Theatraal kan je de Gentse rijwoning van Karolien De Schepper niet noemen. Haar job als scenograaf zie je eerder terug in details, met in elke kamer een subtiele verrassing.
De grote zwarte koetspoort voorspelt de uitzonderlijke breedte van Karoliens rijwoning. Eenmaal binnen in de hal springen meteen twee decorstukken in het oog. Een torenhoge plaasteren cactus staat naast een al even imposante bizon. ‘Voor een voorstelling in Zürich maakten we een decor in americanasfeer’, vertelt ze. Het stuk speelde een laatste keer in Brussel. Om de stukken van de vuilbak te redden, nam Karolien ze mee naar huis. Met zijn vier meter past de cactus net onder het plafond.
Dat was nochtans niet altijd zo hoog. Het pand dateert van 1898 en moet oorspronkelijk een woning zijn geweest, nadien wellicht een buizentrekkerij en een speculoosfabriek. Toen Karolien het tien jaar geleden kocht, zat het originele stucwerk verstopt onder valse plafonds uit de jaren zeventig. Ze begon aan een uitvoerige renovatie waarbij ze het pand zoveel mogelijk in eer herstelde. Van onder het vinyl kwamen de oorspronkelijke houten vloeren tevoorschijn.
Door een gang van kerkglas in stalen frames komen we uit bij de volumineuze uitbouw van het pand, die ze zelf ontwierp. Met hun zeven meter brede raampartijen geven de woonkamer en de keuken uit op een grote ommuurde tuin, waar twee roodharige katten luieren in de zon. Hoewel Karolien hier enkel met haar katten woont, maakt ze ruimschoots gebruik van de mogelijkheden van de rijwoning. Vrienden en gasten uit het theater palmen hier geregeld de logeerkamers in.
Van huis naar huis
In de indrukwekkende crèmekleurige Cubex-keuken met liefst tweeëntwintig kasten pruttelt een Bialetti op het vuur. ‘Ik heb die keuken jarenlang van huis naar huis meegezeuld om er ooit iets mee te doen, maar pas in dit pand kwam ze tot haar recht.’ Enkel de drie rechtse modules zijn origineel, de rest liet Karolien bijmaken, waarbij de Gentse meubelmakerij Stukken uitstekend werk leverde. Alleen de gepatineerde binnenkant van de oude kasten verraadt een tijdverschil. De kenmerkende handgrepen liet Karolien namaken in Nederland.
Zowel de modulaire keukentafel in Afrikaans padoek waar ze de koffie serveert, als de bijbehorende banken zijn van ontwerper Philippe Allaeys. Ze bestaan uit losse planken met zwaluwstaartverbindingen die als een puzzel in elkaar schuiven. De vier oranje vlinderstoelen van Arne Jacobsen matchen met de lampenkap in de bibliotheek en met de felgekleurde zeefdruk met brokaatkarpers. Ook het krukje is van Allaeys.
Karoliens groene vintage bankstel gaat al vijf woningen mee. De stof is niet meer origineel, die van de Relaxer van Verner Panton ernaast wel, al is die nogal verkleurd. ‘Ik had de bekleding nooit bij de donkere was mogen doen’, lacht ze.
Experimenten
Onderin het keukeneiland staat aardewerk dat Karolien zelf draaide. Achter de voorgevel op het gelijkvloers ligt haar keramiekatelier. Op de vensterbanken zijn diverse gebruiksobjecten uitgestald, zoals vaasjes met ingesmolten koperdraad: ‘Toen het glazuur aan het bakplatform bleef kleven, moest ik met de slijpschijf aan de slag.’ Voor een experiment deinst Karolien duidelijk niet terug. Spullen met sentimentele waarde en leuke trouvailles, van houten kandelaars over gevlochten fruitmandjes tot kleine schilderwerkjes: Karolien combineert ze tot een esthetisch geheel.
Magische plekken
Het deel van de houten wenteltrap dat niet meer origineel was, werd vervangen door een nieuw stuk naar oud model. ‘Door de dwarse positie van de trap gaat er bijna geen ruimte verloren. Eigenlijk is het gek dat architecten niet vaker zo ontwerpen.’ Op de tweede verdieping liggen de logeerkamers, op het eerste bevinden zich Karoliens slaapkamer, badkamer, dressing en werkruimte. Daar staan maquettes van decors en hangen er tegen de muur flyers van theatervoorstellingen tegenover felgekleurde veters. ‘Dat is het mooie aan mijn vak. Doordat ik heel specifieke dingen nodig heb voor decors, kom ik op magische plekken, zoals een koordenfabriek waar ik dit stalenboek meekreeg’, vertelt ze.
Douchen in de hammam
Haar wastafelmeubel, ook in padoek, is even lang als de muur erachter. Eronder staan Karoliens schoenen, of toch de helft ervan. ‘Binnenkort moet ik weer wisselen van seizoen.’ Ze wijst naar de stapel gevulde schoendozen in de hoek. Het toilet op de gang zit verscholen in een ingemaakte spiegelkast en de badkamer lijkt op een hamam. Door het bankje en de ingebouwde douchekop erboven, kan ze al zittend douchen. Deze kamer heeft glazen wanden, noch gordijnen, maar ook geen inkijk. Vanuit het bad kijkt Karolien uit op de gekleurde glasramen van de ontwijde kerk in haar straat. Vandaag doet het gebouw dienst als atelier- en exporuimte voor de studenten van LUCA, waar ze zelf ooit studeerde. ‘Maar dat was nog op een andere campus; zij zijn mij gevolgd’, lacht ze.
Elke kamer heeft opvallende kleuraccenten, met uitzondering van de slaapkamer. Rondom het bed, ook ontworpen door Philippe Allaeys, zetten beige dierenvellen, grijze hoorns en andere objecten in neutrale tinten de toon. ‘Na dagen van decors ontwerpen, al dan niet in het buitenland, kom ik hier tot rust. Het is mijn favoriete kamer.’
Lees ook : Kijk mee binnen in dit exuberant, over the top, allesbehalve Pinterest perfect landhuis
