “verdragen”.’ In plafonds en zelfs in deuren zijn akoestische panelen verwerkt, onzichtbaar maar hoorbaar.
Buiten krijgt het huis reliëf door het ritme van de zwarte houten latten. Binnen echoot de architectuur in een zwarte open haard en de keukenkasten in donker dennenhout. En toch voelt het nergens somber. ‘Dat komt door het landschap. We hebben het interieur bewust neutraal gehouden, om het uitzicht te laten shinen’, zegt Maxime die nochtans vooral bekendstaat om Brusselse projecten met veel kleur.
Maar dit is geen huis waar het interieur roept, het fluistert mee met de wind over de velden. ‘De omgeving is een Zeeuwse postkaart, we moeten niet proberen om dat uitzicht te overtreffen. Je kijkt naar buiten en daar bevindt zich het échte decor.’
Het vakantieverblijf boeken kan via casarita.nl
